„W imieniu milionów Polaków, którzy grają z nami, żądam, aby nam nie przeszkadzać!” wezwał bezokolicznikowo na okoliczność konferencji prasowej Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy jej główny dyrygent Jerzy Owsiak.

Po co zwołał tę konferencję? A to już wyjaśnił obecny na warszawskim Torwarze rzecznik TVP Jacek Rakowiecki: miała ona dotyczyć „wyłącznie finału orkiestry”.

I właśnie na tę okazję, by pomówić wyłącznie na temat finału orkiestry”, Owsiak przygotował i pokazał „niespodziankę” - filmik z sobą w roli głównej o telewizji „pe.publika”, w domyśle Republika, zapewne, żeby było bardziej inteligentnie, ale innej od tej ostatniej, bo serdecznej i tęczowej, bez nienawiści, manipulacji i kłamstw. Przy okazji owej merytorycznej konferencji, Owsiak przypomniał też publicznie przedstawicielowi TV Republika:

Ostatnio byłeś na Przystanku Woodstock, chciałeś ode mnie pożyczyć pieniądze, Nie mogłem ci ich pożyczyć, więc opuść teraz ten lokal…

O co poszło? O to, że dziennikarz Michał Rachoń z tego wrednego kanału zahaczył o spółki, które - jak podkreślił sam koncertmistrz Owsiak - są jego „prywatną sprawą”, a na dodatek powtarzał „jak nakręcona katarynka” (copyright by rzecznik TVP Rakowiecki): „Dlaczego nie realizuje wyroków sądu”…

No fakt, powtarzał, więc Owsiak uznał, że trzeba tego namolnego faceta wyrzucić z sali, jako że „dziennikarzem nie jest”, tylko przybłędą z jakiegoś zafajdanego kanału. Ponadto, w swej rzeczowej informacji „wyłącznie o finale orkiestry”, nadmienił o Janku Pospieszalskim, który go „nauczył palić skręty”…

Nie wiem, dlaczego o tym powiedział i co na to Janek, który de facto ma program w TVP, a nie w Republice, w każdym razie zwrócił się do dziennikarza Rachonia per „mistrzu”, lecz bez należnego mistrzowi szacunku, kazał my wyjść, a gdy ten dalej pytał o jakieś „nierealizowanie wyroków sądu”, Owsiak poprosił swych porządkowych:

Weźcie go stąd! Proszę tego pana stąd wziąć, ponieważ przeszkadza nam pan.

I chłopcy go wzięli… Nie wiem, czy mają prawo do stosowania przemocy, jak dla mnie, było to kwalifikujące się do złożenia pozwu naruszenie nietykalności cielesnej dziennikarza wykonującego obowiązki służbowe.

Po całej tej zadymie głos zabrał rzecznik TVP, który wylał na kanalarza Rachonia dodatkowe wiadro pomyj – niech ma, na co zasłużył. W kwestii formalnej, Rakowiecki siedział przy tym samym stole, co Owsiak, panowie prawili sobie wcześniej dusery, lukrowali się i wspierali, jako że od początku „razem grają”. Orkiestra „jak soczewce skupia wszystko, co jest najlepsze w nas” i fakt, „że ktoś to chce zniszczyć jest smutny”, ubolewał Rakowiecki do mikrofonu. Przykro mu też było, że na początku konferencji (dla przypomnienia, dotyczącej… „wyłącznie finału orkiestry”), Owsiak tak „długo mówił o atakach na orkiestrę i na niego”.

O tym, co się później rozegrało na Torwarze, Rakowiecki napisał już na Facebooku, czym dowodzi, że on dziennikarzem jest i to bezstronnym, oraz że potrafi korzystać z mediów. W jego ocenie, zachowanie Rachonia było „hańbiące dla każdego posiadającego choćby minimalne rozumienie dla przyzwoitości”. I dalej: „Ci, którzy go bronią, nie znają uczciwego opisu sytuacji”. Znaczy, też się awanturują bez sensu i również są „cynicznymi skandalistami” - jak określił był Rachonia.

Żeby nie było wątpliwości: nie bronię Rachonia, każdy może zobaczyć zapis konferencji i na tej podstawie wyrobić sobie własną opinię, kto kogo i jak potraktował. Nie atakuję również orkiestry, która jednoczy Polaków nie tylko w dziele doposażenia w sprzęt naszej kulejącej służby zdrowia, co notabene jest obowiązkiem państwa. Skoro jednak państwo zawodzi, każda pomoc jest cenna.

Nie podważam też wielkich zasług Owsiaka w rozkręceniu ogólnonarodowej zbiórki pieniędzy na poprawę sytuacji w lecznictwie. Nie znaczy to jednak, że jej koncertmistrza chroni przed wszelką odpowiedzialnością dożywotni immunitet nietykalności.

Wygląda na to, że sam Owsiak czuje się jak elektryk-noblista, eksprezydent Lech Wałęsa, który skarżył się na to, że „miała być demokracja, a tu każdy wygaduje co chce”, zadawane mu pytania kwitował: „odpowiem wymijająco wprost”, zaś pytających o jakieś dokumenty i jego zakulisowe kontakty z SB strofował: „jak Pan w ogóle śmie mnie atakować? Atakowanie mnie, myślenie źle o mnie jest zbrodnią!”…

„Ja nie jestem on, ja jestem my” - zdaje się powtarzać za Wałęsą dyrygent WOŚP. Otóż nie, Jerzy Owsiak jest pytany o to, co zrobił Jerzy Owsiak, a nie orkiestra. Nie znam nikogo, kto chciałby ją „zniszczyć”, a jeśli jest ktoś, kto podważa autorytet Owsiaka, to on sam. Zamiast udzielenia wyczerpujących wyjaśnień, do czego jest zobowiązany także dla dobra orkiestry, dokonuje po Wałęsowemu „zwrotu o 360 stopni” i snuje o swojej świętości:

„Nie dość że tracimy marki, straciliśmy Solidarność, ludzie na świecie myślą, że to wszystko się zaczęło w Berlinie, zaczęliście mówić, że my chowamy pieniądze?!”

— cóż za kontekst, cóż za zestawienie. Albo np., co zakrawa na tragifarsę, proszony przez TVN24 o komentarz po masakrze islamistów w paryskiej redakcji, łączy to zdarzenie z „atakami” na jego osobę:

„Kto może powiedzieć więcej o nienawiści niż ja, Jurek Owsiak, facet, który się z nią spotyka?”

Ma też własną klasyfikację pytań i pytających. Te z współpracującymi z orkiestrą TVP czy TVN są mądre, te od TV Republika o jakieś faktury - nie do przyjęcia. Tu cytat z innej konferencji:

Chłopie, inteligencji trochę w tym zadawaniu pytań. To są takie pytania z dupy”.

Jurku Owsiaku! Chłopie, masz 62 lata…, zamiast opanowania wynikającego z wieku i doświadczenia zachowujesz się jak małolat. Przy akompaniamencie wielkiej orkiestry wychodzi, niestety, Twoja małość! A propos, żeby było bardziej inteligentnie, kto, o co, kogo pyta: to są istotnie „pytania do dupy”. Obawiam się jednak, że myślimy o czym innym. Weź się w garść i powodzenia przy kolejnej zbiórce…