Rocznica krakowskiej głodówki w obronie nauczania polskiej historii

Przed rokiem, 19 marca 2012, rozpoczęła się w krakowskim kościele na Dębnikach trwająca 12 kolejnych dni głodówka 11 osób protestujących w ten sposób przeciw wprowadzeniu przez Ministerstwo Edukacji Narodowej nowej podstawy programowej nauczania historii w szkołach ponadgimnazjalnych.

Ministerstwo zlekceważyło głodujących w Krakowie, jak również kilka podobnych akcji podjętych w różnych częściach kraju. Zapowiadało buńczucznie, że nie ma żadnych możliwości korekty wprowadzonych zmian. W ostateczności jednak uległo oddolnemu naciskowi, godząc się, aby przedmiot „Historia i społeczeństwo” przewidziany dla uczniów niewybierających historii na maturze zawierał obowiązkowy wątek tematyczny „Ojczysty Panteon i Ojczyste spory”, który w pierwotnym zamyśle ministerstwa był tylko jednym z dziewięciu równorzędnych zagadnień danych nauczycielowi do wyboru.

W ten sposób udało się zachować jakiś trwalszy kontakt licealistów klas matematyczno-fizycznych z polską historią przez ostatnie dwa lata ich nauki. Inaczej kontakt ten urwałby się po pierwszej klasie.

Głodujący zwracali uwagę na zasadniczą wadę najnowszej reformy szkolnej – konieczność wiążącego wyboru przez ucznia już w pierwszej klasie liceum, a więc wieku zaledwie 15 lat, swojej orientacji zawodowej. Bowiem dalsze kształcenie zaplanowano w obrębie dwóch sztywnych, równoległych profilów: matematyczno-fizycznego i humanistycznego. Zmiana profilu w kolejnych latach nauki szkolnej jest już w zasadzie niemożliwa. Zadawano ówczesnej i obecnej pani minister edukacji pytanie: jak w tak młodym wieku można trafnie dokonać tak podstawowego, życiowego wyboru? Pytanie to do dziś pozostaje bez odpowiedzi.

W krakowskiej głodówce sprzed roku uczestniczyli: Aleksandra Czapla, Bogusław Dąbrowa-Kostka, Leszek Jaranowski, Adam Kalita, Tomasz Kalita, Sebastan Kęciak, Kazimierz Korabiński, Paweł Kurtyka, Ryszard Majdzik, Marian Stach, Grzegorz Surdy.