Postulaty związkowców przedarły się do opinii publicznej. Protest okazał się interesujący pod względem merytorycznym

Wczoraj w Warszawie ponad 100-tysięcznym marszem gwiaździstym, zakończył się 4 dniowy protest organizowany przez trzy największe centrale związkowe „Solidarność”, OPZZ i Forum Związków Zawodowych.

Szczęśliwie obyło się bez większych incydentów, choć zaskakująca decyzja marszałek Sejmu Ewy Kopacz o tym, że tym razem Sejm nie będzie odgrodzony metalowymi barierkami podczas tych protestów, wręcz prowokowała manifestantów do wejścia na jego teren.

Piszę o zaskakującej decyzji marszałek Sejmu zakomunikowanej szefom 3 central związkowych na dzień przed rozpoczęciem protestów, ponieważ do tej pory jakakolwiek 100-200 osobowa demonstracja nawet najbardziej pokojowo nastawionych jej uczestników, wiązała się ogrodzeniem terenów sejmowych metalowymi barierkami i obecnością na sąsiednich ulicach zwartych oddziałów policji.

Teraz nie było barierek, policjanci występowali w „ilościach symbolicznych”, więc jak się wydaje rządzący próbowali na związkowców zastawić pułapkę, a nuż wejdą na teren Sejmu, narozrabiają i będzie można wysłać na nich policję, a w zaprzyjaźnionych z rządem mediach zwyzywać od chuliganów.

Nie udało się, a związkowy protest okazał się interesujący pod względem merytorycznym. W każdym z 3 pierwszych dni w Warszawie miały miejsce wydarzenia, które nagłaśniały najważniejsze postulaty związkowe.

W pierwszym dniu tzw. branżowym kiedy to pod 8 ministerstwami obyły się związkowe pikiety i przedstawiciele protestujących chcieli dostarczyć szefom resortów swoje postulaty, żaden z ministrów nie znalazł jednak czasu, a chyba i odwagi, żeby się z nimi spotkać. Z reguły byli przyjmowani przez dyrektorów departamentów.

Drugi dzień to dwie interesujące debaty w miasteczku protestujących pod Sejmem, jedna na temat „Przemysł kreatorem miejsc pracy w Polsce” z udziałem między innymi prof. Ryszarda Bugaja, oraz posła i eksperta Prawa i Sprawiedliwości Jerzego Żyżyńskiego, druga na temat „Służba zdrowia, system, pacjent, pracownik- misja czy zysk?” z udziałem między innymi posłanki i eksperta Prawa i Sprawiedliwości Józefy Hrynkiewicz.

Trzeciego dnia w miasteczku związkowym pod Sejmem odbyły się kolejne merytoryczne debaty i tzw. hyde park - wolna trybuna dla wszystkich, którzy chcieli wesprzeć postulaty protestujących.

Przez te 4 dni najważniejsze postulaty związkowców przedarły się do opinii publicznej.

Wycofanie podwyższenia wieku emerytalnego, a więc powrót do sytuacji sprzed roku czyli prawo do emerytury ma kobieta po przekroczeniu 60 roku życia i mężczyzna po przekroczeniu 65 lat.

Ten postulat związkowy od momentu wejścia w życie tej „reformy” rządu Platformy i PSL-u, ma w swoim programie Prawo i Sprawiedliwość i wprowadzenie tego rozwiązania w życie będzie jedną z pierwszych decyzji naszego rządu.

Drugi postulat to wycofanie ustawy o „tzw. elastycznym czasie pracy”, które to rozwiązanie tak naprawdę odbiera pracownikom wynagrodzenia z tytułu nadgodzin, a to jak oszacowali eksperci „Solidarności”, kwota około 8 mld zł rocznie.

Ten postulat jest szczególnie ważny w sytuacji kiedy od 4 kwartałów wpływ konsumpcji prywatnej na PKB jest bliski zeru (a w I kwartale tego roku wręcz ujemny) i nic nie wskazuje na to aby do końca tego roku mogło być inaczej. Dlatego i ten postulat znajduje się programie Prawa i Sprawiedliwości.

Wreszcie ograniczenie ilości tzw. „umów śmieciowych” w gospodarce (według związków zawodowych około 3 mln pracowników pracuje w oparciu o takie umowy), ponieważ oznaczają one pozbawienie pracowników (szczególnie młodych) jakichkolwiek szans rozwojowych. I ten postulat znajduje się w naszym programie.

Zresztą wczoraj w Sejmie odbyła się kolejna konferencja zorganizowana przez klub parlamentarny Prawa i Sprawiedliwości z udziałem ekspertów pt. „Praca i płaca, państwo i rynek”, podczas której wszystkie te zagadnienia były omawiane.