Sankcje i blokada zachodnich kont oligarchów mogą przynieść zwrot akcji na Ukrainie. Dlaczego polskie władze wolą pozostać bierne?

Bierność polskich władz wobec sytuacji na Ukrainie, która jest dla nas ważnym państwem ościennym jest przerażająca. Politycy zapominają, że kwestia bezpieczeństwa i pokoju w Kijowie, leży w interesie Polski.

Prezydent Bronisław Komorowski, który telefonicznie rozmawiał z Wiktorem Janukowyczem, mógł zachować się inaczej. Mógł zagrozić prezydentowi sankcjami, mógł użyć konkretnych argumentów, zapowiedzieć swoją wizytę w Kijowie, jednak nie zrobił tego. Wyraził jedynie swoje zaniepokojenie i zaapelował o powstrzymanie się od przemocy. Na kogo to miało zadziałać? Na walczącego o własne życie i interesy Janukowycza?

Słowa prezydenta zasmuciły Ukraińców mieszkających w Polsce, którzy mówią wprost: Nie możemy cieszyć się z tego apelu, gdy na Majdanie przelewa się krew – zaniepokojenie to za mało.

W piątek do Kijowa udała się wiceszefowa MSZ Katarzyna Pełczyńska. Oto jej pierwsza relacja – oczywiście na Twitterze:

Spotkanie z wice min. SZ, różnimy się w ocenie sytuacji, ale zgoda, że dialog najważniejszy. Podkreśliłam: Polska była i jest przyjazna Ukr.

To rzecz oczywista i standardowe słowa, które muszą paść podczas spotkania – podkreślmy – dwóch wiceministrów. Takie rozmowy to zdecydowanie za mało.

Polska powinna jak najszybciej wprowadzić sankcje unijne wobec Ukrainy. Konta bankowe oligarchów kijowskich powinny zostać zablokowane – to byłby silny znak dla ekipy Janukowycza, że żarty z demokracji skończyły się z pierwszą przelaną na Majdanie krwią. Jednak czekamy, nie wiadomo na co...

W błędzie jest Leszek Miller, mówiący o ostateczności w przypadku stosowania sankcji. Również w błędzie jest lider sojuszu, gdy powołuje się na kraje zachodniej Europy, które nie stosują takiego rozwiązania. Tylko po co mają to robić?

Z zachodnich przywódców w ukraiński konflikt włączyła się jedynie Angela Merkel, której kraj wiążą interesy z Kijowem. Pozostałe kraje europejskie polegają już tylko na unijnej dyplomacji, której szefowa Catherine Ashton w towarzystwie eurodeputowanych w najbliższy weekend pojawi się w Kijowie.

Polska jest w innej sytuacji. Spokój na Ukrainie leży głównie w naszym interesie, ponieważ należy dążyć do posiadania obok siebie państwa w pełni demokratycznego, nie skonfliktowanego wewnętrznie. Polsce nie jest potrzeba druga Białoruś, zatem za pomocą mediacji i stosowanych sankcji należy włączyć się do gaszenia napięcia na Majdanie.

Brak silnego stanowiska Polski w tej sprawie, wystawia nam jasne świadectwo: nie dbamy o własne interesy. Gdy Rosja ustawi połowę swojego wojska przy polskiej granicy – również nie będziemy tym zainteresowani, a prezydent wyrazi zaniepokojenie?