Joanna Mucha z Akademii Janusza Palikota jest żywym symbolem ciągłości strategii wyborczej PO

Stowarzyszenie pod wezwaniem biłgorajskiego nihilisty powstało w 2007 roku, żeby zmieniać ten świat na jego modłę, a szefową została właśnie Joanna Mucha.

Według ojca założyciela Mucha miała:

dobrą energię do robienia kariery,

więc to właśnie ją wyznaczył na rektora.

Nazwa pobrzmiewała echem Akademii Pana Kleksa, utworu Jana Brzechwy dla dzieci i jak się potem okazało, chyba nie odbiegła daleko poziomem od pierwowzoru. Akademia Janusza Palikota zakończyła więc działalność akademicką  po czterech latach, a rektor Mucha jeszcze wcześniej, ponieważ fundator Palikot zbiesił się i odszedł z partii-matki.

Trzeba przypomnieć, iż ostrogi akademickie, do tej szczególnej funkcji, Mucha zdobywała już w kampanii wyborczej 2005, gdy była pełnomocnikiem finansowym lubelskiej Platformy. Wykazała wówczas taką „dobrą energię” do zbierania funduszy na kampanię Palikota, że jej nadzwyczajnymi osiągnięciami zainteresowała się prokuratura. Prokuratorzy bowiem, ludzie bez serc i bez ducha, nie mogli uwierzyć w bezinteresowne uwielbienie lubelskich emerytów i studentów dla Palikota. Tacy niewierni Tomasze siedzą w tym naszym wymiarze sprawiedliwości.

Skromni ludzie, szarzy wyrobnicy, emerytowani nauczyciele mieszkający w odrapanych blokach i czynszówkach, a także studenci, wpłacali po kilkanaście tysięcy na kampanię Palikota. Zapewne odejmowali sobie od ust lub poświęcali oszczędności na czarną godzinę, czy z głodowych stypendiów. Niestety, ci poczciwi darczyńcy, którzy tak zachwycili się skomplikowanym przecież i trudnym do zrozumienia programem gospodarczym Palikota, nie potrafili wypełniać kwitów bankowych przelewów. I tu niczym filmowa matka Joanna od aniołów, znalazła się na właściwym miejscu obecna posłanka Mucha, która jako doktor nauk ekonomicznych wypełnianie przelewów miała opanowane do perfekcji. Chodziła więc do banków z poczciwcami i całkowicie bezinteresownie te druki im wypisywała. Anioł wcielony po prostu.

Ale jak to w życiu bywa, każdy dobry uczynek nie pozostanie bez kary. Znaleźli się nienawistnicy, którzy złożyli doniesienie, a nawet świadkowie, którzy zeznali, że pieniądze wręczała im właśnie Joanna Mucha od Palikota, bynajmniej nie od aniołów. Ba, znalazł się dobry znajomy Muchy, działacz lubelskiej PO, który poświadczył w prokuraturze, że 5 tysięcy wpłacone przez niego na fundusz wyborczy PO zostały mu wręczone osobiście przez nią. Wezwana przez prokuraturę Mucha bez wahania odrzuciła to przykre pomówienie:

Do dzisiaj nie znajduję żadnego wytłumaczenia, dlaczego Kazik tak powiedział.

Prokuratura, która początkowo nie mogła uwierzyć w bezinteresowną hojność lubelskich emerytów i studentów, także nie znalazła innego wytłumaczenia ich postępowania, jak tylko nagły przypływ nadziemskiego uwielbienia dla Palikota wśród prostego ludu i umorzyła śledztwo. Niestety, ziemski wymiar sprawiedliwości jest wciąż bezradny wobec zjawisk nadprzyrodzonych i w ogóle wobec wszelkiej metafizyki wyborczej.

W czasach późniejszych, jako minister w rządzie Platformy Joanna Mucha udowodniła, że doktoratu z zarządzania nie dostała na piękne oczy ani za przemiłą aparycję ogólną. Dokonała między innymi śmiałej operacji biznesowej w imieniu państwa, dopłacając do koncertu Madonny na Stadionie Narodowym zaledwie 6 milionów złotych. Ten spektakularny sukces finansowy na pewno zostanie odnotowany w skryptach i podręcznikach wydziałów ekonomii.

Dzisiaj posłanka Mucha pełni zaszczytną i odpowiedzialną funkcję rzecznika kampanii PO i nie można się dziwić. Po takiej szkole życia partyjnego, którą tu pobieżnie opisałem, a zwłaszcza po Akademii Janusza Palikota, jest właściwą osobą na właściwym miejscu. Po ośmiu latach doświadczeń z rządami Platformy można nawet powiedzieć, że Joanna Mucha na tym stanowisku jest żywym symbolem ciągłości strategii wyborczej swojej partii.