Sukces instytucji finansowej budowany na zaangażowaniu i zaufaniu

Unie kredytowe, w Polsce znane jako spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, to instytucje finansowe, które stawiają sobie za cel działanie dla poprawy sytuacji materialnej, szans życiowych swoich członków oraz ich rodzin.

Unie kredytowe funkcjonują w 101 krajach. Należy do nich przeszło 200 milionów ludzi skupionych w ponad 56 tysiącach Kas. Instytucje te reprezentują spółdzielczy model zarządzania. Łączą na zasadzie członkostwa osoby, które na przykład należą do tego samego zakładu pracy, miejsca zamieszkania czy stowarzyszenia. Są one własnością swoich członków, którzy jednocześnie mogą korzystać z ich usług, gromadzić w nich oszczędności czy też otrzymywać atrakcyjne pożyczki.

Rozwiązania znane od stuleci

Unie kredytowe korzystają z rozwiązań spółdzielczości zapoczątkowanych w Europie połowie XIX wieku przez Friedricha Wilhelma Raiffeisena oraz Franza Hermana Schultzego. Idee te wraz z emigrantami dotarły do Ameryki Północnej, gdzie od początków XX wieku prężnie się rozwijały. W 1934 roku zostało założone amerykańskie Krajowe Stowarzyszenie Unii, a dwie dekady później rozszerzyło swoją działalność na inne kraje. W latach 1960-1970 amerykański, kanadyjski oraz australijski ruch spółdzielczości finansowej systematycznie zwiększał swoje wpływy na poszczególne części świata. Od 1 stycznia 1971 roku działa Światowa Rada Unii Kredytowych (WOCCU) i do dziś jest najważniejszą instytucją działającą w imieniu zrzeszonych w niej instytucji. W Polsce ruch spółdzielczości finansowej ma również długą i szczytną tradycję sięgającą końca XIX wieku. Jej największym orędownikiem był dr Franciszek Stefczyk – społecznik oraz działacz polityczny. W latach 1918-1939 Kasy Stefczyka były bardzo popularne, należało wówczas do nich ponad półtora miliona ludzi. Walczyły z lichwą, wspierały polski ruch niepodległościowy, były również motorem napędowym polskiej przedsiębiorczości. Ich rozwój przerwała II wojna światowa, a odtworzeniu tych instytucji finansowych sprzyjał dopiero klimat po przemianach ustrojowych w latach 90. Odtworzone spółdzielcze kasy korzystały z idei przedwojennej spółdzielczości, wzorując się również na nowoczesnych i sprawdzonych rozwiązaniach amerykańskich unii kredytowych. Od kilkunastu lat polskie SKOK-i prężnie działają w szeregach WOCCU. Są też wzorem dla powstających unii kredytowych między innymi w państwach Europy Środkowo-Wschodniej. Dowodem uznania jest fakt, że od lipca br. na czele Światowej Rady stoi Polak, Grzegorz Bierecki – jeden z działaczy na rzecz rozwoju SKOK-ów w Polsce.

Rosnąca popularność

W wielu krajach unie kredytowe wspierane są przez rządy, gdyż dostrzega się w nich duży potencjał w walce ze skutkami kryzysu, wykluczenia finansowego i biedy. Z WOCCU współpracują rządy wielu państw, fundacje, a także instytucje międzynarodowe. Są to między innymi Bank Światowy, Organizacja Narodów Zjednoczonych, Azjatycki Bank Rozwoju czy Fundacja Billa i Melindy Gates. Wspólnie z Ministerstwem Rolnictwa USA unie kredytowe wspomagają rozwój terenów wiejskich na Sri Lance, prowadzą także programy edukacyjne mające na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się AIDS w Kenii, a w 2010 roku pomagały mieszkańcom Haiti poszkodowanym przez trzęsienie ziemi. Na rynkach, gdzie unie są dużymi, dojrzałymi instytucjami, i gdzie uczyniły wiele dla funkcjonowania państw, wypracowywane są rozwiązania, które nie ograniczają ich działalności. Dobry klimat dla unii kredytowych stwarzają rządy w krajach anglosaskich. W Stanach Zjednoczonych członkami unii jest niemal 44 proc. ludzi aktywnych zawodowo. W Kanadzie co czwarty obywatel należy do unii. W Irlandii, którą szczególnie mocno dotknął wywołany przez banki kryzys finansowy, wspiera się rozwój unii kredytowych, a członkostwo w nich nieustannie rośnie. Począwszy od 2012 w Irlandii funkcjonuje 487 unii kredytowych obsługujących 3,2 mln osób.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY