Kazimierz Marcinkiewicz uznał za stosowne podzielić się swymi refleksjami na temat wyroku Sądu Apelacyjnego, uniewinniającego Beatę Sawicką. Źródło problemu znalazł w CBA.

To po prostu chałtura. Kompletny brak profesjonalizmu. Ale jeśli się zatrudnia lowelasów do pracy w CBA, to potem są takie wyniki

- oświadczył w TVN Marcinkiewicz, podkreślając, że się wstydzi za tę instytucję.

Cóż za przenikliwa diagnoza polityczna. W dodatku okraszona uroczym słówkiem "lowelas". Kazimierz Marcinkiewicz ma chyba freudowski problem z tym słowem, bo to nie pierwszy raz, gdy go używa. Spora nieostrożność, gdyż wydawałoby się, że powinien wzdragać się nerwowo i rzucać spłoszone spojrzenia, gdy słowo "lowelas" padnie w jego obecności.

To zabawne, że zdają sobie z tego sprawę wszyscy, oprócz niego samego.

Spójrz do lustra

- piszą internauci.

Wszyscy doskonale pamiętamy godowy taniec Marcinkiewicza, który nawet na wizji wymieniał czułości z kokietującą go Isabel, okładki tabloidów z tytułami "Cmok, cmok" i kiczowate ustawki dla prasy.

Wiele osób przecierało wówczas oczy i odczuwało ten szczególny rodzaj wstydu, który towarzyszy nam, gdy jesteśmy świadkiem czyjegoś żenującego zachowania.
Trudno uwierzyć, że Marcinkiewicz nie rozumie, co się stało. Ale chyba jest tak rzeczywiście.

Kiedy pracowałam w "Rz", chciałam się z nim umówić na wywiad. Dostałam odpowiedź, z listą tematów, które można poruszyć oraz tych, o których nie rozmawia. Otóż Kazimierz Marcinkiewicz nie rozmawia na temat życia prywatnego. Koniec, kropka. Taki jest powściągliwy. Rozmawiać może za to chętnie o światowej polityce, konfliktach Północ — Południe, czy jakoś tak. Naprawdę mnie rozbawił. Bo w końcu gra na globalnej szachownicy, to nie jest to, z czego znany jest Kazik Marcinkiewicz.

Wstydząc się za CBA Marcinkiewicz boleje nad "chałturą i brakiem profesjonalizmu" tej instytucji. Tu także wkracza na grząski grunt. Jego profesjonalizm jako eksperta od bankowości jest raczej nieoczywisty. A jakoś nigdy nie uznał tego za przeszkodę w swej bankowej karierze w Londynie, podobnie jak braku znajomości angielskiego.

Takich pytań się nie zadaje, a jeśli pani mówi, że się zadaje, to kłamie

- irytował się Marcinkiewicz, gdy pisząc do "Sieci" tekst o menadżerach, pytałam go o jego menadżerskie atuty. Zapewne nie chciał się chwalić i skromność zamykała mu usta.

Kazimierz Marcinkiewicz jest za to docenianym ekspertem od mrocznych czasów rządów PiS-u. Zawsze potrafi napiętnować błędy i wypaczenia tego okresu. Aż dziw, że tak przenikliwy facet wytrzymywał na premierowskim stołku, zamiast wrócić do Gorzowa.

W tej konkurencji jest jednak sporo chętnych, więc jeśli Marcinkiewicz myśli poważnie o swej dalszej medialnej karierze, powinien przemyśleć swoją ekspercką specjalizację. Są tematy szczegółowe np. "wpływ białych kozaczków na męską psychikę" ale też bardziej ogólne typu "kryzys wieku średniego a kariera polityczna", w których mógłby się wypowiadać bardzo kompetentnie.