Papież Franciszek: "Nigdy nie bądźcie ludźmi smutnymi: chrześcijanin nigdy nie może nim być! Nie poddawajcie się zniechęceniu!" ZOBACZ WIDEO

Chrystus jest szczególnym Królem który nas miłuje i nam towarzyszy aż po Krzyż - powiedział papież Franciszek w kazaniu podczas Mszy św. 24 marca w Watykanie. Nawiązał również do przypadającego dzisiaj Światowego Dnia Młodzieży, który w tym roku obchodzony jest już po raz 28. i wezwał młodych do odważnego świadczenia o Jezusie przed swymi rówieśnikami i całym światem. Ojciec Święty skupił swoje kazanie wokół trzech słów: radość, krzyż i młodzi.

Liturgia Niedzieli Palmowej zgromadziła na Placu św. Piotra w Watykanie ponad 250 tysięcy wiernych z całego świata. Na początku diakon odczytał fragment Ewangelii wg św. Łukasza, mówiący o triumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, po czym papież poświęcił palmy i wyruszyła procesja, która okrążyła Plac. Szli w niej kardynałowie i biskupi, koncelebrujący Mszę św. z Ojcem Świętym, a także wielu świeckich, zwłaszcza młodzieży. W procesję włączył się również Franciszek.

Ojciec Święty skupił swoje kazanie wokół trzech słów: radość, krzyż i młodzi. Pierwsze wiąże się z zaczerpniętym z Ewangelii Łukaszowej opisem triumfalnego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy. I tak jak ludzie, którzy witali i pozdrawiali Go jak króla, również my dzisiaj towarzyszyliśmy Mu, idąc z palmami w rękach w procesji przed Mszą. A On jest razem z nami "jak przyjaciel, brat, ale także jako król, a więc jak lampa, oświetlająca nasze życie" - powiedział papież.

Franciszek podkreślił, że chrześcijanin nigdy nie powinien się zniechęcać ani smucić, gdyż jego radością jest Jezus i świadomość, że z Nim nigdy nie jesteśmy sami, także w chwilach trudnych i gdy na naszej drodze życiowej pojawiają się problemy i przeszkody, których jest wiele i które wydają się nie do pokonania. Tę radość i nadzieję, płynące ze świadomości, że On jest z nami i bierze nas na swe ramiona, winniśmy nieść całemu światu - stwierdził kaznodzieja.

Nieśmy wszystkim radość wiary!

- zachęcił.

Zwrócił następnie uwagę, że Jezus nie zaprzecza, gdy tłum na ulicach Świętego Miasta wita Go radosnymi okrzykami i obwołuje Go królem. Ale, jak zaznaczył, Chrystus wjeżdża do Jerozolimy na osiołku, bez świty i wojska, symbolizującego siłę, wkracza nie po to, aby objąć władzę, lecz aby zostać ubiczowanym, znieważonym i poniżonym, ukoronowanym cierniem, aby pójść potem na Kalwarię z Krzyżem.

Papież przypomniał, że "Jezus wkracza do Jerozolimy, aby umrzeć na Krzyżu", który jest Jego tronem królewskim. Jego moc jest mocą Boga, który podejmuje zło świata. Jezus bierze na siebie zło, brud i grzech świata, także nasz i obmywa go swoją Krwią, swym miłosierdziem i miłością Bożą - tłumaczył papież.

Podkreślił, że Jezus na Krzyżu zwycięża swą miłością i zmartwychwstaniem całe zło współczesnego świata: wojny, przemoc, problemy gospodarcze, uderzające głównie w najsłabszych, głód pieniądza i władzy, korupcja, podziały, zbrodnie przeciw życiu ludzkiemu i stworzeniu, nasze grzechy osobiste - przeciw Bogu, bliźnim i całemu stworzeniu.

Ojciec Święty zaapelował, aby nie poddawać się Złemu, który zniechęca nas do działania i walki z przemocą, zepsuciem, niesprawiedliwością i ze wszystkimi naszymi grzechami.

Z Chrystusem możemy przemienić samych siebie i świat. Musimy nieść zwycięstwo Krzyża Chrystusowego wszystkim i wszędzie, nieść tę wielką miłość Bożą

- powiedział Franciszek.

Nawiązując do przypadającego dzisiaj 28. Światowego Dnia Młodzieży Ojciec Święty wyraził radość z ich tak licznej obecności młodych ludzi na dzisiejszej liturgii, dodając, że przynoszą oni obecnym tutaj radość wiary, "którą powinniśmy przeżywać zawsze młodym sercem, nawet jeśli się ma 70 czy 80 lat". "Z Chrystusem serce nigdy się nie starzeje!" - stwierdził papież.

Zwrócił uwagę, że młodzi nie wstydzą się Krzyża Chrystusowego, a nawet, co więcej - obejmują go, gdyż zrozumieli, że prawdziwa radość jest w dawaniu samych siebie i że miłością Bożą zwycięża się zło.

Niesiecie Krzyż Chrystusa całemu światu, aby powiedzieć, że to na nim Jezus zburzył mur nieprzyjaźni, rozdzielający ludzi i narody oraz przyniósł pojednanie i pokój

- stwierdził Franciszek. Wezwał młodych do godnego przygotowania się do udziału w centralnych obchodach Światowego Dnia Młodzieży w lipcu r. w Rio de Janeiro. Zapowiedział, że sam też się tam wybiera.

Na zakończenie prosił o wstawiennictwo w tych wszystkich sprawach Maryję, która "uczy nas radości ze spotkania z Chrystusem, miłości, z jaką winniśmy spoglądać ma Niego spod Krzyża oraz entuzjazmu młodego serca, z jakim powinniśmy podążać w tym Wielkim Tygodniu i przez całe swoje życie".

 

 

Poniżej polski tekst kazania Ojca Świętego:

1. Jezus wjeżdża do Jerozolimy. Towarzyszy mu świętujący tłum uczniów, rozłożono przed nim płaszcze, mówi się o dokonanych przez niego cudach, rozlega się okrzyk chwały: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie” (Łk 19, 38).

Tłum, święto, uwielbienie, błogosławieństwo, pokój: oddycha się atmosferą radości. Jezus rozbudził w sercu wiele nadziei, zwłaszcza wśród ludzi pokornych, prostych, biednych, zapomnianych, tych, którzy się nie liczą w oczach świata. Potrafił On zrozumieć ludzkie niedole, ukazał oblicze miłosierdzia Bożego, pochylił się, by uzdrowić ciało i duszę.

Taki jest Jezus. Takie jest Jego serce, które patrzy na nas wszystkich, patrzy na nasze choroby, na nasze grzechy. Wielka jest miłość Jezusa. I tak wkracza do Jerozolimy, z tą miłością, i patrzy na nas wszystkich!

Jest to piękna scena: pełna światła, światła miłości Jezusa, światła Jego serca, radości i świętowania.

Na początku Mszy świętej i my także ją ponowiliśmy. Wymachiwaliśmy naszymi palmami. I my także przyjęliśmy Jezusa. I my także wyraziliśmy radość, że Mu towarzyszymy, iż wiemy, że jest blisko nas, obecny w nas i pośród nas, jak przyjaciel, brat, także jako król, to znaczy jako jaśniejące światło, ukierunkowujące nasze życie. Jezus jest Bogiem, ale uniżył samego siebie, aby iść z nami. Jest naszym przyjacielem, naszym bratem. Oświeca nas w drodze. I tak Go przyjęliśmy.

I to jest pierwsze słowo, jakie chcę wam powiedzieć: radość! Nigdy nie bądźcie ludźmi smutnymi: chrześcijanin nigdy nie może być smutny! Nie poddawajcie się zniechęceniu! Nasza radość nie podchodzi z posiadania wielu rzeczy, ale rodzi się ze spotkania Osoby: Jezusa, z tego, że wiemy, iż będąc z Nim, nigdy nie jesteśmy sami, nawet w chwilach trudnych, nawet kiedy na drodze życia napotykamy problemy czy trudności, które wydają się nie do pokonania, a jest ich tak wiele! Wówczas przychodzi nieprzyjaciel, przychodzi diabeł, wielokrotnie w masce anioła, i podstępnie wypowiada swoje słowo. Nie słuchajcie go! Idźmy za Jezusem! My towarzyszymy Jezusowi, idziemy za Nim, ale przede wszystkim wiemy, że to On nam towarzyszy i bierze nas na ramiona: na tym polega nasza radość, nadzieja, którą musimy wnosić w nasz świat. I, proszę was, nie pozwólcie wykraść sobie nadziei! Tej nadziei, którą daje nam Jezus.

2. Drugie słowo. Dlaczego Jezus wkracza do Jerozolimy, a może lepiej; jak wkracza do Jerozolimy? Tłum okrzykuje Go królem, a on nie jest przeciwny, nie ucisza tłumu (por. Łk 19,39- 40). Jakim jednak królem jest Jezus? Spójrzmy na Niego: jedzie na osiołku, nie ma dworu, który za nim podąża, nie jest otoczony wojskiem – symbolem siły. Przyjmują go ludzie pokorni, prości, którzy mają „zmysł” widzenia w Jezusie czegoś więcej; zmysł wiary, która mówi: Oto Zbawiciel. Jezus nie wkracza do Miasta Świętego by otrzymać honory przysługujące doczesnym królom, sprawującym władzę, panującym. Wkracza, aby być ubiczowanym, znieważonym i zelżonym, jak zapowiada w pierwszym czytaniu Izajasz (por. Iz 50,6). Wkracza, by otrzymać koronę cierniową, żeby zostać pobitym, dostać purpurowy płaszcz, Jego królestwo będzie przedmiotem drwin. Wkracza, aby wyjść na Kalwarię, niosąc drzewo krzyża. I tu pojawia się drugie słowo: Krzyż. Jezus wkracza do Jerozolimy, aby umrzeć na krzyżu. To tutaj właśnie jaśnieje to, że jest Królem zgodnie z zamysłem Boga: jego tronem królewskim jest drzewo krzyża! Myślę o tym, co Benedykt XVI powiedział do Kardynałów: Jesteście książętami, ale książętami Króla ukrzyżowanego. To jest tron Jezusa. Jezus bierze na siebie... Dlaczego krzyż? Ponieważ Jezus bierze na siebie zło, brud, grzech świata, także nasz grzech, wszystkich nas, i go obmywa – obmywa swoją krwią, miłosierdziem, miłością Boga. Rozejrzyjmy się wokół: jak wiele ran zło zadaje ludzkości! Wojny, przemoc, konflikty gospodarcze, uderzające w najsłabszych, pragnienie pieniędzy, których i tak nikt nie może zabrać ze sobą, musi je zostawić.

Moja babcia mawiała: całun pośmiertny nie ma kieszeni.

Miłość pieniądza, władzy, korupcja, podziały, zbrodnie przeciw życiu ludzkiemu i światu stworzonemu! Także – każdy z nas to wie i zna – nasze grzechy osobiste: brak miłości i szacunku wobec Boga, bliźniego i całego stworzenia. Jezus na krzyżu odczuwa cały ciężar zła i zwycięża je mocą miłości Boga, pokonuje w swoim zmartwychwstaniu. To jest dobro, które Jezus sprawia dla nas wszystkich na tronie krzyża. Krzyż Chrystusa przyjęty z miłością nigdy nie prowadzi do smutku, lecz do radości – radości z tego, że jesteśmy zbawieni i że robimy odrobinę tego, co On zrobił w dniu swojej śmierci.

3. Dzisiaj na tym placu jest tak wielu ludzi młodych. Od 28 lat Niedziela Palmowa jest Światowym Dniem Młodzieży! Oto trzecie słowo: młodzi! Droga młodzieży, widziałem was podczas procesji, kiedy wchodziliście; widzę, jak świętujecie wokół Jezusa, wymachując gałązkami oliwnymi. Widzę jak wykrzykujecie Jego imię i wyrażacie swą radość, że jesteście wraz z Nim! Zajmujecie ważne miejsce w święcie wiary! Przynosicie nam radość wiary i mówicie, że powinniśmy przeżywać wiarę młodym sercem, zawsze, także kiedy się ma siedemdziesiąt czy osiemdziesiąt lat. Młode serce! Z Chrystusem serce nigdy się nie starzeje! Wszyscy jednak wiemy, i wy wiecie o tym dobrze, że Król, za którym idziemy i który nam towarzyszy jest bardzo szczególny: jest to Król, który kocha aż po krzyż i uczy nas służenia, miłowania.

Wy nie wstydzicie się Jego krzyża! Wręcz go obejmujecie, gdyż zrozumieliście, że w darze z siebie, w wychodzeniu poza siebie samych, mieści się prawdziwa radość i że Bóg zwyciężył zło miłością. Niesiecie pielgrzymujący krzyż przez wszystkie kontynenty, przez ulice świata! Niesiecie go odpowiadając na zachętę Jezusa: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19), będącą tematem tegorocznego Dnia Młodzieży. Niesiecie go, aby wszystkim powiedzieć, że na krzyżu Jezus obalił mur wrogości, oddzielający ludzi i narody, i przyniósł pojednanie i pokój. Drodzy przyjaciele, ja również od dzisiaj wyruszam z wami w drogę, śladami błogosławionego Jana Pawła II i Benedykta XVI. Jesteśmy już blisko kolejnego etapu tej wielkiej pielgrzymki krzyża. Z radością spoglądam ku lipcowi tego roku, w Rio de Janeiro! Umawiam się z wami w tym wielkim brazylijskim mieście! Dobrze się przygotujcie, zwłaszcza duchowo w waszych wspólnotach, aby spotkanie to było znakiem wiary dla całego świata. Młodzi muszą powiedzieć światu: dobrze jest naśladować Jezusa; dobrze jest iść z Jezusem; dobre jest przesłanie Jezusa; dobrze jest wykraczać poza samych siebie na peryferie świata i istnienia, aby nieść Jezusa! Trzy słowa: radość, krzyż, młodzi.

Przyzywajmy wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny. Niech Ona nauczy nas radości spotkania z Chrystusem, miłości, z którą musimy na Niego patrzeć pod krzyżem, entuzjazmu młodego serca, którym powinniśmy iść za Nim w tym Wielkim Tygodniu i w całym naszym życiu. Amen.

 

Przed modlitwą „Anioł Pański”:

Drodzy Bracia i Siostry!

Na zakończenie tej celebracji przyzywamy wstawiennictwa Najświętszej Maryi Panny, aby nam towarzyszyła w Wielkim Tygodniu. Ona, która z wiarą szła za swoim Synem, aż na Kalwarię, niech nam pomaga kroczyć za Nim, niosąc z pogodą ducha i miłością Jego krzyż, aby osiągnąć radość Zmartwychwstania. Matka Boża Bolesna niech zwłaszcza wspiera osoby przeżywające najtrudniejsze sytuacje. Szczególną myśl kieruję do osób dotkniętych gruźlicą, bo dziś przypada światowy dzień walki z tą chorobą. Maryi zawierzam zwłaszcza was najdroższa młodzieży i wasze zmierzanie ku Rio de Janeiro.

Dobrej drogi wszystkim!