Rosja właśnie poprosiła Unię Europejską o zniesienie sankcji. Reżim Putina – udając racjonalnego biznesmena - „zaproponował” Unii wzajemne zniesienie sankcji, bo „wszyscy na nich tracimy”. Innymi słowy – Putinowi mięknie rura, ale rżnie głupa, udając, że nie wie skąd się sankcje wzięły, co jest ich przyczyną i jaki mają cel.

Bandyta napadł na dom i wymordował mieszkańców. Policja nie potrafi go ująć, ale odcina mu prąd i wodę. Po kilku dniach bandzior zgłasza się z propozycją, by wzajemnie zrezygnować z sankcji: policja przywróci mu prąd i wodę, a on w rewanżu nie będzie do policji strzelał. Rozsądna propozycja, prawda?

Unia Europejska – z wielkim trudem i w sposób dalece niewystarczający – ale jednak podjęła ekonomiczne działania w obronie napadniętej przez Rosję Ukrainy. I oto Putin i jego zakapiory, jak zwykle z zimną bezczelnością, obiecują, że w za zniesienie sankcji UE, Rosja uchyli swoje kontrsankcje. Tę „biznesową” ofertę złożył zastępca Ławrowa, wiceminister Aleksiej Mieszkow. „Niczego nie chcemy od naszych europejskich partnerów. Jedyne, na co liczymy, to by wyszli z bezsensownej spirali sankcji” - powiedział agencji Interfax.

To maskowane, ale jednak - wedle kremlowskiej skali – poważne upokorzenie, znaczy, że sankcje bolą. Bolą coraz bardziej. Kreml przyznaje, że w ich wyniku Rosja traci 40 miliardów dolarów. Wedle zachodnich szacunków – znacznie więcej, bo Rosja traci możliwości rozwoju w wielu kierunkach. Decyzja szejków podtrzymująca spadanie cen ropy, katastrofalnie niski i wciąż pikujący kurs rubla sprawiają, że rosyjski niepokój zamienia się w strach. Do paniki jeszcze trochę, ale najwyraźniej rządzące klany kagiebiowców głęboko zajrzały Wołodii  w oczy z cichym, ale dobitnym pytaniem czy aby na pewno panuje nad sytuacją.

Teraz zacznie się biegunka nadaktywności Schroedera, Platzcka, wszystkich niemieckich i wszystkich innych zachodnioeuropejskich polityków, działaczy gospodarczych, niezależnych ekspertów, publicystów – kremlowskich agentów wpływu. Będą zgodnym chórem krzyczeć, że trzeba przyjąć tę jakże rozsądną ofertę Rosjan.

Putin pamięta i  wie, że jego kagiebowscy kamraci i konkurenci pamiętają dlaczego imperium sowieckie padło na pysk. Bo najlepszy prezydent w historii USA, Ronald Reagan przegonił z Białego Domu użytecznych idiotów i zarządził ekonomiczną konfrontację z kremlowskimi gensekami. Cień tamtej „największej katastrofy XX wieku” przesłania lico Putina, zagraża planom przebudowania świata na modłę jego kagiebowskiej wyobraźni.

Ale Merkel nie jest Reaganem. Rozpoczyna się targ.