Panie Premierze,

po odbytych debatach publicznych na terenie Sejmu w dniach 17 czerwca 2013 roku oraz 8 października 2013 roku na temat „Czy możemy być spokojni o byt polskiej przyrody i jej rolę w zrównoważonym rozwoju Europy” oraz wielu wizjach terenowych z udziałem polityków, naukowców jak również zainteresowanej lokalnej ludności, Parlamentarny Zespół ds. Zrównoważonego Rozwoju Europy stwierdza.

Następuje pogłębiający się proces zamierania drzew na terenie lasów polskiej części Puszczy Białowieskiej spowodowany błędnymi decyzjami politycznymi. Tylko w okresie ostatnich kilku miesięcy i tylko na terenie jednego nadleśnictwa Białowieża zamarciu uległo prawie 50 tys. metrów sześciennych drewna świerkowego o wartości 10 milionów złotych. Szacuje się, że na terenie całej polskiej części Puszczy deprecjacji ulega ponad 2 miliony dobrego surowca drzewnego o wartości około 0.5 miliarda złotych. Drewna tego nie może pozyskiwać nawet miejscową ludność nie tylko w celu przerobu ale również w celach grzewczych. Dzieje się to w sytuacji szalejącego tam bezrobocia. W tym unikatowym miejscu, będącym przyrodniczym dziedzictwem kulturowym Polski, stymuluje się więc wzrost emisji dwutlenku węgla poprzez rozkład (gnicie) milionów metrów sześciennych drewna. Skorelowane jest to ze zmianami środowiskowymi, których finałem będzie zanik wielu ważnych z punktu widzenia Unii Europejskiej zarówno siedlisk jak i gatunków wchodzących w skład sieci „Natura 2000”. Wartym podkreślenia jest fakt, że dzieje się to w czasie odbywającej się dziewiętnastej Konferencji Stron Konwencji Klimatycznej w Warszawie, na której mają zapadać decyzje zmierzające do globalnego obniżenia emisji dwutlenku węgla do atmosfeiy. Istniejąca sytuacja stawia w wypaczonym świetle wielkie osiągnięcia Polski w zakresie redukcji emisji dwutlenku węgla do atmosfery. Stawia to również w złym świetle polskie leśnictwo słynące z tego, że rozumnie gospodarując dwutlenkiem węgla zwiększa jego pochłanianie dla produkcji drewna i pożądanej bioróżnorodności.

Na terenie Kampinoskiego Parku Narodowego jak również w jego otulinie pogłębia się proces zmiany wielu siedlisk uznanych za siedliska priorytetowe dla sieci „Natura 2000”. Spowodowane jest to stymulowanym podnoszeniem poziomu wód gruntowych. Podnoszenie poziomu wód gruntowych, to zalewane pola uprawne i pojawiająca się woda w obejściach i piwnicach domów mieszkalnych miejscowej ludności. Straty wynikające z obniżenia opłacalności gospodarki rolnej jak też konieczności remontów domostw zmuszają tą ludność do emigracji.

Na terenie byłego lotniska w Świdniku nastąpił praktycznie zanik występowania susła perełkowanego uznanego za gatunek priorytetowy zgodnie z Naturą 2000. Stało się tak mimo, że celem jego ochrony zmieniono lokalizację tego lotniska, wycinając w tym celu około 140 hektarów lasu o wartości kilkunastu milionów złotych.

W miejscu planowanego przejścia obwodnicy Augustowa przez dolinę Rospudy giną gatunki cenne z punktu widzenia Natury 2000. Stało się tak mimo, że celem ochrony tych gatunków, wstrzymano rozpoczętą już inwestycje, przenosząc jej lokalizacje w inne miejsce i ponosząc straty na poziomie setek milionów złotych.

Powyżej wymienione problemy to skutki polityki prowadzonej przez PO-PSL, gdzie zamiast wykorzystania wiedzy polskich naukowców i praktyków, posłużono się dyletanctwem i służalczością wobec Komisji Europejskiej. Decyzje odnośnie Puszczy Białowieskiej, Kampinoskiego Parku Narodowego, lotniska w Świdniku jak też Rospudy były w większości decyzjami politycznymi podjętymi przy pełnej aprobacie Komisji Europejskiej i finansowej pomocy z Unii Europejskiej. Decyzje te określone zostały jako wielki sukces negocjacyjny i spotkały się z dużą przychylnością zarówno prorządowych, polskojęzycznych, jak też zagranicznych, wspierających Komisję Europejską, mediów. Prawda jest brutalna. To nie jest sukces. To klęska rządu PO-PSL i klęska Komisji Europejskiej, skutkująca nie tylko niszczeniem zasobów przyrodniczych, ale także niszczeniem lokalnych społeczności, twórców tych zasobów przyrodniczych. To nie sukces. To przykład klęski koncepcji zrównoważonego rozwoju w jednoczącej się Europie.

W duchu odpowiedzialności za byt polskiej przyrody i jej rolę jaką winna odegrać w zrównoważonym rozwoju jednoczącej się Europy, Parlamentarny Zespół ds. Zrównoważonego Europy kategorycznie żąda od Pana Panie Premierze rozpoczęcia natychmiastowych działań naprawczych z wykorzystaniem wiedzy tych polskich naukowców i praktyków, którzy potrafią podjąć nie tylko trafne decyzje ale i odpowiedzialność za te decyzje. Żąda także o poinformowanie Komisji Europejskiej, współodpowiedzialnej za politykę ochrony środowiska rządu PO-PSL, o zaistniałej sytuacji.

Jest to niezwykle ważne gdyż wymienione powyżej problemy wskazują, iż należy przystąpić natychmiast do rozpoczęcia procesu naprawy obecnej polityki ochrony przyrody w Polsce. To Polska winna być wzorem dla jednoczącej się Europy w zakresie ochrony przyrody a nie odwrotnie.

Przewodniczący Zespołu