Nowa jakość czy ucieczka i przepoczwarzenie części obozu władzy? Trzy pytania po wyjściu Jarosława Gowina z Platformy

Firmowanie tego co dzieje się w państwie polskim pod rządami Donalda Tuska staje się już niemożliwe dla ludzi przyzwoitych. Żadne wymówki, czy to teza iż opozycja nie będzie lepsza, czy wskazywanie na jakieś rzekome zasługi na pewnych polach, nie znosi wyniku chłodnej analizy sytuacji. Od nieodpowiedzialnego zadłużania kraju przez koszmarnie słabą politykę zagraniczną po demontaż ostatnich filarów edukacji - gdzie nie spojrzeć dochodzimy do kresu. Dlatego trzeba docenić tych, którzy mają odwagę powiedzieć dość. Nawet jeśli przez ostatnie lata głosowali za tym rządem. Przecież to właśnie, przekonanie rodaków, że o państwo polskie należy dbać, jest naszym celem. W tym wymiarze decyzja Jarosława Gowina o wyjściu z Platformy Obywatelskiej zasługuje na szacunek.

Im poważniej jednak oceniamy szanse samodzielnej inicjatywy politycznej, którą były minister sprawiedliwości będzie tworzył, tym mocniej musimy zadać kilka pytań. A ponieważ uważam iż Gowin ma spore szansę, postawię je otwarcie.

Po pierwsze czy mamy jakąkolwiek gwarancję, że formacja mająca odwoływać się do programowych i kadrowych korzeni Platformy Obywatelskiej nie popełni jej błędów? Przecież PO też zaczynała jako partia zmiany, odnowy, reformy. Jej początki dawały nadzieję iż stanie się elementem ruchu IV Rzeczypospolitej, ba, z jej kręgów wyszło to hasło, podobnie jak "szarpnięcia cuglami". Byłem wśród tych, którzy uważali to za wartość. Ale szybko okazało się, że ludzie opowiadający się za budową ambitnego projektu zostali wypchnięci, a w ich miejsce weszli cyniczni aparatczycy, często z postkomunistycznych środowisk.

Dziś doszliśmy do sytuacji w której pod lupą trzeba szukać różnic między PO a SLD. Czy zatem żywioł platformerski, widzący słabnięcie Tuska, i tym razem nie użyje sztandaru zmiany by dojść do stanowisk, a następnie zająć się konserwacją patologii III RP?

Po drugie: jakie będzie stanowisko nowej formacji w sprawie tragedii smoleńskiej? Nie chodzi tylko o samą tragedię. Śmierć narodowej lity w smoleńskim błocie, wcześniejsze knucie w Moskwie Tomasza Arabskiego i późniejsze mataczenie w śledztwie, to był wynik skrajnie lekceważącego traktowania państwa polskiego. Bez zmierzenia się z tą sprawą, bez ukarania winnych, nie ma mowy o żadnej pozytywnej zmianie i formacją, która temat lekceważy, w ogóle nie warto zajmować sobie głowy.

Po trzecie wreszcie, z kim nowa partia ma zamiar walczyć po wyborach o realizację pierwotnego programu PO? Jeśli z Tuskiem to nie ma chyba sensu oszukiwać wyborców, wtedy przecież wszystko pozostanie po staremu. Rozumiem trudność taktyczną, ale jeśli nie usłyszymy wyraźnie iż powyborczy układ z Platformą jest wykluczony, to wracamy do pytania pierwszego. Czyli ryzyka iż to nie nowa jakość, a przepoczwarzenie bankrutującej Platformy.

Nie wątpię, że Jarosław Gowin zdaje sobie sprawę z wagi tych pytań i w takiej czy innej formie odpowie na nie wyborcom. A my powinniśmy uważnie słuchać odpowiedzi. Na kolejną pomyłkę, kolejne zmarnowanie energii zmiany w momencie gdy zbliża się przełom, Polski zwyczajnie nie stać.

PS. W najnowszym wydaniu tygodnika "w Sieci" doskonała analiza sytuacji w Platformie. Piotr Zaremba stawia tezę iż Tusk jest bliżej decyzji o wyborach niż sądzimy. Zaremba podaje mocne argumenty, a swój materiał pisał ze świadomością iż Gowin lada moment z PO wyjdzie. Polecam!

 

 

 

-----------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------

Uwaga!

Czwarty numer miesięcznika "W Sieci Historii" już do nabycia w naszym sklepie wSklepiku.pl!

Zapraszamy!