Gen. Florian Siwicki, szef MON z najczarniejszego okresu komunistycznego zniewolenia, bliski współpracownik gen. Wojciecha Jaruzelskiego, były członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego, zostanie pochowany na Wojskowych Powązkach. Jak informuje rodzina zmarłego w tym tygodniu Siwickiego, uroczystości pogrzebowe odbędą się 18 marca 2013 roku o godzinie 12.00 w domu pogrzebowym (świeckim) na Cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.

Po nich odbędzie się odprowadzenie ciała Siwickiego do grobu rodzinnego na wojskowym cmentarzu.

O śmierci Siwickiego poinformował szef MON Tomasz Siemoniak. Zaznaczał, że "jego ocena postaci Siwickiego jest zdecydowanie negatywna, źle, że nie został osądzony".

Siwickiego nie udało się osądzić w procesie, jaki m.in. w jego sprawie wytoczył Instytut Pamięci Narodowej. Siwicki był sądzony za wprowadzenie w Polsce stanu wojennego w 1981 roku. Sprawę Siwickiego wyłączono do osobnego procesu, gdy przeszedł zawał i śmierć kliniczną. W listopadzie 2012 r. Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, że Siwicki jest zbyt chory, by mógł być sądzony za bezprawne powołanie w stanie wojennym działaczy NSZZ "Solidarność" na ćwiczenia wojskowe. Sądowe sprawy Siwickiego będą teraz umorzone.

Siwicki urodzony w 1925 r. w Łucku (obecnie Ukraina) został w 1940 r. aresztowany przez NKWD i deportowany w okolice Archangielska. W 1943 r. wstąpił do formowanej w ZSRR armii gen. Zygmunta Berlinga i zaczął swoją służbę na rzecz sowieckiej Rosji. W latach 50. XX wieku studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Moskwie, był też attache wojskowym w komunistycznych Chinach.

Dowodził m.in. 1 Warszawską Dywizją Zmechanizowaną. W 1964 r. został szefem sztabu i zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. W 1968 roku, w czasie inwazji wojsk Układu Warszawskiego prowadził czołgi na Czechosłowację.

Na początku lat 70. przeszedł do Sztabu Generalnego, zostając w 1973 r. jego szefem i jednocześnie wiceministrem obrony. W stanie wojennym był członkiem Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. W 1983 r. został szefem MON, rok później awansował do "czterogwiazdkowego" stopnia generała armii. Ministrem obrony był przez siedem kolejnych lat, także przez prawie rok w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. W stan spoczynku przeszedł w 1990 r. Był działaczem PPR i PZPR, m.in. członkiem Biura Politycznego KC PZPR (1986-90) i posłem na Sejm PRL (1976-89).

Spocznie na Wojskowym Cmentarzu Powązkowskim. Obok bohaterów Polski...

KL,PAP