Jakie są wyniki badań nastrojów społecznych? „Takie, jakich sobie życzy płatnik...”

Zaczynam zastanawiać się, czy programy „zaprzyjaźnionych telewizji” nie nadają czasem jakichś ukrytych sygnałów, oddziałujących na podświadomość widzów.

Działające niedostrzegalnie, podkorowo, tajne, zakodowane informacje (np. „Zły Kaczor, Zły Kaczor, Zły Kaczor…Beee!…” lub „Dobry Tusk, Dobry Tusk, Dobry Tusk… Cacy!…”) wdrukowują zrelaksowanym telewidzom pożądane informacje wprost do mózgu, powodując odruchy wymiotne na widok „pisiaków” i stan „proplatformerskiej” nirwany, której nie jest w stanie zakłócić żaden polityczno-gospodarczy skandal… Ani nawet widok pieniącego się Stefana N.

No bo jak wytłumaczyć brak sondażowego tsunami, które w normalnych społeczeństwach już dawno zmiotło by rządzących każdego demokratycznie zarządzanego kraju – i to po ujawnieniu znacznie mniejszych, śladowych wręcz aferek?… I brak totalnej demolki szkodników w garniturach od Armaniego – podczas kolejnych wyborów?…

Tak na marginesie; zapytałem kiedyś znajomego szefa sondażowni, jakie są wyniki badań nastrojów społecznych. Odpowiedział mi z uśmiechem:

Takie, jakich sobie życzy płatnik…

Żart? Oczywiście! Może…

Myślę jednak, że winy należy raczej szukać w nas samych. Istnieje coraz większe przyzwolenie społeczne na nieetyczne zachowania na wszystkich płaszczyznach przekraczania przykazań Dekalogu.

Palikociarnia i gender niszczą resztki przyzwoitości, dobierając się już do dzieci w przedszkolach. Bez wsparcia Polaków Kościół polegnie i nie poradzi sobie z nadchodzącą Sodomą i Gomorą. Jeśli tak, to XXI wiek należeć będzie do Islamu…

P.S. Z tomiku „PRO PUBLICO BONO” – polecam wierszyk w temacie. Napisany wiele lat temu. Wydany rok temu. Jego nakład zapewne nie zbliży się nawet do 1% nakładu mega-popularnego, ekskluzywnego wydania wspomnień pani eks-prezydentowej…

Bo i kto by tam chciał czytać takie moherowe dyrdymały…

WSZYSCY DZIŚ KRADNĄ…

Sprosiłem mych przyjaciół, wieki nie widzianych,

By świat z nimi naprawiać – przy winie, do rana.

Marzenia nasze dawne druhom przywołałem;

Zobowiązania wielkie… Piękne ideały…

Koledzy popatrzyli na mnie ze zdumieniem,

Potem śmiechem ryknęli w wielkim rozbawieniu,

Że aż im łzy pociekły i oddech zabrało…

Na koniec – klepiąc w plecy (trochę to bolało),

Poczęli mnie pouczać (naiwnego grajka)

Mówiąc: „Dorośnij stary! Życie to nie bajka”…

I myśl złotą jak tombak któryś z głowy palnął:

„Wszyscy dokoła kradną! I to jest normalne…”

Tu zawrzała dyskusja; każdy przykład dawał:

„Złodziej kradnie ci portfel… Ot, złodziejskie prawo!”

„Lekarzowi sam wciskasz w kopercie banknoty!”

(Życie droższe pieniędzy. Wszyscy wiedzą o tym.)

„Policjant też szmal liczy, z kolegą do spółki”…

(Zwłaszcza, gdyś trochę wypił. I siadłeś za kółkiem…)

„Urzędnik jest przychylny, gdy dostanie w łapę”…

(Haracze przy przetargach… Nie wiesz? Toś jest gapa!)

„Rząd sam się nie wyżywi – lecz z naszych podatków;

Ci dopiero nas łupią! Stąd te niedostatki…”

(Nic dziwnego, że naród kombinuje skrycie;

Szara strefa – jak nigdy – ma się znakomicie…)

I tak wrzała dyskusja, że żal opowiadać;

Wszyscy wszystkich z wszystkiego na gwałt chcą okradać!

Przytaczano nazwiska… Nazwy instytucji…

Warianty nepotyzmu, szabru i korupcji…

Większość – w tonie podziwu (lub nawet zazdrości) –

Niczym wyrazy hołdu dla tej zaradności…

Nieśmiało się włączyłem: „Przepraszam, że truję;

Jeśli każdy dziś kradnie, to kto tu … pracuje?”…

Zapadła chwila ciszy (cisza czasem krzyczy)…

Ktoś rozbawił ferajnę krzycząc: „Kto? Chińczycy!

Chciwość jest dzisiaj cnotą! Tak na Wall Street mówią…

Nie zostawajmy w tyle! Kradnijmy! A równo!”

Spotkałem dziś przyjaciół, wieki nie widzianych,

By z nimi świat naprawiać przy winie, do rana.

Lecz z ulgą ostatniego z kumpli pożegnałem,

A z nim nasze marzenia… Nasze ideały…

Lech Makowiecki

Z cyklu – znalezione w sieci – z tej samej książeczki interpretacja „Odezwy do połowy Narodu” Jerzego Zelnika. Bez przekazu podkorowego, jak mniemam…