Na pytanie, kto jest najbardziej przegrany w 2014 roku, odpowiadam bez chwili wahania – Janusz Palikot.

Jego zwycięstwo w tej konkurencji jest tym cenniejsze, że miał silną konkurencję. Co najmniej dwóch godnych siebie rywali - Radosława Sikorskiego i Sławomira Nowaka. Szczególnie upadek tego drugiego musiał mocno zaboleć. Z Sikorskim sprawa do końca nie pewna. Myślę, że niemiłą degradacją jest już odebranie mu szefostwa spraw zagranicznych. Jeśli jeszcze straci funkcję marszałka Sejmu, będzie można powiedzieć, że dokonał się jego prawdziwy polityczny zmierzch. Zasłużył sobie nań bardzo. A jeszcze wśród przegranych, w niedalekiej odległości od podium jest Jacek Protasiewicz. Jak wiadomo przez alkohol i własną głupotę. Przy czym nie będę się spierał, co było pierwsze. Gdybym musiał, postawiłbym na głupotę.

Dlaczego dla mnie najważniejszy jest Palikot. Próby uderzenia przez czołowe postacie Twojego Ruchu w Kościół katolicki, w tradycyjny, narodowy system wartości – rodzinę, etykę chrześcijańską, zakończyły się klęską partii i jej lidera. Po wtóre, mimo, że stojącą na podium dwójkę trudno byłoby uznać za ludzi sympatycznych, to Palikot jest wręcz odpychającą kreaturą. Z jego pychą czy nawet pyszałkowatością, kabotynizmem, cynizmem, arogancją, chamstwem i pozornym cwaniactwem.

Taki Niesiołowski, co chwila obraża przeciwników Platformy, używając prymitywnych, niesmacznych epitetów niemal na zasadzie przecinka w zdaniu. On jednak wierzy w słuszność swoich oskarżeń. Z tego punktu widzenia jest uczciwy. Perfidia Palikota polega na tym, że on świadomie buduje fałszywe oskarżenia. Używa ich jako pocisków, których zadaniem jest powalenie przeciwnika politycznego, a często zranienie go. Niektóre oskarżenia mają na celu zdobycie nowych zwolenników Twojego Ruchu. Taki cel postawił sobie Palikot, przypuszczając ohydny atak na Jana Pawła II. Oskarżył z premedytacją fałszywie polskiego papieża o posiadanie syna, wychowywanego w tajemnicy przed światem przez samotna matkę. Do tej listy kłamliwych oskarżeń można dodać zarzuty wobec żyjącego wówczas prezydenta Lecha Kaczyńskiego o alkoholizm, o choroby mogące być przeszkodą w zajmowaniu przez niego stanowiska głowy państwa. Zaś po tragicznym zgonie prezydenta, obciążanie Jarosława Kaczyńskiego za doprowadzenie do śmierci brata.

Walka z Kościołem katolickim, w tym nienawiść do krzyża oraz poniewieranie werbalne w oczach opinii publicznej braci Kaczyńskich, uznawanych jako nosicieli i sprawców wszelkiego zła w Polsce, były wpisane w strategię polityczną Palikota. Obydwa składniki wojenne miały być dźwigniami, które wyniosą jego i Twój Ruch do władzy. I obydwa zawiodły. Zamiast marszu na szczyt spadł na dno. To niezwykle pocieszające, że wyborcy popierający Ruch Palikota i jego lidera w ciągu ostatniego roku odsunęli się od niego w tak ogromnej skali, że nie wprowadził ani jednego człowieka do władz samorządowych. Nowy prezydent Słupska Biedroń zwyciężył prawdopodobnie tylko dlatego, że startował pod własna flagą, a nie Twojego Ruchu. Z tonącej, wątłej już szalupy uciekli do innych partii politycy z ulicznego naboru Palikota sprzed czterech lat. Zostało mu kilku najwierniejszych topielców.

Jego zapowiadany start w wyborach prezydenckich jest pełnym desperacji krokiem. Będzie przypominał prowincjonalny cyrk objazdowy, rozklejający plakaty o powrocie z triumfalnego tournée po największych metropoliach świata. Widzowie już się na nim poznali. Nikt nie kupi biletu na jego przedstawienie. Wyborcy zorientowali się, że jest to facet z gatunku tych, o których śpiewał Wysocki – „morda hytraja”.