Kłopotowski: Nie trzeba głośno mówić. Każdy szef MSZ i każdy rząd musi wybierać między Wschodem i Zachodem. Obecny chciał wybrać Rosję...

Skąd tu tytuł tragicznej powieści Józefa Mackiewicza o uwikłaniach polskiej polityki między Zachodem i Wschodem? Bo przypomina się z powodu afery podsłuchowej Wprost.

Sylwester Latkowski przyciskając laptopa do piersi w obronie przed agentami ABW już niemal stał się ikoną wolności prasy w Polsce. Dobrze, że opublikował podsłuchane rozmowy polityków, choćby mu je diabeł podsunął. Mam tylko nadzieję, że zacny Zarząd Główny SDP nie da mu nagrody Wolności Słowa. Bo nie wydaje się, by Latkowski był w tej sprawie samodzielnym graczem ale właśnie… no wiecie.

Brak mu też wystarczającego poczucia odpowiedzialności za polską rację stanu. Ogłosił wstrząsający fragment rozmowy Radosława Sikorskiego z Jackiem Rostowskim, gdzie szef MSZ mówi, że sojusz polski i USA nie ma realnej wartości. Tego robić nie wolno. Latkowski jakby wbił nóż w plecy nie tyle ministrowi, którego może nie lubić, ile naszemu państwu.

Sikorski stwierdził parę tygodni po wybuchu afery, że wypowiedź jest wyrwana z kontekstu. Powiada, że odnosiła się do konkretnych ćwiczeń, na które Stany Zjednoczone przysłały zaledwie 100 żołnierzy na sześć tysięcy ogółem biorących udział. Być może naprawdę powodem były te ćwiczenia. Z drugiej strony, minimalny kontyngent amerykański potwierdza obawy, że Ameryce nie zależy na bezpieczeństwie Polski. Udawajmy jednak, że wierzymy jakoby chodziło o manewry. Szerzej rozumiana owa wypowiedź osłabia pozycję kraju w Unii Europejskiej, a zwłaszcza wobec Rosji.

Szef MSZ słusznie zwrócił uwagę, że solidne bazy NATO są w miejscach, gdzie nie ma zagrożenia, gdy my mamy realne powody do lęku.

Moim obowiązkiem jest weryfikować sojusze, a nie robić tego, co zrobił mój poprzednik pułkownik Beck, który na słowo wziął gwarancję ówczesnego supermocarstwa i wiemy, jak to się skończyło.

Dobrze, że przywołał widmo ministra Becka na krótko przed 70 rocznicą Powstania Warszawskiego, tej tragicznej próbie naprawy błędu Becka przez odwołanie się do lojalności zachodnich sojuszników, że docenią, pomogą itp. nadzieje.

Nie bądźmy głusi na troskę Sikorskiego z racji niechęci do obecnego rządu. Ma on lepsze rozeznanie w realnej sytuacji kraju niż wszyscy publicyści razem wzięci. Natomiast każdy może zauważyć, że sytuacja geopolityczna Polski nie zmieniła się bardzo wobec okresu międzywojennego. Kraj nadal leży na granicy wpływów niemieckich i rosyjskich. To uskok cywilizacji między chrześcijaństwem zachodnim i wschodnim i tak pozostanie. Kraj przenika obca agentura, jak było do roku 1939. Trzecia Rzeczpospolita jest bardziej bezbronna militarnie i moralnie, niż była Druga. Sojuszników mamy daleko, a wrogów blisko. Francja nie chciała wtedy umierać za Gdańsk. Ciekawe, czy dzisiaj zechcą Niemcy?

Każdy szef polskiego MSZ i każdy rząd musi wybierać między Wschodem i Zachodem. Obecny chciał wybrać Rosję. Stało się to wątpliwe po Smoleńsku i niemożliwe z powodu Ukrainy. Kiedy wypuścił balon próbny zbliżenia z Niemcami, został oskarżony przez obóz patriotyczny o złożenie „hołdu berlińskiego”. Teraz Sikorski wątpi prywatnie w oficjalne zbliżenie z Ameryką, więc zarzuca mu się obłudę i ośmieszanie kraju, zamiast troski o nasze bezpieczeństwo.

Niemiecka okupacja robi z nas bohaterów, a sowiecka robi z nas gówno.

Niechaj te sentencja Józefa Mackiewicza przyświeca nam w wyborach politycznych. Szambo ma swoje zalety, ale …

P.S. Jarosław Kaczyński powiedział w Sejmie, że śp. prezydent Lech Kaczyński był przeciwny powołaniu Radosława Sikorskiego na szefa MSZ, ale nie ujawni dlaczego, bo to „ścisle tajne”. Cóż, prezydent na pewno miał powody nieufności. Nie bronię osoby ministra Sikorskiego z braku potrzebnej wiedzy. Chodzi mi tylko o dylemat polskiego bezpieczeństwa: ze Wschodem, czy Zachodem, a jeśli z Zachodem, to którym?