Posłuszni dziennikarze będą mówić jednym głosem. Tyle, że ludzie coraz mniej im wierzą. Idzie faszyzm - krzyczą z Czerskiej

Czy nasz los zależy od bogatych złóż węgla? Już nie. Od armii, która trenuje służbę wartowniczą w Afganistanie? Od przemysłu, który sami sobie niszczymy? A może od tych kolorowych bud z obcymi napisami na zewnątrz i obcymi towarami w środku, które kupujemy wprawdzie tanio ale za pożyczone pieniądze?

A może nasz los zależy od tych pajaców, którzy nie potrafią uchwalić dobrych ustaw i zaprowadzić porządek! Przekomarzając się na wizji przypominają chłopców w krótkich majtkach walczących w piaskownicy. Może nasz los zależeć będzie od prostaków, którzy wzbogacili się nagle i nie bardzo wiedzą co z tym zrobić?

Nie zależy już nasz los od monopolu mediów, bo to rozbito. A wkrótce już nie będzie dyktatu władzy przez publiczną tubę. Zapłacze jedna lub kilka grupek wykluczonych niesprawiedliwie. Ale nic to! Bo w końcu dziennikarze to nie żadna czwarta władza. Poza tym są rozbici. A nawet zwalczają się coraz bardziej. Ledwie zaistnieją a już się dzielą i szkodzą sobie nawzajem.

Pociechą odradzająca się jak trawa na wiosnę, jak złoża nowo odkrywane, jak rozwijająca się hodowla wszelka – są nowe pokolenia. Następni rodzą się, choć może zbyt mało ich, ale za to szybko dorastają.

Czy Pan TUSK wyśle jeszcze raz do kąta Pana Schetynę, kto ugryzie kogo? Każdy ze sporego już tłumku liderów ma swojego największego wroga tuż pod bokiem. A więc kto - kogo? Kwaśniewski - Millera, Piechociński - Pawlaka, Ziobro z Kurskim - Kaczyńskiego.

Czy nasz wspólny los zależy od tej cienkiej czerwonej linii, od kilku procent decyzji wyrażonych przez niereprezentatywną część obywateli, głosujących w dodatku na ustawiane listy? Ryje Schetyna pod Tuskiem - fakt. Dyszy zemstą Pawlak, czeka Kwaśniewski. Cienka czerwona linia. Rubikon. A z drugiej strony robotnicy Stoczni Gdańskiej (obecnie to własność Ukraińców) nie dostali za kwiecień ani grosza. Przemysł zbrojeniowy zagrożony. Słowo łupki zaczyna drażnić, chodź wzbudziło nadzieje. Ministrowie niepewni losu. Podobnie dziennikarze. Agora wzywa na pomoc babcię Rapaczyński. Polsat jest - tak jak był - siermiężny. Raczkuje "Republika". Trwa zagrożenie "Trwam". W leasingowanym od Episkopatu budynku przy Skwerze Kardynała Stefana Wyszyńskiego myślą jak wybrnąć z biedy, którą sobie napytali. Publiczną telewizję likwiduje prezes o korzeniach Solidarnościowych, wyznaczony przez przewodniczącego od bezradnej rady - też z tamtej historycznej zasłużonej opcji. Sam przewodniczący od przydziału częstotliwości jest wyznaczony przez aktualnego Prezydenta ale odpowiedzialność za – np. rozwalenie telewizji publicznej i tak spadnie na rząd. Cienka czerwona linia.

Posłuszni dziennikarze będą mówić jednym głosem. Tyle, że ludzie coraz mniej im wierzą.

Trwa rozglądanie się za sprawiedliwymi. Szukanie autorytetów. Liderów. Ale ci, którzy chcą zaproponować program mogą mówić tylko w niszowych środkach przekazu. Na głównej wizji opozycja występuje jedynie z ekranika tabletu.

Idzie faszyzm - krzyczą z Czerskiej. Jedni siadają na jezdni i blokują drugich. Pośrodku bezradna policja. Jeszcze pilnuje porządku, ale i oni protestują już przed Sejmem coraz większymi grupami. Poranieni weterani Afganistanu przeżywają dramat oskarżenia - po co w ogóle tam byli. I są. Ci, którzy ich wysłali unikają tego tematu. Trzecia osoba w państwie w ogóle unika pytań. Tygodnik, który bez żenady służy władzy zmienia ton i oceny. Pojawia się krytyka rządu.

Ludzie patrzą i słuchają. Jest więc szansa dla uczciwych dziennikarzy. Tak jak w sierpniu '80 roku. Nie kłóćcie się. Zjednoczcie. Bądźcie chytrzy jak mądre lisy, nie dajcie się oliwić smarem niewiadomego pochodzenia. Już pora proszę towarzystwa, towarzyszy i niepokornych kolegów. To tylko cienka czerwona linia.

Artykuł ukazał się na portalu SDP.PL - POLECAMY!