Życie fałszywą radością. Obecna sytuacja polityczna jest odbiciem w krzywym zwierciadle czasów schyłkowego PRL

Obecna sytuacja polityczna pod pewnym względem jest odbiciem w krzywym zwierciadle czasów schyłkowego PRL, o ile za początek tego zejścia przyjmiemy końcówkę lat 70. O tym, że wtedy zaczął się początek bliskiego końca PRL, zdaliśmy sobie sprawę na przełomie lat 80 i 90. Lat wcześniej 20 nie byliśmy tacy mądrzy. Jedyne, czego mogliśmy się spodziewać to lekkich korekt w kierunku jednym z dwóch stałych wahadeł – nieco liberalizmu albo przykręcenie śruby. Zwykle zapowiedzią tego, w którą stronę powieją wiatry, odczytywano na podstawie zmian personalnych na szczytach partyjnej władzy.

Pamiętam, że tak żyliśmy od jednego przetasowania do drugiego. Układaliśmy przed każdym plenum partyjnym czy zjazdem, scenariusze rozwoju wydarzeń w kraju. Przebieg partyjnych sabatów i personalne decyzje tam podjęte korygowały nasze hipotetyczne założenia. Gubiliśmy w tych analizach i scenariuszach sprawę najistotniejszą. Tak naprawdę, żadne ważne zmiany nie miały miejsca. A my, intelektualne lekkoduchy i polityczni ignoranci - filozofowie, socjolodzy, historycy, ekonomiści, dziennikarze - podniecaliśmy się, najdrobniejszym kichnięciem władzy. Do jakiego stopnia byliśmy zaczadzeni, uświadomiły nam dopiero wydarzenia sierpniowe 1980 r.

Podobna sytuacja jest dziś. Nowak za Grabarczyka, Gowin za Kwiatkowskiego, Cichocki za Arabskiego, za Cichockiego Sienkiewicz – idą zmiany, myśli siedmiu Polaków na dziesięciu. Złudzenie. Żadnych przeobrażeń. Nadal wszystko w rękach Gomułki, Gierka, Jaruzelskiego, a potem wielu, wielu innych, a dziś Donalda Tuska. On rozdaje karty, w każdej kluczowej sprawie. Gowinowi wyrastają uszy anty partnerskie? - Obetniemy je – decyduje premier.

Nigdy nie będzie jak w PRL. To zrozumiałe. Być nie może. Obydwie sytuacje dzieli kosmiczna przepaść. Lekkoduchy obecnych czasów, znowu jednak żyją złudzeniami. Nie tylko media sprzyjające rządowi. W słodką pułapkę, przypominającą rurę, której ściany wysmarowane są cukrem, wpada miliony pszczół, poszukujących pożywienia. One wraz ze wszystkimi najbardziej wpływowymi mediami wierzą, że to prawdziwa ojczyzna królowej i ich samych. Zadowolone brzęczą fałszywą radością.

Artykuł ukazał się na portalu SDP.PL. Polecamy!