Idy marcowe albo Putin w marcu. Gadowski o zatrzymaniu ukraińskiego oligarchy. Trząsł rynkiem surowców, był całkowicie zależy od Putina

Witold Gadowski pisze na portalu Stefczyk.info o zatrzymaniu w Wiedniu 12 marca ukraińskiego oligarchy Dmytro Firtasza.

W 2006 roku realizowałem, wraz z Przemkiem Wojciechowskim, film o gigantycznej aferze gazowej, w tle której stał Semion Mogilewicz – poszukiwany listem gończym przez amerykańskie FBI mafiozo i międzynarodowy przekręciarz. Tropiliśmy Mogilewicza w Rosji, na Ukrainie, w USA, w Czechach, na Słowacji i na Węgrzech.

Wtedy też, dzięki nieocenionej pomocy Oleksandra Turczynowa – po raz pierwszy ujawniliśmy sieć międzynarodowych powiązań Mogilewicza. W tej sieci byli też dwaj, uzależnieni od niego, biznesmeni ukraińscy Dmytro Firtasz i Ivan Fursin.

W 2007 roku, po raz pierwszy w Polsce, pokazaliśmy zdjęcia Firtasza, przedstawiliśmy także dowody na to, że Firtasz był znaczącym udziałowcem firmy Eural Trans Gas, uzależnionej – poprzez pakiet Gordona Zeeva – od Semiona Mogilewicza. Od firmy tej, po zniszczeniu przez rząd Leszka Millera projektu „Gazociągu Północnego”, Polska - przez kilka lat - kupowała prawie 3 miliardy metrów sześciennych gazu rocznie.

Kiedy o Euralu stało się zbyt głośno, firma została zlikwidowana, a na jej miejsce pojawiła się korporacja RosUkrEnergo. Wtedy, w 2004 roku, Firtasz po raz pierwszy mocniej zajaśniał na biznesowym firmamencie Ukrainy – w RUE posiadał 45 procent udziałów, zakamuflowanych jako udziały pozostające w dyspozycji pewnego austriackiego banku, 50 procent udziałów w RUE posiadał państwowy, rosyjski Gazprom. Już ten fakt pokazuje na to, że słynny Semion Mogilewicz był jedynie putinowskim „worem w zakonie” nowego typu – był mianowicie mafiozem na usługach Putina. To zupełnie nowa kategoria przestępców jaka wyłoniła się po putinowskiej pieriestriełce wśród przywódców kryminalnych Rosji, którzy nie chcieli uzależnić się od rosyjskich służb specjalnych..

Dmytro Firtasz miał kłopoty tylko w okresie, gdy do władzy doszła przywódczyni konkurencyjnej grupy łapówkarskiej – Julia Tymoszenko.

Cały tekst tutaj