Bezsilność politycznych i intelektualnych bankrutów. Kuriozalne teksty o konserwatywnej rewolucji młodych

Bezsilność. Tylko tak można określić wynurzenia salonu po wynikach wyborów prezydenckich. Kolejne sondaże pokazujące totalny zjazd do niedawna teflonowej PO, rosnąca siłą PiS i triumfujący w badaniach poparcia społecznego Paweł Kukiz przeczą tezom stawianym przez ostatnie lata w liberalnych mediach. Jesienne wybory prawdopodobnie potwierdzą ten stan rzeczy.

„Wygraliście popkulturą wojnę o historię”- powiedział mi kilka miesięcy temu w radiowej audycji młody anarchistyczno-lewicowy wykładowca akademicki. Kult żołnierzy wyklętych czy zainteresowanie kinematografii najnowszą historią Polski potwierdzają to spostrzeżenie. Sukces polskiej Syrizy czyli Pawła Kukiza to już nawet nie przysłowiowa „kropka nad i” nadchodzącej rewolucji. To jej twarz. Wiek i świeżość Andrzeja Dudy również miały kolosalny wpływ na sukces PiS, w którego powrót do władzy powątpiewali nawet najzagorzalsi zwolennicy Jarosława Kaczyńskiego.

W pył rozbita została narracja lewicowych mędrków, że młodzi Polacy odrzucają konserwatyzm i „władzę Kościoła”. Kilka lat temu brałem udział w debacie o patriotyzmie, podczas której reżyser filmowy i teatralny Janusz Kijowski powiedział, że sprzeciw Polaków wobec ACTA był również sprzeciwem wobec…władzy biskupów. Eklektyczny ideologicznie, ale raczej prawicowy Kukiz pokazał jak nietrafiona jest to diagnoza. Warto zaznaczyć, że takie słowa padły z ust człowieka, który piastuje poważną funkcję kulturalną. Kijowski jest dyrektorem teatru w stolicy Warmii i Mazur więc kształtuje w znaczący sposób młode pokolenie. Był do niedawna również wykładowcą akademickim. Nie jest oczywiście taki sposób rozumowania reprezentatywny dla całej polskiej lewicy.

Warto śledzić reakcje na sukces Andrzeja Dudy i Pawła Kukiza lewicowych intelektualistów z Krytyki Politycznej, gdzie już pojawiają się intelektualnie ożywcze, choć naznaczone fobiami, porównania „dudyzmu” do portugalskiego „salazaryzmu”. Niemniej jednak w głównym nurcie lewicowych mediów można znaleźć „kwiatki” pasujące do wypowiedzi sprzed reżysera „Kameleona”.

Rozumiem też niektórych „od Kukiza”. Po kilkuset godzinach katechezy w polskiej szkole wiara w cuda jest nie dość, że powszechna, to w dodatku wzmocniona Harrym Potterem - bo trzeba pamiętać, że pokolenie, które głosuje na Kukiza, wychowane jest właśnie w tych dwóch tradycjach.

— pisze nieoceniona w specyficznym promowaniu profesorskiego tytułu Magdalena Środa. I nie jest to wcale prześmiewczy ton błyskotliwego felietonisty. Środa nie słynie z lekkości języka i dystansu, który mógłby tłumaczyć tak kuriozalny wywód. A jednak jest on typowy dla myślenia pewnej części lewicowych intelektualistów. W końcu sprzeciw wobec ACTA to też sprzeciw wobec władzy biskupów. Proste? No to jeszcze prostszy jest fragment z portalu Tomasza Lisa.

To, że najmłodsi wyborcy nagle odwrócili się do centrowych i lewicowych ofert na rzecz prawicy, bo dość mają wmawiana im, że „ciepła woda w kranie” jest ważniejsza od perspektyw jest tylko częścią prawdy o tym, dlaczego głosy młodzieży tak bardzo zmieniają oblicze polskiej polityki. Równie ważny jest fakt, iż rządzący przez lata nie dostrzegali, przez kogo wychowywani są najmłodsi obywatele. Dziś płacą za to, że na lekcjach historii, WOS-u, polskiego, a nawet WF-u i biologii nie są obiektywnie uczeni świata, a często indoktrynowani przez osoby sfrustrowane obecnym porządkiem w państwie.

czytamy w tekście o sile m.in wuefistów sączących “polityczne frustracje” przekładane potem „na uczenie młodzieży, iż żyje ona w kraju „zhańbionym”, „zniewolonym”, czy „oszukanym”.

Portal Lisa słynie z wielu mało wyszukanych tekstów więc nie zaskakauje specjalnie ten fragment. Magdalena Środa mimo tytułu profesora również daje się poznać jako mało wysublimowany pałkarz lewicy. A jednak nawet jak na nią uwaga o szkolnej katechezie i Kukizie jest kuriozalna. Jest jednak również znamienna. Tak właśnie wygląda wyraz intelektualnej bezsilności I politycznego bankructwa.