W tym miejscu należy przypomnieć, że w konsekwencji obowiązywania ustawy refundacyjnej przyjętej przez koalicję Platformy i PSL-u w 2011 roku już w 2012 roku, odnotowano wyraźny wzrost współpłacenia pacjentów za leki na receptę (refundowane i nierefundowane) aż o 5,2 punktu procentowego (z 52,5% do 57,7% ), a w przypadku tylko leków refundowanych o 2 punkty procentowe (z 36,7% w roku 2011 do 38,7% w roku 2012).
Korzystanie więc ze swoistych „dobrodziejstw” ustawy, spowodowało konieczność dodatkowego wydatkowania przez pacjentów w roku 2012 około 0,4 mld zł, podczas gdy jak donosiły media, NFZ zaoszczędził wtedy na refundacji leków blisko 2 mld zł.
Według tych danych, współpłacenie pacjentów za leki w 2013 roku, znowu wzrosło z 38,7% w 2012 roku do aż 42% (chodzi o leki refundowane sprzedawane na recepty z częściową i 100% odpłatnością), ponieważ aż 12,2% leków refundowanych pacjenci wykupują na recepty ze 100% odpłatnością.
Z kolei wydatki NFZ na refundację, spadły w stosunku do planowanych aż o 1,2 mld zł, a razem ze zmniejszonymi wydatkami do programów lekowych i chemioterapii, były mniejsze w roku 2013 o ponad 1,7 mld zł.
Podobnie w roku 2014, znowu oszczędności NFZ na refundacji leków wynoszące ponad 1 mld zł i wzrost współpłacenia pacjentów o kilkaset milionów złotych, niestety ta tendencja była kontynuowana także w roku 2015.
Ustawa o darmowych lekach dla osób powyżej 75 roku życia została więc uchwalona w zupełnie dramatycznym momencie, kiedy odpłatność za leki w Polsce przekroczyła 40 proc., co wg. kryteriów ONZ oznacza to, że leki są w naszym kraju trudno dostępne, ze wszystkimi tego negatywnymi konsekwencjami w tym z coraz częstszym odchodzeniem przez pacjentów od okienka aptecznego z niewykupionymi receptami.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
W tym miejscu należy przypomnieć, że w konsekwencji obowiązywania ustawy refundacyjnej przyjętej przez koalicję Platformy i PSL-u w 2011 roku już w 2012 roku, odnotowano wyraźny wzrost współpłacenia pacjentów za leki na receptę (refundowane i nierefundowane) aż o 5,2 punktu procentowego (z 52,5% do 57,7% ), a w przypadku tylko leków refundowanych o 2 punkty procentowe (z 36,7% w roku 2011 do 38,7% w roku 2012).
Korzystanie więc ze swoistych „dobrodziejstw” ustawy, spowodowało konieczność dodatkowego wydatkowania przez pacjentów w roku 2012 około 0,4 mld zł, podczas gdy jak donosiły media, NFZ zaoszczędził wtedy na refundacji leków blisko 2 mld zł.
Według tych danych, współpłacenie pacjentów za leki w 2013 roku, znowu wzrosło z 38,7% w 2012 roku do aż 42% (chodzi o leki refundowane sprzedawane na recepty z częściową i 100% odpłatnością), ponieważ aż 12,2% leków refundowanych pacjenci wykupują na recepty ze 100% odpłatnością.
Z kolei wydatki NFZ na refundację, spadły w stosunku do planowanych aż o 1,2 mld zł, a razem ze zmniejszonymi wydatkami do programów lekowych i chemioterapii, były mniejsze w roku 2013 o ponad 1,7 mld zł.
Podobnie w roku 2014, znowu oszczędności NFZ na refundacji leków wynoszące ponad 1 mld zł i wzrost współpłacenia pacjentów o kilkaset milionów złotych, niestety ta tendencja była kontynuowana także w roku 2015.
Ustawa o darmowych lekach dla osób powyżej 75 roku życia została więc uchwalona w zupełnie dramatycznym momencie, kiedy odpłatność za leki w Polsce przekroczyła 40 proc., co wg. kryteriów ONZ oznacza to, że leki są w naszym kraju trudno dostępne, ze wszystkimi tego negatywnymi konsekwencjami w tym z coraz częstszym odchodzeniem przez pacjentów od okienka aptecznego z niewykupionymi receptami.
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/285721-kolejne-wazne-zobowiazanie-wyborcze-prawa-i-sprawiedliwosci-zrealizowane?strona=2
