Nie ma już Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk oraz jego „Książki zapisów i zaleceń”, ale w 2015 r. cenzura działa nie gorzej niż w PRL . Do takich refleksji doszedłem, przeglądając właśnie wznowioną „Wielką księgę cenzury PRL ”, która po raz pierwszy ukazała się w 1977 r.

— pisze Stanisław Janecki na łamach wciąż dostępnego w kioskach numeru tygodnika „wSieci”.

Publicysta przedstawia 31 reguł, jakie - jego zdaniem - obowiązują w III RP, jeśli chodzi o kwestię publikacji medialnych. Prezentujemy wybrane z nich:

Nie zezwala się na pokazywanie wyborców i sympatyków PiS jako normalnych, otwartych, spokojnych ludzi. Powinno się wykorzystywać wszelkie materiały, szczególnie te złej jakości (bo to pogłębia niekorzystne wrażenie), w których ci ludzie podnoszą głos, są zdenerwowani, wzburzeni. Należy wyrywać ich wypowiedzi z kontekstu i montować tak, żeby zasugerować niezborność ich myśli i języka

— pisze Janecki.

Nie wolno zezwalać na publikację materiałów, które uzasadniałyby wsparcie finansowe z PISF dla producentów filmu „Smoleńsk” w reżyserii Antoniego Krauzego. Nie należy przedstawiać tego obrazu jako normalnej produkcji, lecz jako dzieło jątrzące i skłócające Polaków, oparte na fałszywych przesłankach, marne artystycznie, bojkotowane przez środowisko filmowe. Podobnie nie zezwala się na publikację materiałów pozytywne oceniających tzw. niezależne produkcje filmowe dotyczące katastrofy smoleńskiej. Ich twórcy powinni być przedstawiani jako osoby owładnięte obsesją, stronnicze oraz słabe warsztatowo

— czytamy.

Nie zabrakło również wytycznych dotyczących historii przełomu lat 80. i 90.

Nie należy publikować lub zamieszczać w mediach materiałów krytycznie odnoszących się do okrągłego stołu, wyborów 4 czerwca 1989 r. oraz tzw. transformacji ustrojowej przełomu lat 80. i 90. XX w. Te wydarzenia powinno się przedstawiać jako największe osiągnięcie Polski w tym wieku.

Całość artykułu na łamach najnowszego numeru „wSieci”, polecamy!

svl