Zupa. Mimo niewykonania do końca uczciwej pracy przez media zmniejszyła się liczba naszych przyszłych byle-jakich reprezentantów za granicą

Korwin zmartwił Tuska, bo – jak zapowiedział – nie poda premierowi ręki. Jasne, przecież będzie miał zajęte obie ściskając dłonie Putina. Ale po co Donaldowi Mikke – ma przecież Piterę. Ta to da popalić leniuszkom ze Sztrasburga. Robotna to dama, więc wióry się posypią. Zresztą zobaczymy.

Tak do końca to na pewno nic nie wiadomo. Nawet bym się specjalnie nie zdziwił, gdyby nagle ogłoszono, że to nie Tusk wygrał a Palikot, że Kalisz, Kamiński i Olejniczak będą jednak dostawać po pięćdziesiąt tausendów, a Zdrojewski będzie się musiał nadal kulturalnie męczyć. No, bo pomylili się. Ale serwery jak młyny Boże wszystko jasno nam jeszcze raz policzą i zrobimy reset. Martwię się też o Kurskiego. Pochodzi wprawdzie z dobrego… ziobra, ale kto mu teraz opłaci ogromne bilbordy, którymi pokrył np. bloki na Służewcu. I jeszcze jeździł sobie – no, ale nie za darmo – na rufie stołecznych autobusów. Naśladował go pan Kowal, którego lubi jedna pani profesor (ach, te usta!). Pan Kowal (też nie za darmo) pojeździł sobie jako etykietka miejskiej komunikacji po warszawskich ulicach. Jednak chemia z mieszkańcami nie zaistniała. Wprawdzie Cygana zawsze będzie można obwinić za kowala – ale to żadna nowość. Romów chętnie słuchamy, gdy pięknie śpiewają (patrz, a właściwie słuchaj Burano), czytamy gdy równie pięknie piszą wiersze (Papusza). Jednocześnie ciągle ich pouczamy i odnosimy się z wyższością chociaż przecież sami bardzo nie lubimy, gdy tak postępują wobec nas np. „Niemce”.

— Niemce mnie biją – krzyczał w aeroplanie diabełkowaty poseł z Krakowa, a jego żona – z dobrym akcentem – powtarzała: „jawohl, jawohl”. Na nic to się zdało. Pedanci zza Odry, znowu lepiej byli przygotowani i w sądzie wygrali. Choć byli bardzo brutalni wobec naszego posła. Nic więc dziwnego, że ta niesprawiedliwość długo denerwowała i w końcu eksplodowała w pośle Protasiewiczu z Wrocławia. On pamiętał to, o czym zawsze pamiętać winni ci zza rzeki. Niestety najpierw się upił a potem zaczął hajlować, co wybaczone być nie może.

Natomiast  m o ż e Branderburczycy i Bawarczycy nie przejmują się tak bardzo grzechami swoich przodków. Bo i po co, skoro nawet w Izraelu naucza się dzieci w szkole, że holokaust załatwili Polacy, a Niemcy tylko podstawiali wagony.

Nienawiść rodzi nienawiść. Trudno dociec kto zaczął. Wierzyć jednak trzeba. Bo jest w co. Ale musi to już być indywidualny wybór.

Polscy dziennikarze powinni pamiętać o wyborze racji dobrych dla Polski. A co jest ważne, dobre dla nas - widać wyraźnie.

Nie możemy dociekając prawdy rzucać się na oślep i próbować ciąć na odlew kłamców, zbrodniarzy – choćby na to jak najbardziej zasługiwali. Pamiętajmy, że zamachy przygotowywane są przez lata profesjonalnie. Bardzo trudno się przed nimi zabezpieczyć. Niemniej nie możemy bać się i poprzestać w działaniach zmierzających do wyjaśnienia spraw, którymi ludzie nadal żyją. Bo po prostu chcą wiedzieć jak było naprawdę. Dotychczas jednak w sprawach właśnie tych najważniejszych, niewyjaśnionych odbywa się cyniczna, tchórzliwa i nieudolna gra. Najważniejszą jest tu blokada wobec smoleńskiego kłamstwa.

Ostatnie wybory pokazują, że mimo niewykonania do końca uczciwej pracy przez media zmniejszyła się liczba naszych przyszłych byle-jakich reprezentantów za granicą. Niestety pojawili się nowi oszołomi. Zobaczymy jak potoczą się ich kariery. Od tego jak relacjonować będą dziennikarze – miejmy nadzieję uczciwi i bezstronni - zależeć będzie ocena działalności europosłów. Wkrótce dowiemy się czy to ludzie ideowi, czy egoiści, wyrachowani kombinatorzy, a może i agenci obcego wpływu.

Publicyści i zwykli reporterzy – dużo macie roboty.

Stefan Truszczyński