Jak opowiadać historię w książkach i filmach - mówi Kacper Śledziński, autor "Cichociemnych" i "Odwagi straceńców"

Kacper Śledziński, autor książek historycznych, m. in. "Cichociemni" i "Odwaga straceńców" mówi w wywiadzie dla portalu wNas.pl o tym, jakie książki historyczne stara się tworzyć.

Dla mnie ideałem narracji historycznej jest pisarstwo Jasienicy. I nie myślę tutaj tylko o Polsce Piastów, czy Polsce Jagiellonów, ale także Myśli o dawnej Polsce. Określiłbym te formę, jako taki myślący esej, w którym autor opisuje wydarzenia, ale od razu ubiera je w komentarz. Zmusza tym samym czytelnika do myślenia, kojarzenia faktów, a przy okazji pokazuje szersze tło opisywanych wydarzeń.

(…) Jak to jest z autorami książek historycznych, czy wolą pisać o tych momentach dziejowych, z których jako naród jesteśmy dumni, czy niekoniecznie?

Ja lubię poruszać takie tematy, aczkolwiek w przypadku mojej ostatniej książki "Odwaga straceńców" miałem problem, bo burzliwe charaktery marynarzy polskich niejednokrotnie doprowadzały do różnych burd i pijaństw i nie zawsze to były momenty chwały. No, ale jeszcze więcej było momentów bohaterskiej walki, poświęcenia i nawet elementy patosu… (…) Mam wrażenie, że my Polacy - ostatnimi czasy lubimy się sami biczować. To znaczy, wyciągamy z historii nie do końca pochlebne tematy. Są to tematy trudne i o nich oczywiście mówić trzeba, z tym, że tutaj znów najważniejsze są proporcje.

(...) trzeba mówić także o przykładach bohaterstwa, jak choćby w serialu "Czas honoru". Pomijając szczegóły realizacji, to już sama myśl opowiedzenia historii "cichociemnych" jest chwalebna. Ale wydaje mi się, że oprócz tego serialu warto by zrobić dobry kinowy film na temat np. Jana Piwnika "Ponurego czy innych "cichociemnych". Życiorysy każdego z nich to wyjątkowo burzliwe historie, które doskonale nadają się na fabułę filmu. I to takiego, który od początku do końca trzymałby w napięciu.

CAŁA ROZMOWA TUTAJ