Piotr Cywiński dla wPolityce: Dziobanie na ekranie. Wobec ostracyzmu ze strony opozycji lub choćby tylko Prawa i Sprawiedliwości, program Olejnik nie miałby racji bytu

Nie mam zbyt wiele sympatii dla Zbigniewa Ziobry. Kiedyś nieźle się zapowiadał, dziś pewnie on sam siebie niezbyt lubi za swój przerost ambicji, przez który znalazł się w ślepym zaułku, i za język, którym częściej rusza niż głową.

Lider Solidarnej Polski chłopcem już nie jest, ma 44 lata, praktykę na rządowych etatach, wiceprezesurę w Prawie i Sprawiedliwości, a obecnie prezesurę w swym szczątkowym ugrupowaniu, a jednak proces jego dojrzewania politycznego jeszcze się nie zakończył. Mniejsza z tym, o znaczeniu „ziobrystów” najlepiej mówią wyniki sondaży…

Dla wyrównania bilansu zysków i strat, Ziobro dwoi się i troi, co młodzi określają jako parcie na szkło; im więcej go w radiu i telewizji, tym zdaje się być ważniejszy, przynajmniej we własnym mniemaniu, gdyż na scenie polityki odgrywa dziś już tylko rolę halabardnika bez pałacu. A, że ministrem był to i jest pretekst do zapraszania go przed kamery i mikrofony. Monika Olejnik doskonale wszystko to wyczuwa i przywołuje go na przemian, raz do studia Radia Zet, raz telewizyjnej „Kropki nad i”. I czołga go niemożebnie, strofuje, poucza jak uczniaka, zaś Ziobro pozwala się upokarzać, rozmieniając na drobne resztki swej godności. A to ochrzania go za spóźnienie „z powodu korków” w stolicy, egzaminuje z planu Warszawy, „którędy się przebijał”, czy nie docierał na jej audycję „wpław” i groźnie ostrzega: „sprawdzimy te korki”, to znów bezceremonialne przerywa mu wypowiedzi, np. w stając w obronie marszałek Ewy Kopacz: „głupoty pan opowiada”, czy - jak we wczorajszej „kropce”, w ogóle nie daje mu sklecić zdania do końca.

Gwoli ścisłości, oprócz Ziobry do tego ostatniego programu została zaproszona wybitna „jurystka”, lekarka z wykształcenia, a z wyboru posłanka Elżbieta Radziszewska, należąca kolejno do ROAD, UD, UW i obecnie PO. Najczęściej wypowiadane słowa w tej dyskusji przez Ziobrę brzmiały: „przepraszam”…, „jeśli można…”, „jeśli pani pozwoli…” Pani nie pozwoliła. Wyszło na to, że za 25 lat nieróbstwa ustawodawców, którzy umożliwili „szatanowi z Piotrkowa”, zabójcy czterech chłopców Mariuszowi Trynkiewiczowi opuszczenie celi, winny jest… Ziobro.

Był pan prokuratorem generalnym i ministrem sprawiedliwości przez dwa lata i nie zajmował się tym, co trzeba. Wtedy trzeba było zająć się sprawą zbrodniarzy

- rugała go gospodyni „Kropki nad i”. O żenującym „dziennikarstwie” Moniki Olejnik, którą cechuje lekceważenie rozmówców, arogancja, brak kultury i jaskrawa tendencyjność, już pisałem; to doskonały materiał ilustracyjny dla studentów dziennikarstwa, czego należy wystrzegać się w tym zawodzie. Oglądalność pani Monika ma niewielką, gdyż wedle danych, ów flagowy program TVN24 oglądało w okresie od 3 września 2012 r. do 11 lipca 2013 r. przeciętnie 391 tys. widzów, widać jednak spełnia zapotrzebowanie pracodawców. Wczorajszą „dyskusję” na temat kazusu Trynkiewicza, pani Monika zakończyła następującą kropką nad „i”:

…Chciałam jeszcze dodać, bo może to umknęło, że dla dobra Polski Solidarna Polska głosowała za potworkiem legislacyjnym.

Czyli, wszystko jasne. Chwilę wcześniej zadziobany Ziobro jęknął żałośnie przy jej biurku:

Nie ma sensu żebym tu przebywał…

lecz na demonstracyjne opuszczenie studia zdobyć się nie potrafił. Parcie na szkło było silniejsze od jego własnego, uzasadnionego odczucia poniewierania przed kamerami. I w tym tkwi sedno sprawy: nie jeden Ziobro dostarcza paliwa i nie on jeden umożliwia trwanie tego antenowego wykwitu.

Program Olejnik bez udziału lidera Solidarnej Polski z pewnością przeżyje, wobec ostracyzmu ze strony całej opozycji lub choćby tylko jej największej partii - Prawa i Sprawiedliwości, mogącej wkrótce przejąć rządowe stery, nie miałby racji bytu. Prędzej czy później byłby zdjęty z tzw. ramówki. Na zniżaniu się do poziomu magla własnego autorytetu się nie zbuduje.