Senyszyn i Wałęsa do nagrody czy leczenia? On pogromca komunizmu, ona jego wierną, by nie rzec zatwardziała orędowniczką

Świat się ciągle zmienia i zaskakuje. Przemieszczają się strefy globalnych ekonomicznych potęg, światowe centra kultury i sztuki, a nawet strefy klimatyczne. Podobnie z kabaretami. Przez dziesiątki, jeśli nie setki lat, dwa miasta promieniały na cały nasz piękny i doprawdy ciekawy kraj. siłą i wysoką klasą swoich kabaretów – Kraków i Warszawa. Niespodziewanie na naszych oczach rodzi się nowa potęga kabaretowa. W miejscu zdawałoby się dalekim od możliwości dokonania znaczącego postępu w strefie, czy jak niektórzy mówią, w sferze sztuki. To Wybrzeże. Słynne między innymi z obfitości wybitnych i przedsiębiorczych polityków - Tusk, Arabski, Nowak, upadku stoczni oraz złotego interesu „Amber Gold”.

„Ojcami” (zaraz dowiecie się państwo, dlaczego słowo to biorę w cudzysłów) gdańskiego kabaretu jest dwójka znanych bojowników, stojących jeszcze do zeszłego tygodnia na przeciwnych biegunach swojego ideowego zaangażowania – Lech Wałęsa i Joanna Senyszyn. On pogromca komunizmu, ona jego wierną, by nie rzec zatwardziała orędowniczką. I oto połączyła ich pasja kabaretowa. Obydwoje tworzą cudowne teksty, które wywołują niepohamowane spazmy śmiechu. Żywiołem ich twórczości są diagnozy najbliższej politycznej przyszłości. Senyszyn napisała tekst o tym, jak za rządów PiS narodziła się tyrania, a Polska stała się państwem totalitarnym.

Tym samym torem prowadzi swoją twórczość Wałęsa. W jego skeczu, wkrótce w Polsce wybuchnie wojna domowa. Prawdziwi patrioci z KOD sięgną po kosy „postawią je na sztorc” i ruszą do walki z PiS. Ich zwycięstwo jest pewne. Uratują się tylko ci żołnierze armii PiS, którzy zdążą wyskoczyć przez okno. Zwycięzcy nie będą okazywali litości pokonanym, bo takie zasady obowiązują w rewolucji. Wyrżną wszystkich. Od sołtysów do ministrów.

Obydwa teksty kandydują do dorocznej nagrody ministra kultury w kategorii „Humor i satyra”. Dodatkowym ich walorem jest fakt, że kilka osób była przekonana, że są teksty na serio. Niektórzy proponowali nawet, żeby ich autorów poddać leczeniu.