Tusk czyli spryt polityczny. "Skoro rząd wygrał głosowanie nad wotum zaufania, to wygra tym bardziej głosowanie nad konstruktywnym wotum nieufności"

Premier miał wczoraj zgrabną mowę w Sejmie i dobry pomysł z wnioskiem o wotum zaufania. Mowa była zgrabna, bo z jednej strony wyrażała zakłopotanie i coś na kształt skruchy, z drugiej jednak odpowiedzialność głównych aktorów afery podsłuchowej wśród polityków traktowała powściągliwie. Interes rządu w tej sprawie polega na tym, by minimalizować koszta i to się udało.

Wygrane głosowanie nad wotum zaufania zawsze wzmacnia rząd – to żelazna reguła demokracji parlamentarnej i tu stosuje się ona także. Wygrana pokazuje, że większość parlamentarna istnieje – a przecież, gdyby Donald Tusk wykazał się mniejszym sprytem w rozbrajaniu tej bomby, być może większości by już nie było.

Za to opozycja była wczoraj dość bezradna. To nieco dziwi, bo taśmy zawierają potencjał do ostrej politycznej kanonady przeciwko rządowi. Mówię: politycznej, czyli takiej, która pokazuje, że politycy obozu rządzącego przekroczyli prawo, ducha instytucji i dobre obyczaje. A przekroczyli: prawo (Nowak), ducha instytucji (Sienkiewicz) i dobre obyczaje (wszyscy podsłuchani).

Tymczasem zarzuty w rodzaju „jesteście w tym kraju obcy” (poseł Szczerski) są mało konkretne, a ponadto źle się kojarzą. „Obcość” wykorzystywana w celach politycznych może zaprowadzić na manowce, jak pokazują tragiczne przykłady z historii i bardzo bym prosił, żeby nie iść tą drogą.

Jak rozumiem, zapowiedziane na dziś konstruktywne wotum nieufności ma taki sens, że podtrzymuje stan politycznego wrzenia. Ale trzeba wiedzieć, że skoro rząd wygrał głosowanie nad wotum zaufania, to wygra tym bardziej głosowanie nad konstruktywnym wotum nieufności (to drugie jest trudniejsze dla opozycji). Zatem będzie to, w pewnym sensie, prezent dla rządu.