Co dalej z aferą podsłuchową? Opozycja powinna złożyć trzy wnioski o: konstruktywne wotum nieufności, komisję śledczą ds. zbadania afery oraz o Trybunał Stanu dla Marka Belki

Afera podsłuchowa obnażyła głęboki kryzys w jakim znajduje się obecnie Polska. Tak naprawdę ujawnione nagrania stanowią tylko wierzchołek góry lodowej, a jakie polityczne deale były i są nadal zawierane między najważniejszymi polskimi politykami, urzędnikami i biznesmenami można sobie tylko wyobrazić.

W tym momencie najgorsze co może zrobić opozycja, to dopuścić do rozmycia całej sprawy. Jarosław Kaczyński rozciągnął dziś front walki z obecną ekipą także na prezydenta Bronisława Komorowskiego. Może to przynieść nie tylko doraźne ale także długofalowe korzyści. Jeżeli Komorowski podejmie jakieś kroki zmuszające Donalda Tuska do chociażby zmian w rządzie to, PiS zyska argument, że jest odpowiedzialną i skuteczną opozycją. Jeśli zaś prezydent tego nie zrobi, PiS zyska argument przed przyszłorocznymi wyborami prezydenckimi, że tak naprawdę Komorowski jako człowiek wywodzący się bezpośrednio ze środowiska Platformy jest częścią tego układu i w kryzysowym momencie pomagał utrzymać się Tuskowi przy władzy. 

Opozycja powinna także złożyć trzy wnioski o: konstruktywne wotum nieufności, komisję śledczą ds. zbadania afery oraz o Trybunał Stanu dla Marka Belki.

Wniosek pierwszy wcale nie musi przepaść, co pokazało ostatnie głosowanie ws. immunitetu Mariusza Kamińskiego. PSL daje sygnały, że może zmienić front i jeśli poprze wniosek, to będzie przy tym liczyć na koalicję z PiS-em w przyszłym roku. Możliwe jest też wyłamanie się części posłów PO, zwłaszcza tych, którzy najpewniej pożegnają się z parlamentem po kolejnych wyborach. Gdyby udało się wyłonić rząd, to do końca kadencji mogłaby pracować komisja śledcza, która rozpatrywałaby najważniejsze kwestie związane z aferą. Z kolei wniosek o TS dla Belki jest jedyną, realną możliwością usunięcia go ze stanowiska.

Główna partia opozycyjna powinna zainteresować też opinię publiczną kilkoma, istotnymi wątkami tej afery. Po pierwsze: sprawa nielegalnego dotowania regionalnych lotnisk, o którym była mowa podczas spotkania Belka-Sienkiewicz. Po drugie nieprawidłowości przy budowie gazoportu. Nowak mówił, że realny termin otwarcia terminala to 2017 rok, a więc o 2 lata później niż zapowiadał niedawno Tusk. Po trzecie, opozycja powinna przycisnąć Sienkiewicza, który mówił o tym, że CBŚ, UKS i wywiad skarbowy będą „bardzo przyzwoitym narzędziem do gier z „tłustymi misiami”. I po czwarte kwestia prywatyzacji PKP Cargo, która pojawiała się w rozmowie Nowak-Parafianowicz. O te sprawy opozycja powinna nieustannie pytać premiera i rząd, nie dając mu chwili wytchnienia.

PiS powinien zwrócić się też bezpośrednio do obywateli, przedstawiając się jako partia zmiany i realnej odnowy państwa, jednocześnie przedstawiając szereg propozycji programowych i gotowych rozwiązań tak, by pokazać, że w każdej chwili jest gotowa do objęcia władzy i przeprowadzania kluczowych reform.

Afera podsłuchowa może też stać się katalizatorem dla budowy szerokiego frontu prawicy. Z wypowiedzi Kaczyńskiego i Gowina można wysnuć wniosek, że wspólne listy wyborcze PiS-u i Polski Razem są już właściwie uzgodnione. Otwartą kwestią pozostaje to, jak zachowa się Zbigniew Ziobro. Po przegranych wyborach europejskich i degradacji w Sejmie, prezes Solidarnej Polski może nie mieć innego wyjścia, jak tylko dołączyć do wspólnego bloku z szefem PiS i Polski Razem. A im bardziej będzie się ociągał tym gorsze warunki współpracy wynegocjuje.

Z kolei jeśli Platforma Obywatelska załamie się i na dobre zacznie dekonstruować, Bronisław Komorowski może spróbować zbudować coś na kształt BBWR ze Schetyną na czele. Plan będzie prosty: nastawią się na 4 lata rządów PiS, poczekają aż opadną emocje, a ludzie zdążą zapomnieć rządy Platformy i z częścią jej byłych polityków, przy wsparciu dawnych służb i biznesu reaktywować projekt partii centrowej w nowej odsłonie.