NASZ WYWIAD. Paweł Lisiecki o warszawskiej aferze reprywatyzacyjnej: "Było przyzwolenie polityczne na te działania"

Prokuratura dopuściła się rażących zaniedbań w sprawie wyjaśnienia zabójstwa Jolanty Brzeskiej, która walczyła o prawa lokatorów.

W pierwszych tygodniach po wyjściu na jaw zbrodni zaniechano jej wyjaśniania. Prokuratura nie zbadała samochodu którym prawdopodobnie wywieziono ciało Jolanty Brzeskiej do Lasku Bielańskiego. Autem posługiwał się pan Marek M. albo jego współpracownik. Samochód został sprzedany, a później zniknął.

Co zrobić z aferą reprywatyzacyjną? Jak rozwiązać ten trudny problem?

Nie wierzę, żeby aferę reprywatyzacyjną wyjaśniła komisja śledcza. Siedmiu czy dziewięciu posłów musiałoby się zapoznać z trzema tysiącami spraw, które miały miejsce w Warszawie, a przecież nadużycia reprywatyzacyjne nie dotknęły jedynie stolicy. Reprywatyzacja trwała dwadzieścia pięć lat, więc przynajmniej tyle samo musiałaby działać komisja śledcza, żeby wszystko wyjaśnić. Aferą reprywatyzacyjną powinien zająć się zespół prokuratorów. Trzeba oczywiście patrzeć prokuraturze na ręce, jednak uważam, że ta instytucja pod wodzą ministra Ziobro, odzyska utracone zaufanie obywateli. Pojawia się również pytanie, ile spraw reprywatyzacyjnych się przedawniło, należy wyjaśnić, które nieruchomości można jeszcze odzyskać. Jeżeli u nabywców niezgodnie z prawem odzyskanych nieruchomości wchodzi w grę wiara publiczna ksiąg wieczystych, takich nieruchomości nie da się odbierać. Konieczne jest włączenie się do sprawy ministerstwa skarbu, które powinno policzyć liczbę i wartość nieruchomości, co do których są roszczenia. Przed kilkoma miesiącami pytałem wiceprezydenta Warszawy Jarosława Jóźwiaka o szacunkową skalę roszczeń w miliardach złotych, odpowiedział, że trudno to określić. Bez oszacowania skali roszczeń nie ma podstaw do wypłat. Niezbędna jest również ustawa reprywatyzacyjna.

not. Tomasz Plaskota