Dowody z Jandy czy Holland przekonują, że Polska opozycji nie jest „państwem stanu wyjątkowego", tylko „domem wariatów"

Jedyny jako taki konkret empiryczny w katalogu dowodów na istnienie „państwa stanu wyjątkowego” dotyczy „zniszczenia” Trybunału Konstytucyjnego. Tyle że „pisowska” ponoć „okupacja” TK jeszcze w żaden sposób nie została skonsumowana. I nie ma dowodów, że coś złego jest w tej sprawie czynione bądź przygotowywane. Trybunał Konstytucyjny kierowany przez Andrzeja Rzeplińskiego był „niezależny” i inny tylko w takim sensie, że uznawał prewencyjnie, a potem na kilku rozprawach to potwierdził, niekonstytucyjność niektórych rozwiązań w nowelach ustaw o TK. Czyli stosował domniemanie winy, co jest dość dziwacznym wkładem w demokrację, która przez wieki była budowana na domniemaniu niewinności. Tym bardziej że wciąż stanowi owo domniemanie prawny fundament demokratycznych państw. Jeśli to jest główna zasługa dla demokracji TK pod rządami Andrzeja Rzeplińskiego, to mamy po prostu farsę.

Na opowieści o ograniczeniu w Polsce pod rządami PiS prawa do zgromadzeń czy wolności mediów można tylko wzruszyć ramionami obserwując wręcz „rozpasanie” tych praw i wolności. Jest to szczególnie wyraźnie widoczne, gdy obrazy z Polski nałożyć na to, co się dzieje w państwach tzw. starej demokracji. Tam pałowanie i gazy łzawiące są na porządku dziennym, a poprawność polityczna i różne formy cenzury zabijają wolność mediów. Biorąc to wszystko pod uwagę, jedyne, co w Polsce wydaje się realne, to zbiorowa psychoza i histeria opozycji oraz różnych kręgów jej zaplecza. Polska w żadnym elemencie nie jest „państwem stanu wyjątkowego”, natomiast czasem zamienia się w jeden wielki „dom wariatów” (i absolutnie nie mam na myśli ludzi chorych psychicznie). A największym problemem tego „domu wariatów” opozycji jest to, że lekarze oraz personel niczym się nie różnią od pacjentów albo na niekorzyść.