Sikorski bardzo skuteczny w przekonywaniu Niemiec, które wzięły sobie do serca wezwania szefa polskiego MSZ i zaczynają twardą ręką rządzić UE

Polski minister spraw zagranicznych Radosław Sikorski dwukrotnie, na jesieni 2011 roku w Berlinie i w sierpniu 2012 roku w Monachium, przekonywał Niemcy o konieczności odgrywania przez ten kraj, wiodącej roli w Unii Europejskiej.

W tym pierwszym wystąpieniu minister Sikorski, na forum Niemieckiego Towarzystwa Polityki Zagranicznej w Berlinie, zaprezentował koncepcję federacyjnej Unii Europejskiej, a więc związku państw o mocno ograniczonej suwerenności z silnym politycznym centrum, które tylko przejściowo chciał umieścić w Brukseli, a docelowo postulował przeniesienie go do Berlina.

Same Niemcy z taką koncepcją przynajmniej wtedy, wyjść nie chciały. Ciągle jeszcze mitygowały się, choć coraz słabiej ukrywają swoje dążenia do dominacji w Unii Europejskiej.

Sikorski zdecydował się być adwokatem ich kompletnej dominacji w Europie, chyba z nadzieją, że o takich sprzymierzeńcach przy dzieleniu unijnych stanowisk w przyszłości nie zapomną.

I okazuje się, że siła przekonywania Sikorskiego musiała być spora, bo w obecnym kryzysie cypryjskim, Niemcy nadają już zdecydowany ton negocjacjom z tym krajem, ba nawet formułują zdecydowane żądania wobec Cypryjczyków.

Jak doniosła między innymi amerykańska prasa, negocjacje słynnej „Trojki czyli reprezentantów EBC, MFW i KE” z przedstawicielami Cypru, trwały ponad 10 godzin w nocy z piątku na sobotę, tydzień temu i były niezwykle brutalne.

Między innymi minister finansów Niemiec Wolfgang Scheuble (reprezentujący Eurogrupę), przedstawił koncepcję aby od wszystkich wkładów w bankach funkcjonujących na Cyprze, pobrać jednorazową opłatę w wysokości 18%.

Zresztą, akurat ten minister finansów Niemiec nie szczędził cierpkich uwag także Grekom, Portugalczykom, Irlandczykom, kiedy ci ubiegali się o unijną pomoc, a nawet Hiszpanom i Włochom, którzy jego zdaniem zbyt płytko cięli wydatki w budżecie.

Ale jak wiemy Parlament Cypru, nie zgodził się na pomysły forsowane przez „Trojkę”, opodatkowania lokat w cypryjskich bankach w wysokości 6,75% tych do 100 tys. euro i 9,9% tych powyżej tej kwoty.

I wtedy się zaczęło. Do debaty z Cypryjczykami poprzez środki masowego przekazu włączyła się sama kanclerz Niemiec Angela Merkel.

Zdecydowanie odrzuciła propozycję cypryjskiego rządu aby do ratowania systemu finansowego państwa wykorzystać środki z tamtejszych funduszy emerytalnych , zresztą prowadzonych w większości przez niemieckie instytucje finansowe.

Ostrzegła jednocześnie Cypr, by nie nadużywał cierpliwości swych zagranicznych partnerów (krajów eurogrupy, EBC, MFW i KE), mających sfinansować pakiet ratunkowy dla tego kraju wynoszącą 10 mld euro pożyczką.

Po tych mocnych ostrzeżeniach, mających czasami wręcz formę ultimatum, parlament cypryjski przyjął między innymi ustawy: o powołaniu funduszu solidarnościowego opartego na dochodach z eksploatacji złóż gazu, emisji obligacji i innych aktywach, ustawę o możliwości okresowej kontroli przepływów kapitałowych przez państwo, a także ustawę o możliwości podziału najbardziej zagrożonych upadłością banków na te o „dobrych” i „złych” aktywach.

Wczoraj ponoć przedstawiciele rządu i parlamentu cypryjskiego, zgodzili się po dodatkowych negocjacjach w Brukseli aby jednak wkłady powyżej 100 tys. euro ale tylko w Bank of Cyprus, objąć podatkiem 20%, a w pozostałych bankach w wysokości 4%.

Ale dopóki tego rodzaju informacje nie zamienią się w ustawę przyjętą przez cypryjski parlament, trudno wyrokować czy jest to ustalenie wiążące.

Niezależnie jednak od tego jak ostatecznie zostanie rozwiązany cypryjski kryzys, widać wyraźnie, że Niemcy wzięły sobie do serca wezwania ministra Sikorskiego i zaczynają twardą ręką rządzić UE, a w szczególności krajami, które znalazły się w finansowych tarapatach.