Wróćmy do Niemiec. Niemcy zatem uporali się skutecznie z problemem oczyszczenia życia publicznego z nalotów bezpieczniackich z NRD. Skąd więc teraz nagle krzyk prasy niemieckiej o „polowaniach na czarownice” itp. w Polsce? W czym Niemcom może przeszkadzać polska lustracja? Czy chodzi o to, że z dwuznacznymi postaciami polskiego życia publicznego lepiej się handlowało i lepiej układało się z nimi wyzucie Polski z części przemysłu, a polskich pracowników z praw pracowniczych? Np. nasz znajomy Niemiec nie mógł wprost uwierzyć, że w Polsce nie ma żadnych zasiłków dla osób niepracujących, bo tzw. bezrobocie wypłacają krótko i jest bardzo niskie, i że do akcji 500 plus praktycznie nie istniały zasiłki na dzieci. Chyba, że Niemcom przeszkadza rząd jako taki, to możliwe, a nawet najbardziej prawdopodobne.
Na szczęście dochodzi już z Niemiec wyraźny głos rozsądku. Szefowa AlternativeFürDeutschland w przemówieniu nazwała „skandalicznym”postępowanie niemieckich mediów, piszących o Polsce (tu kamyczek do ogródka tłumacza, nie chodzi o „sprawozdania”, tylko o relacje medialne). Zwykli Niemcy już jakiś czas temu zauważyli, że są traktowani przez swoje „wolne i niezależne” media jak przedszkolaki, którym należy mówić tylko tyle, ile władza uzna za stosowne, i tracą zaufanie do prasy. Mleko się rozlało po wydarzeniach w Kolonii, które prasa niemiecka przemilczała, aż wybuchł wielki skandal. Dziennikarka znanego medium wyjaśniała wtedy najpierw, że mieli naciski rządowe na taki sposób pisania, a potem sprostowała, że dziennikarze sami rozumieli, co jest dobre dla rządu, bo sami się pilnują, i tak pisali, jak trzeba, bez nacisków. Może i pilnują, ale na pewno nie rzetelności i bezstronności przekazu.
Bardzo jestem ciekawa, kto nacisnął na Lecha Wałęsę 4 czerwca 1992 roku, aby wycofał swoje oświadczenie z PAP, w którym przyznał się do współpracy z bezpieką peerelowską. I czym naciskał. Bo odruch Wałęsy był właściwy i właściwy był moment na ucieczkę. Chyba, że chodziło o to, że powiedział wtedy za mało.
Dziś wiemy więcej o twarzy PRL i jej służb specjalnych. To twarz rozmaitych „ludzi honoru”. „Honoru”.
Drukujesz tylko jedną stronę artykułu. Aby wydrukować wszystkie strony, kliknij w przycisk "Drukuj" znajdujący się na początku artykułu.
Wróćmy do Niemiec. Niemcy zatem uporali się skutecznie z problemem oczyszczenia życia publicznego z nalotów bezpieczniackich z NRD. Skąd więc teraz nagle krzyk prasy niemieckiej o „polowaniach na czarownice” itp. w Polsce? W czym Niemcom może przeszkadzać polska lustracja? Czy chodzi o to, że z dwuznacznymi postaciami polskiego życia publicznego lepiej się handlowało i lepiej układało się z nimi wyzucie Polski z części przemysłu, a polskich pracowników z praw pracowniczych? Np. nasz znajomy Niemiec nie mógł wprost uwierzyć, że w Polsce nie ma żadnych zasiłków dla osób niepracujących, bo tzw. bezrobocie wypłacają krótko i jest bardzo niskie, i że do akcji 500 plus praktycznie nie istniały zasiłki na dzieci. Chyba, że Niemcom przeszkadza rząd jako taki, to możliwe, a nawet najbardziej prawdopodobne.
Na szczęście dochodzi już z Niemiec wyraźny głos rozsądku. Szefowa AlternativeFürDeutschland w przemówieniu nazwała „skandalicznym”postępowanie niemieckich mediów, piszących o Polsce (tu kamyczek do ogródka tłumacza, nie chodzi o „sprawozdania”, tylko o relacje medialne). Zwykli Niemcy już jakiś czas temu zauważyli, że są traktowani przez swoje „wolne i niezależne” media jak przedszkolaki, którym należy mówić tylko tyle, ile władza uzna za stosowne, i tracą zaufanie do prasy. Mleko się rozlało po wydarzeniach w Kolonii, które prasa niemiecka przemilczała, aż wybuchł wielki skandal. Dziennikarka znanego medium wyjaśniała wtedy najpierw, że mieli naciski rządowe na taki sposób pisania, a potem sprostowała, że dziennikarze sami rozumieli, co jest dobre dla rządu, bo sami się pilnują, i tak pisali, jak trzeba, bez nacisków. Może i pilnują, ale na pewno nie rzetelności i bezstronności przekazu.
Bardzo jestem ciekawa, kto nacisnął na Lecha Wałęsę 4 czerwca 1992 roku, aby wycofał swoje oświadczenie z PAP, w którym przyznał się do współpracy z bezpieką peerelowską. I czym naciskał. Bo odruch Wałęsy był właściwy i właściwy był moment na ucieczkę. Chyba, że chodziło o to, że powiedział wtedy za mało.
Dziś wiemy więcej o twarzy PRL i jej służb specjalnych. To twarz rozmaitych „ludzi honoru”. „Honoru”.
Strona 2 z 2
Publikacja dostępna na stronie: https://wpolityce.pl/polityka/282438-te-pokolenia-w-niewiedzy-kto-nacisnal-na-lecha-walese-4-czerwca-1992-roku-aby-wycofal-oswiadczenie-w-ktorym-przyznal-sie-do-wspolpracy-z-bezpieka?strona=2
