"KE i PE to klasyczny cyrk polityczny, taki Monty Python dla ograniczonej intelektualnie, pozaprzeszłej widowni"

Pokolenie sześćdziesięciolatków trzęsie dziś Europą, czyli Unią Europejską, dawne dziewczyny i chłopaki co to walczyli ze zniewoleniem obyczajowym i moralnym, tradycyjnie krępującym rozwój jednostek. Dzięki ich rewolucyjnym poglądom na kapitalizm oraz imperializm i religię do głosu doszła tandeta intelektualna i kulturalna, ogałacając całe pokolenia z samodzielnego myślenia, w tym poszukiwania prawdy. O ile na początku tej rewolucji studenckiej wysiłek tych tzw. „studentów” koncentrował się na buncie, z terroryzmem wyhodowanym w obozach palestyńskich włącznie, to w miarę dojrzewania tego pokolenia, umacniały się wpływy lewactwa liberalnego na politykę poszczególnych państw.

Tradycyjnie katolickie kraje takie jak Hiszpania, Włochy czy Portugalia zamieniły się w bastiony zachodniego socjalizmu, a nawet komunizmu. Doszło do tego, że wiara katolicka została sprowadzona do podziemia, zaś pielgrzymki czy uliczne manifestacje religijne do spektakli medialnych, mających dowodzić, że w Europie panuje wolność wyznawania wiary. Zupełnie jak w Sowietach, gdzie popi i ich cerkwie były atrakcjami dla zagranicznych turystów, ale większość tych duchownych należała do partii komunistycznej.

Doszli do władzy mamiąc dobrobytem i sztucznie pompowaną europejskością, co miało na celu pozbawienie społeczeństw narodowej dumy i niezawisłości gospodarczej, na rzecz integracji wokół państw najsilniejszych. Wszystko się dobrze układało, aż do czasu, gdy w zachodnim świecie i nie tylko media tradycyjne uzupełniła technika cyfrowa czyli internet. Ten instrument komunikowania się znalazł się w rękach młodego pokolenia i wolności oraz wartości europejskie okazały się ordynarną propagandą sukcesu pseudo integracji europejskiej, która ujawniła się jako plan utworzenia imperium, odbierającego narodom prawo do samostanowienia. A w praktyce: unicestwienia prawdziwym wartości europejskich i różnorodności kultur, tradycji i obyczajów.

We wszystkich krajach UE powstały supermarkety z identycznym asortymentem produktów spożywczych i konfekcji oraz kosmetyków. Jeśli ten plan zniszczenia samoświadomości Europejczyka by się powiódł, zamienilibyśmy się w klony Angeli Merkel czy Martina Schulza. I pletlibyśmy te same kłamstwa o wyższości multikulti nad bezpieczeństwem kontynentu i o tym, że gwałcenie kobiet przez muzułmanów, to taka „gra” przywieziona z krajów arabskich. Oni tam tak się bawią z cudzoziemkami.

Dowcipne, czyż nie? Prominenci liberalnego lewactwa też są odpowiednio dowcipni. Przewodniczący frakcji liberałów w Parlamencie Europejskim, były premier Belgii Guy Verhofstadt zażartował sobie w internecie, nazywając Kaczyńskiego i Orbana Flipem i Flapem. No to żartujmy. Guy Verhofstadt da się porównać z kobietą z brodą czyli Conchitą Wurst, albo z urzędnikiem ministerstwa fałszywych kroków z Latającego Cyrku Monty Pythona. Takich dowcipnych lewaków jest w Brukseli więcej, np. Martin Schulz podziwia Polaków ale gani polski rząd. Udając przy tym, że nie wie, że ten rząd wybrali Polacy, a nie Marsjanie. Ale śmieszne.

Można odnieść wrażenie, że Komisja Europejska i PE to klasyczny cyrk polityczny, taki Monty Python dla ograniczonej intelektualnie, pozaprzeszłej widowni, która żyje wspomnieniami z beztroskich lat młodości. Beztroska już się skończyła, pora podliczyć wszystkie fałszywe kroki tego ministerstwa zakłamania i kolesiostwa, z siedzibą w Brukseli, Berlinie, Hadze, Luksemburgu itp. I pora odejść na wcześniejszą emeryturę, dopuścić do głosu młode pokolenie Europejczyków, zwłaszcza tych, którzy mają angielskie albo polskie poczucie humoru, czyli najwyższej próby. Nie obciążone karierowiczostwem, obłudą i hipokryzją.

A tymczasem do zobaczenia się w internecie. Do czego zachęcam również naszych, polskich Europejczyków, co to nazywają się nowocześni i obywatelscy. Na co dzień uprawiają akrobację słowną, wzorowaną na cyrku brukselskim i są nie mniej śmieszni od swoich idoli.