Teatrzyk „Przegniły Batonik” przedstawia „Apoteozę premiery Bieńkowskiej”: "O szlachetna, o wielka, o łaskawa pani! Przy tobie prawie wszyscy inni są do bani!"

Teatrzyk „Przegniły Batonik” przedstawia„Apoteozę premiery Bieńkowskiej”
Występują:

Elżbieta Bieńkowska – wicepremiera i zbawczyni

Donald Tusk – premier

Paweł Graś – wierny Graś premiera

Stefan Niesiołowski – wiadomo

Mariusz Błaszczak – pisowski padalec

Nadworna Orkiestra Kancelarii Premiera (i Wicepremiery)

Scena przedstawia wnętrze Kancelarii Premiera (i Wicepremiery), stylizowane na sposób XVIII-wieczny. Wszystkie postaci występują również w strojach z epoki (I połowa XVII w.), aby podkreślić dworski charakter sytuacji.

Uwertura: I część „Muzyki ogni sztucznych” G. F. Handla, HWV 351.

Na scenę wtacza się powóz, ciągnięty przez Tuska i Grasia. W środku, lekko wachlując się wachlarzem, w peruce, Bieńkowska. Powóz zatrzymuje się na środku sceny, Tusk z Grasiem wyprzęgają się, Tusk podaje dłoń wysiadającej Bieńkowskiej, która przesiada się na zwisającą z sufitu huśtawkę. Tusk zaczyna ją huśtać. W tle dyskretne dźwięki Bourée z „Muzyki na wodzie” Handla.

Tusk:

Niechaj to narodowie wżdy postronni znają, iż Polacy nie gęsi i Bieńkowską mają. Ona nas pokieruje, ona nas powiedzie, za nią popłyniem z nurtem jak bałtyckie śledzie. Kaczor nam nie podskoczy, gdy Ela u steru, ja zaś sprytnie się schowam, bo wśród zalet wieluczaru nie mam już tego, co kiedyś miewałem, gdy beztrosko i raźno w gałę haratałem.

Tusk dyskretnie schodzi za kulisy. Orkiestra przechodzi w menueta.

Graś (tańcząc menueta):

Elżbieto, ach, Elżbieto, nie dziwi wcale mnie to, że ci się w pas kłaniają i hołdy wciąż składają. Tyś piękna i nadobna, swobodna oraz godna. Tu błyśniesz tatuażem, tam srogość swą okażesz. Gdy idziesz korytarzem, majestat twój przed tobą, i wszyscy zaraz widzą, jak zacną tyś osobą.

Zza kulisy wychyla się Błaszczak. Jako jedyny jest ubrany nie w strój z epoki, ale w ten sam garniak co zawsze. Włosy na brylantynę. Podkrada się od tyłu do Bieńkowskiej z bardzo złym wyrazem twarzy.

Carramba, niech gęś kopnie tę całą Bieńkowską. Oni mają zabawę, a my z nową troską. Kogo teraz pokazać? Kogo przeciwstawić? Kto publikę znudzoną mógłby nam zabawić?Może Szydło się nada? Trochę ją obrobić, kazać jej, by tatuaż dała sobie zrobić, A najlepiej i kolczyk niech w nos sobie wsadzi. Na to nawet Bieńkowska nic już nie poradzi.

Na Błaszczaka rusza z pianą na ustach i w potarganej peruce Niesiołowski ze szpadą w ręku.

Niesiołowski:

Odejdź, wredny padalcze! Zejdź nam wszystkim z oczu!Precz od pięknej Elżbiety! Bo poczujesz w kroczu Siłę mego kopniaka, zajadły robaku! Ty pisowski sługusie, ty podły bydlaku!Łapska z dala od pięknej, szlachetnej kobiety, bo przerobię cię migiem w mielone kotlety!

Błaszczak ucieka. Niesiołowski się zapienia, wbiegają sanitariusze, zastrzyk, kaftan, standard.

Bieńkowska:

Pójdźcie, moi poddani. Niechaj was utulę. Niech do łona mojego przytulę was czule. Kasę hojnie rozdając na lewo i prawo, by publika nam biła nieustannie brawo i w wyborach grzeczniutko na nas głosowała, i by krzywda nam żadna nigdy się nie stała.

Chór Platformy:

O szlachetna, o wielka, o łaskawa pani! Przy tobie prawie wszyscy inni są do bani!(Prócz premiera, to jednak inna już historia.) Tyś mądrości i piękna istna alegoria!Spraw, by lody w spokoju kręcić się znów dało i by wielu, jak niegdyś, znów nas pokochało!

Orkiestra gra „Marche de Triomphe” Marc-Antoine’a Charpentiera, konfetti, baloniki, ciastka, torty, powszechna radość. Bieńkowska na huśtawce znika w chmurach.
Kurtyna

 

 

------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------

Pomysł na oryginalny prezent!

"Kubek lemingowy wPolityce.pl"

Najgorętszy gadżet sezonu. Idealny dla wszystkich miłośników lemingozy. Kubek o głębokim wnętrzu.

Oni są lemingami - a Ty? Oni piją kawę ze starbunia - Ty możesz ją pić z naszego kubka! Najlepsza kawa, najsłodsza herbata - tylko z lemingowego kubka wPolityce.pl!