Przejaw hańby ze strony cepów, czyli jaja w polityce. Wesołych Świąt!

Jeśli oprzeć się na judaizmie, jajo symbolizuje cykliczność życia i bezkres trwania. Gdy ktoś umiera, Żydzi jedzą na stypach jajka, które utwierdzają ich w wierze, że może i nieboszczyk odszedł był w zaświaty, lecz gdzieś tam trwa i trwać będzie. My, chrześcijanie, dzielimy się jajem przy stole wielkanocnym, co też ma wyrażać nadzieję na wieczne życie.

Jaja są elementem dekoracyjnym w obrzędach różnorakich kultur, za wyjątkiem jednej: kultury politycznej. Tu jest akurat odwrotnie, jaja są wyrazem niechęci do, i nadziei na rychły koniec polityków, których lud ma dość. Przekonał się o tym na przykład były prezydent Francji. W ostatnich tygodniach pełnienia tego zaszczytnego urzędu, tuż przed Wielkanocą Nicolas Sarkozy wybrał się na wiec do Bayonne, gdzie niewdzięczni wyborcy potraktowali go gradem zbuków. Dla „Sarko” był to, jak skwitował,

przejaw hańby ze strony cepów.

Widać uznał, że „jeszcze tak nie było, by jajo kurę uczyło”. Niestety, niewdzięczni rodacy doszli do wniosku, że to nie oni, lecz ich prezydent był cepem, bo w ubiegłym roku odwołali go z urzędu.

Bezpośrednich konfrontacji z jajami doznali także prezydenci Niemiec Horst Köhler i Christian Wulff. Pierwszy pod kościołem św. Pawła we Frankfurcie nad Menem, drugi na spotkaniu z wyborcami w Wiesbaden. Sam Wulff komentował później:

Chcę mieć kontakt z obywatelami, więc muszę przy tym założyć, że niekiedy mogę być trafiony jajkiem.

Trafiło go jednak coś więcej - ostrze opinii publicznej, która wymusiła na nim dymisję przed ubiegłoroczną Wielkanocą z powodu słabości do różnorakich grantów. Jak mawiał niezapomniany Andrzej Waligórski, „niedaleko pada jajko od kury”...

Jajeczne wspomnienia ma także nasz były prezydent Aleksander Kwaśniewski z małżonką Jolantą. Przykre podwójnie, bo wywiezione z Paryża, który odtąd musi nie kojarzyć im się z urokliwym Montmartre`m, tylko z atakiem poznańskich anarchistów na francuskiej ziemi. W niektórych regionach Europy przetrwał obyczaj rozbijania jaj na czołach podczas wielkanocnego śniadania, co jednak nijak ma się do doświadczeń Kwaśniewskich, gdyż po pierwsze, kultywuje się go dobrowolnie, a po drugie, jaja tłucze się samemu o własne głowy.

Rzecz jasna, obrzucani obrzucania nie lubią. Niekiedy reagują na nie bardzo nerwowo, jak swego czasu Helmut Kohl, który oberwał jajami na masówce w Halle; ochroniarze musieli włożyć sporo wysiłku, by powstrzymać rozjuszonego kanclerza przed pobiciem przez niego... protestujących. Kohl nie znosił sprzeciwu i skutecznie eliminował ze swego partyjno-rządowego otoczenia i w ogóle co bardziej inteligentnych, w myśl zasady:

Gdyby kura mądrzejsze jaja znosiła, głupia by była.

Konfrontacji z jajami doznali też jego następcy Gerhard Schröder i Angela Merkel. W przypadku tej ostatniej wygląda na to, że mieszkańcy Dolnej Saksonii znaleźli odpowiedź na sofistyczny dylemat: co było pierwsze, jajko czy kura. Panią kanclerz podjęli w ten sposób mieszkańcy Oldenburga, w podzięce za jej politykę zaciskania pasa. Pewnie zbyt dosłownie zrozumieli porzekadło, że

lepiej mieć jajo bez znoju, niż kurę po ciężkim boju.

Dzielenie się jajami z dystansu praktykowane jest de facto nie tylko w judeochrześcijańskiej Europie. Nie tak dawno jajeczny atak przeżyła delegacja Międzynarodowego Funduszu Walutowego w islamskiej Turcji, czy uczestnicy konferencji poświęconej sytuacji w Afganistanie. Z politykami jak z rolnikami, kto sieje ten zbiera. Swoją drogą mają szczęście, że w ich stronę nie lecą kacze, żelazne jaja z mitycznego, fińsko-estońskiego eposu Kalevali. Osobiście nie popieram tej formy wymiany poglądów.

W końcu takich mamy rządzących, jakich sami wybieramy. Wesołego jajka!