Kania i Zaremba, czyli dwa światy. Nieudacznik, który z całych sił nienawidzi każdego, kto osiągnął więcej niż on… Czy rzeczywiście istnieje taki fenomen?

To pytanie było dla mnie aktualne do momentu, w którym przeczytałem wywiad Roberta Mazurka z Dorotą Kanią w ostatnim „Plusie-Minusie”.

Oczywiście, że nie istnieje. Agresywna niechęć Kani wobec Piotra Zaremby (dość podstawowej postaci polskiego dziennikarstwa politycznego) nie ma z tym przecież nic wspólnego. Oczywiście, ta niechęć jest  motywowana wyłącznie odrazą, jaką Kania odczuwa (czytamy o tym w wywiadzie) wobec tzw. tchórzostwa Zaremby…

Tchórzostwo Zaremby polega, jak rozumiem, na tym, że nie krzyczy. On nie krzyczy, ale liberałowie się go boją. Kania krzyczy co sił w płucach, ale jest przez przeciwników traktowana z politowaniem.

Tchórzostwo Zaremby polega, jak rozumiem,  na tym, że od momentu zadebiutowania w dziennikarstwie, tj. od pierwszej połowy lat 90, znajdował się on w zasadniczym sporze z „Gazetą Wyborczą” i w ogóle medialnym mainstreamem. Na tym, że jest autorem pojęcia „przemysł pogardy”, oznaczającego system zintegrowanej kampanii nienawiści wobec przede wszystkim prezydenta Lecha Kaczyńskiego.

Na tym, że to jego postaci najgrubszego kalibru z obozu liberalnego wprawdzie nie znoszą, ale zarazem traktują z pełnym niechęci, wymuszonym szacunkiem.

Dorota Kania jest rówieśnicą Zaremby. Nie osiągnęła w zasadzie niczego, co można by choć w przybliżeniu porównać z jego osiągnięciami.
To, jak widać, boli.

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

Uwaga!

Tylko w naszym sklepie wSklepiku.pl, możesz jeszcze nabyć archiwalne numery miesięcznika "W Sieci Historii"!

Nr.1/2013 - z filmem "Generał Nil"

Nr.3/2013 - z filmem "Urodziny młodego Warszawiaka"+ opaska powstańcza.