"Jak przeżywać Wielkanoc?" i "Jak ministerstwo aktywizuje bezdomnych?" Zobacz co przeczytasz w najnowszym Tygodniku "Solidarność"

Jak przeżywać Wielkanoc

Warto chyba jak najdłużej utrzymać ten nastrój i atmosferę, którą jesteśmy wtedy wypełnieni. Poprzez uczestniczenie, te wszystkie praktyki, wchodzimy na pewien poziom duchowy, orbitę. Rodzinna Msza św., wspólne wyjście do kościoła, jakaś dłuższa Adoracja, więcej czasu dla Pana Boga. Jak najdłużej warto trzymać się tego świątecznego radosnego nastroju. Bo przecież te święta – choć przechodzimy przez Ciemną Dolinę, Wielki Piątek, cierpienie Pana Jezusa – są optymistyczne, bo wszystko kończy się happy endem. Zmartwychwstaniem, radosnym Alleluja – mówi ks. dr Zbigniew Godlewski, proboszcz parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny na warszawskim Kole w wywiadzie dla „Tygodnika Solidarność”.

Ponadto w numerze:

Czy w Polsce bezrobocie jest problemem?

– na czym polega tak postawione pytanie wyjaśnia prof. Sławomir Jankiewicz: Charakterystyczną cechą polskiego rynku pracy jest znacznie większe niż w innych krajach Wspólnoty skorelowanie bezrobocia z ubóstwem, a nawet wykluczeniem społecznym. Ponad 50 proc. społeczeństwa żyje poniżej minimum socjalnego, a ponad 10 proc. poniżej granicy minimum egzystencji.

Nie wpuszczamy chłopców z Platformy

– Już kilka razy obroniliśmy firmę przed zakusami przekształcenia jej w spółkę skarbu państwa. Pozostajemy przedsiębiorstwem państwowym, w którym rada pracownicza powołuje i odwołuje dyrektora – mówi na łamach Tygodnika Paweł Kowalski, przewodniczący „S” w Polskiej Żegludze Morskiej.

Posłowie przeciw ludziom

Głosowali przeciw Polakom. Głosowali przeciw referendum. Głosowali przeciw prospołecznym pomysłom. Po- słowie rządzącej koalicji, którzy dziś kandydują do Parlamentu Europejskiego. Na łamach Tygodnika przyglądamy się obłudzie, szczególnie  tym czołowym przedstawicie- lom Partii Władzy: Tuskowi, Rostowskiemu, Rosatiemu…

Stanisław Żaryn w felietonie „As serwisowy Janowicza” pisze:

Jerzy Janowicz trafił na czołówki portali internetowych, gazet i telewizji. Tym razem jednak nie z racji osiągnięć sportowych. Nasz największy tenisista rozbudził emocje swoją konferencją prasową. Jego wypowiedź ściągnęła na niego falę krytyki. I również to każe się zastanowić, na ile prawdziwe były jego słowa.

A także:

Fenomen Victora Orbana

Fidesz Victora Orbana po raz kolejny wygrał wy- bory parlamentarne. Zachowa konstytucyjną więk- szość dwóch trzecich głosów, co pozwala mu na sa- modzielne wprowadzanie poprawek do konstytucji. Wynik wyborczy to efekt zaufania Węgrów do pre- miera, rządu i partii rządzącej. Warto się więc za- stanowić, skąd się bierze swoisty fenomen Orba- na i Fideszu.

Nie można igrać z malarstwem

W kwietniu mija 100 lat od śmierci jednego z najwybitniejszych polskich mala- rzy, który zabiegał o sztukę narodową. Przełomowym stał się obraz „Babie lato” pokazujący, że wiejska dziewczyna nie musi być prymitywna, ograniczona, też może mieć marzenia, przemyślenia. Zburzył stereotyp postrzegania ludzi wsi.

Muzeum, którego  bez Solidarności  by nie było

– Już w 1981 r. Komisja Koordynacyjna wadowickiej Solidarności rozpoczęła zbiórkę pieniędzy na utworzenie w byłym mieszkaniu Wojtyłów Muzeum Domu Pamięci Ojca Świętego – wspomina Zdzisław Szczur, przewodniczący wadowickiej Solidarności i aktywny działacz samorządowy, który był gospodarzem uroczystości otwarcia odnowionego Muzeum Domu Rodzinnego Jana Pawła II w Wadowicach.

W tygodniku także tekst Michała Miłosza

Emp@tia rządu

Jak ministerstwo aktywizuje bezdomnych

Bezdomni i inne osoby w trudnej sytuacji życiowej od połowy grudnia nie muszą osobiście odwiedzać ośrodków pomocy społecznej. Wystarczy, że mają internet, a kompleksową pomoc mogą znaleźć pod internetowym adresem empatia.mpips.gov.pl - pisze autor.

Projekt portalu informacyjno-usługowego Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej emp@tia oferuje osobom bezdomnym, bezrobotnym i objętym pomocą społeczną usługę ubiegania się  o świadczenia socjalne za pomocą internetu z obligatoryjnym wymogiem posługiwania się bezpiecznym podpisem elektronicznym, bądź zaufanym profilem e-PUAP uruchomiono w grudniu 2013 roku. Jest adresowany do osób i rodzin poszukujących pomocy państwa oraz pracowników instytucji tę pomoc świadczących.

— czytamy w artykule.

Jak pisze TS całkowite nakłady inwestycyjne projektu wyniosły ok. 49 197 670 złotych brutto.

W 85 proc wydatków kwalifikowanych projekt finansowany był przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), a pozostałe 15 proc. stanowiły środki z budżetu państwa. Z kolei na stronie jest informacja, że projekt był realizowany w latach 2008-2013 i zakończony 14 lutego 2014 roku. Na stronie znalazła się informacja, że całkowity koszt projektu to 45.413.816,09 zł, co stanowi połowę szacowanego początkowo kosztu. To jeszcze nie koniec kosztów. Na utrzymanie Emp@tii rocznie będą potrzebne 2 mln złotych.

W podsumowaniu artykułu autor stwierdza:

Większość programów pomocowych ministerstwa pracy to sztuka dla sztuki. Polegają one na tym, że trzeba wydać pieniądze, dać zarobić znajomym i później wykazać w statystykach, że coś się poprawiło. Rzeczywiste efekty nikogo nie obchodzą. Większość projektów ministerstwa pracy i urzędów pracy kończy się konkluzjami: tylu a tylu bezrobotnych zostało przeszkolonych ( rzeczy kompletnie do niczego im nieprzydatnych, o czym najlepiej świadczy to, że dalej nie mają pracy), założono tyle, a tyle firm (nieważne że po rocznym okresie rozliczeniowym 90 proc. z nich padło). Grunt, że projekt zamknięto i wykazano Unii, jak to martwimy się o bezdomnych, bezrobotnych i społecznie wykluczonych. A jednocześnie na szkoleniu zarobiła firma kuzyna, szwagra, partyjnego kolegi. Jednak przy programie „emp@tia” bledną wszystkie dotychczasowe „sukcesy” Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, bo  z samych założeń jest bezsensowny i odrealniony. Chyba że ministerstwo da każdego klientowi opieki społecznej po nowym laptopie i zapłaci za podpis elektroniczny. Przy nim ogrody Kadafiego na Saharze to sensowne inwestycje. Grunt, że minister dostał iPada.

Cały tekst w najnowszym numerze „Tygodnika Solidarność”.