Miszmasz na sobotę, czyli o transferze roku, granicach cynizmu premiera Tuska i wierze Ewy Kopacz

Michał Kamiński powiedział podczas przemówienia o swoim skoku na listy PO:

Chcę udowodnić i muszę udowodnić, że ten transfer - nie bójmy się tego słowa - to był transfer dobrego zawodnika do świetnej drużyny. Ale jeszcze ten zawodnik musi zacząć strzelać bramki i obiecuję, kochani, będę strzelał dla was gole. Wygramy.

Trzeba przyznać, że z golami Kamiński ma trochę racji. Tym „Miśkiem” Platforma strzeliła sobie pięknego samobója.

-

Poseł Platformy Obywatelskiej Adam Szejnfeld pokazał klasę i prawdziwą empatię w rozmowie z protestującymi w Sejmie rodzicami niepełnosprawnych dzieci. Kiedy jedna z kobiet zarzuciła mu, że parlamentarzyści dbają tylko o własne podwyżki, stwierdził, że: „posłowie od 18 lat nie mieli podwyżki ” i poprosił, by nie kłamała. Zróbmy coś dla posła Szejnfelda w najbliższych wyborach. Wyślijmy go do uczciwej roboty. By żyło się lepiej!

-

Zwolennikiem protestu rodziców nie jest też wielki miłośnik insektów Stefan Niesiołowski. Protestujący rodzice nie mogli liczyć niestety nawet na koszyk mirabelek czy szczawiu przyniesiony od posła.

Nie jest właściwą metodą okupowanie sejmowego korytarza, pokazywanie się z chorym dzieckiem i krzyczenie: „natychmiast żądam pieniędzy”. To szantaż

–- orzekł Stefan Niesiołowski.

Pan poseł chyba nie słuchał expose Donalda Tuska z 2007 roku, a przynajmniej wyszedł z sali, gdy premier mówił:

Pomoc ze strony państwa mają otrzymywać ci najsłabsi, a nie ci najsilniejsi. Chcemy pomóc, także poprzez wzrost płac, nie tym, którzy najskuteczniej potrafią walczyć o swoje prawa, ale tym, którzy pozbawieni są szansy twardego egzekwowania swoich praw i korzyści. Sprawiedliwe państwo bierze pod opiekę zawsze najsłabszych, nigdy najsilniejszych.

Co dzieli szantaż od opieki? Siedem lat rządów PO.

-

Niestety wszystko wskazuje na to, że swojego expose nie pamięta sam premier Tusk.

Kolejni posłowie mogą prowokować kolejne grupy do radykalnych form protestu jak okupacja holu w Sejmie. Pozostawiam to ocenie, jakie są zachowania posła Palikota czy Mularczyka. To jest dwuznaczne i trudne do zaakceptowania. Są granice cynizmu

— zawyrokował Pan premier. I tu zbił mnie z tropu. Do tej pory byłam przekonana, że jego cynizm jest bezgraniczny.

-

Dla rodziców pieniądze ciężko znaleźć, znalazły się za to pieniądze i to niemałe na system komputerowy dla bezrobotnych. Ministerstwo Pracy wydało 49 mln złotych na stworzenie portalu dla osób potrzebujących pomocy społecznej, w tym bezdomnych. Serwis, chyba żartobliwie nazwano „Emp@tia”. Oferuje on m.in. możliwość składania elektronicznych wniosków. Niestety dostępny jest jedynie dla tych internautów, którzy posiadają podpis elektroniczny lub zaufany profil na platformie ePUAP. Może właśnie dlatego w ciągu czterech miesięcy przesłano zaledwie kilkadziesiąt wniosków. Wszak niewielu polskich bezrobotnych biega na co dzień z laptopem pod pachą. Niestety zachłyśnięty postępowością rząd musiał to przeoczyć.

-

Zaskoczyła ostatnio Ewa Kopacz. Powiedziała:

Jestem wierząca.

Po chwili przerwy dodała uspokajająco:

Wierzę, że (Bartosz Arłukowicz) skróci kolejki do lekarzy.

Wiara, to odpowiednie słowo, bo by uratować polską służbę zdrowia potrzebny jest cud. I to nie ten Tuska.

-

Wojciech Penkalski, poseł Twojego Ruchu, znany głównie z łamania prawa, znów ma problemy. W Lidzbarku Warmińskim zatrzymała go policja. Przedstawiciel władzy ustawodawczej do prawa ma niezwykle lekki stosunek. Penkalski jechał z nadmierną prędkością, rozmawiając przez telefon, a jego samochód nie miał wykupionej polisy OC. Sorry, takich mamy posłów.

-

A skoro już jesteśmy przy sorry, to okazało się, że wicepremier Elżbieta Bieńkowska żałuje swoich słów:

Mówię prosto z mostu to, co myślę. (…) Żałuję słowa sorry, bo ja tak nie mówię

— stwierdziła Bieńkowska, która „sorry” jednak powiedziała. No to: sorry za sorry.

Dorota Łosiewicz