2. Wsparcie w wychowywaniu niepełnosprawnego dziecka. Gdy choroba na którą cierpi dziecko nie ma charakteru letalnego kluczową staje pomoc z zakresu rehabilitacji, leczenia i opieki. Pozytywnie ocenić należy, jak powyżej, przyznanie pierwszeństwa w korzystaniu z określonych świadczeń oraz prawa do bezpłatnych wyrobów medycznych - jednak jego ostateczny zakres znajdzie swoje doprecyzowanie dopiero w rozporządzeniu. Cała reszta rządowego projektu w tym obszarze stanowi bardziej deklarację niż propozycję konkretnej zmiany. Spodziewamy się, że takowe zostaną zaprezentowane w szykowanym rozporządzeniu.
Instytut Ordo Iuris przedłożył stosowny projekt rozporządzenia przewidujący wprowadzenie pediatrycznej opieki długoterminowej domowej jako osobnej kategorii opieki długoterminowej udzielanej w warunkach domowych – w ramach tej opieki miałaby się koncentrować szeroka pomoc dzieciom z najcięższymi wadami. Jak pokazuje doświadczenie, rodzice najczęściej nie chcą „oddawać” dziecka do zewnętrznej instytucji. Potrzebują przede wszystkim wsparcia „na miejscu”.
3. Wsparcie o charakterze niematerialnym - pomoc psychologiczna i świadczenia wspierające. Projekt, co należy ocenić jednoznacznie pozytywnie, przewiduje zapewnienie potrzebującym tego osobom poradnictwa w zakresie rozwiązań wspierających rodzinę. Otwartym pozostaje pytanie, czy osobą właściwą do koordynowania tego rodzaju wsparcia powinien być asystent rodziny - specyfika jego pracy związana jest bowiem z pomocą rodzinom przeżywającym trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych. Wydaje się natomiast, że pomoc rodzinom związana z powikłaniami ciąży nie powinna być utożsamiana z pomocą społeczną.
Instytut Ordo Iuris proponował stworzenie specjalnego „świadczenia wspierającego” jako osobnej kategorii świadczeń rodzinnych o których mowa w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.
Powyższe propozycje zasługują na pozytywną ocenę, ale powinny stanowić fragment szerszego systemu rozwiązań wspierających. Jego dopełnieniem powinny być zmiany w zakresie funkcjonowania domów samotnej matki, procedury adopcyjnej czy świadczeń opiekuńczych. Projektowane rozwiązania nie powinny także pomijać żadnej grupy dzieci niepełnosprawnych, w tym tych, które nabyły niepełnosprawność już po urodzeniu.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
2. Wsparcie w wychowywaniu niepełnosprawnego dziecka. Gdy choroba na którą cierpi dziecko nie ma charakteru letalnego kluczową staje pomoc z zakresu rehabilitacji, leczenia i opieki. Pozytywnie ocenić należy, jak powyżej, przyznanie pierwszeństwa w korzystaniu z określonych świadczeń oraz prawa do bezpłatnych wyrobów medycznych - jednak jego ostateczny zakres znajdzie swoje doprecyzowanie dopiero w rozporządzeniu. Cała reszta rządowego projektu w tym obszarze stanowi bardziej deklarację niż propozycję konkretnej zmiany. Spodziewamy się, że takowe zostaną zaprezentowane w szykowanym rozporządzeniu.
Instytut Ordo Iuris przedłożył stosowny projekt rozporządzenia przewidujący wprowadzenie pediatrycznej opieki długoterminowej domowej jako osobnej kategorii opieki długoterminowej udzielanej w warunkach domowych – w ramach tej opieki miałaby się koncentrować szeroka pomoc dzieciom z najcięższymi wadami. Jak pokazuje doświadczenie, rodzice najczęściej nie chcą „oddawać” dziecka do zewnętrznej instytucji. Potrzebują przede wszystkim wsparcia „na miejscu”.
3. Wsparcie o charakterze niematerialnym - pomoc psychologiczna i świadczenia wspierające. Projekt, co należy ocenić jednoznacznie pozytywnie, przewiduje zapewnienie potrzebującym tego osobom poradnictwa w zakresie rozwiązań wspierających rodzinę. Otwartym pozostaje pytanie, czy osobą właściwą do koordynowania tego rodzaju wsparcia powinien być asystent rodziny - specyfika jego pracy związana jest bowiem z pomocą rodzinom przeżywającym trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych. Wydaje się natomiast, że pomoc rodzinom związana z powikłaniami ciąży nie powinna być utożsamiana z pomocą społeczną.
Instytut Ordo Iuris proponował stworzenie specjalnego „świadczenia wspierającego” jako osobnej kategorii świadczeń rodzinnych o których mowa w ustawie z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.
Powyższe propozycje zasługują na pozytywną ocenę, ale powinny stanowić fragment szerszego systemu rozwiązań wspierających. Jego dopełnieniem powinny być zmiany w zakresie funkcjonowania domów samotnej matki, procedury adopcyjnej czy świadczeń opiekuńczych. Projektowane rozwiązania nie powinny także pomijać żadnej grupy dzieci niepełnosprawnych, w tym tych, które nabyły niepełnosprawność już po urodzeniu.
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/314207-rzadowy-projekt-za-zyciem-realizuje-propozycje-ordo-iuris-i-tworzy-ramy-przyszlego-systemu-wsparcia?strona=2