140 lat od urodzin Wojciecha Korfantego, jednego z politycznych liderów II RP. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną Ślązaków

Inicjatywy Sejmu i Sejmiku Województwa Śląskiego, Parada Korfantego, koncert i wydanie biografii - to wydarzenia, którymi będzie uczczona  140. rocznica urodzin jednego z czołowych polityków przedwojennej Polski Wojciecha Korfantego.

Korfanty (1873 - 1939) - dyktator III powstania śląskiego i wicepremier w rządzie Wincentego Witosa urodził się  20 kwietnia 1873 r. w osadzie Sadzawka (obecnie Siemianowice Śląskie).

W sobotę, dokładnie w 140. rocznicę jego urodzin Sejmik Województwa Śląskiego podczas uroczystego posiedzenia zwołanego z tej okazji podejmie uchwałę upamiętniającą tego wybitnego Ślązaka. Odsłonięty zostanie jego portret, a radni wysłuchają referatu "Wojciech Korfanty - wielkość mierzona codziennością" autorstwa dr hab. Lecha Krzyżanowskiego z Uniwersytetu Śląskiego.

Przedstawiciele władz zapalą znicze na grobowcu Korfantego na cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach oraz złożą wiązanki kwiatów pod jego pomnikiem, a w południe w Archikatedrze Chrystusa Króla metropolita katowicki Wiktor Skworc będzie celebrował mszę świętą w jego intencji.

Po mszy odbędzie się organizowana przez Związek Górnośląski Parada Korfantego z udziałem kompanii honorowych wojska, policji i straży pożarnej oraz orkiestr wojskowych i górniczych.

W sobotę wieczorem w Operze Śląskiej w Bytomiu odbędzie się koncert z okazji urodzin Korfantego pt. "Już zachodzi czerwone słoneczko", podczas którego wręczone zostaną nagrody w II Ogólnopolskim Konkursie Dziennikarskim im. Krystyny Bochenek.

Również w sobotę ma się ukazać uzupełnione wznowienie biografii słynnego polityka autorstwa Jana F. Lewandowskiego. To pierwsza pełna biografia Korfantego, przedstawiająca go w ujęciu popularnym. Autor odsłania najbardziej dramatyczne wydarzenia z życia polityka. Opowiadając burzliwe losy Korfantego, eksponuje ich sensacyjne nieraz fragmenty. Prezentuje go zarówno w wymiarze politycznym, jak i prywatnym, na tle wydarzeń historii górnośląskiej, polskiej i w pewnej mierze europejskiej. Przekonuje, że potrzebne jest odkrywanie Korfantego na nowo.

Jego osiągnięcia to fenomen, patrząc na plebejskie środowisko, z którego się wywodził. Był jednym z najważniejszych polityków okresu międzywojennego, jedynym silnym konkurentem Piłsudskiego do władzy. Współcześnie jego postać bywa infantylizowana, pada czasem ofiarą stereotypów

- powiedział Jan F. Lewandowski.

Ponieważ jako polityk działał przez kilka dziesięcioleci, każdy może w jego dokonaniach znaleźć coś dla siebie. Ktoś może zobaczyć młodego narodowego radykała, ktoś inny dojrzałego polityka z lat 30., który bronił autonomii województwa śląskiego

- dodał.

Książka ukaże się w serii "Biografie sławnych ludzi" Państwowego Instytutu Wydawniczego, mającej już czterdziestoletnią tradycję. Za pierwsze wydanie biografii Korfantego uhonorowano Jana F. Lewandowskiego przed kilku laty Górnośląskim Tacytem, czyli nagrodą imienia księdza Augustina Weltzla, górnośląskiego dziejopisarza dziewiętnastowiecznego.

Jako wybitnego Polaka i Ślązaka Korfantego chcą też uczcić uchwałą posłowie.

Wojciech (właściwie Adalbert) Korfanty karierę polityczną rozpoczął jako poseł do Reichstagu, którym był w latach 1903-1912 i 1918, zasiadał też w pruskim Landtagu (1903-1918), gdzie reprezentował Koło Polskie. 25 października 1918 r. wystąpił w niemieckim parlamencie z żądaniem przyłączenia do państwa polskiego wszystkich polskich ziem zaboru pruskiego.

W latach 1918-1919 był członkiem Naczelnej Rady Ludowej stanowiącej rząd Wielkopolski podczas powstania, a w 1920 r., jako mianowany przez rząd polski komisarz plebiscytu na Górnym Śląsku, kierował całością przygotowań organizacyjnych, propagandowych i politycznych. W maju 1921 r., po przegranym przez Polskę plebiscycie, stanął na czele III Powstania Śląskiego, które przyniosło korzystniejszy dla Polski podział Śląska.

W odrodzonej Polsce w latach 1922-1930 Korfanty był posłem na Sejm z ramienia Chrześcijańskiej Demokracji. Od października do grudnia 1923 r. był m.in. wicepremierem w rządzie Wincentego Witosa i jego doradcą. Będąc na emigracji został jednym z założycieli Frontu Morges, a później organizatorem i prezesem Stronnictwa Pracy powstałego z połączenia Chadecji i Narodowej Partii Robotniczej.

Korfanty zmarł 17 sierpnia 1939 r. w Warszawie. Pochowano go w Katowicach. Jego pogrzeb, na który przyszło ok. 5 tys. osób, był wielką manifestacją patriotyczną Ślązaków.

KL,PAP