W przeglądzie wydarzeń w klubie Ronina wzięli tym razem udział publicyści „Gazety Polskiej” i „Do Rzeczy”: Joanna Lichocka, Piotr Gociek i Rafał Ziemkiewicz. Przeglądowicze komentowali m.in. najgłośniejszą jak do tej pory w III RP kradzież futer, rekonstrukcję rządu, nową inicjatywę lewicy przed euro-wyborami oraz dalsze losy tzw. frakcji Gowina.

Publicyści naśmiewali się z polskiej elity, której dwie przedstawicielki, w tym żona byłego ministra w rządzie Donalda Tuska, zostały przyłapane na kradzieży futer w Stanach Zjednoczonych. Żeby było śmieszniej, futra były przecenione. Joanna Lichocka zwróciła uwagę, że były minister sportu wpłaca kaucję za żonę żeby wyszła z aresztu a polskie media o tym milczą. Sprawa została opisana przez tabloidy dopiero dwa i pół miesiąca po kradzieży, ale nie było o tym relacji w mediach elektronicznych.

Obawiam się, że cały czas jest ochrona medialna m.in. dotycząca tego, żeby nie pokazać z jakimi środowiskami de facto mamy do czynienia. O stadle państwa Drzewieckich było słychać w ostatnich latach również w kontekstach przestępczych. Były publikacje dotyczące tego, że ta pani, która teraz wynosiła futra, kiedyś gościła mafię w swojej restauracji. A ten pan był w kontaktach ze światem przestępczym. Ta sprawa pokazuje cały nasz upadek III RP. Nasz w takim sensie, że my jako naród wybraliśmy sobie takie elity. My naród, my Polacy, dajemy na to przyzwolenie i dlatego mogą różne „Drzewka”, „Rychy” i „Zbychy” nami rządzić

– mówiła Joanna Lichocka.

Komentowano nową inicjatywę polityczną Palikota, Siwca i Kwaśniewskiego. Powrót Kwaśniewskiego do polityki wydaje się przesądzony i to od kilku miesięcy mimo problemów z alkoholem byłego prezydenta czego obawiają się również jego bliscy współpracownicy.

Mnie się inicjatywa Aleksandra Kwaśniewskiego podoba, bo oznacza, że lewica będzie podzielona. Leszek Miller nie odpuszcza i część starego elektoratu SLD będzie na niego stale głosować. Janusz Palikot został spacyfikowany – na konferencji z Aleksandrem Kwaśniewskim siedział jak mały grzeczny piesek. Uważam, że lepiej żeby postkomuna się prezentowała Kwaśniewskim, który ma problem, niż przez bezwzględnego cwaniaka, współpracującego z ludźmi z departamentu czwartego [departament MSW PRL zajmujący się zwalczaniem Kościoła – przyp. red.]

– oceniła Lichocka.

Publicystka zwróciła też uwagę, że Donald Tusk poprzez Palikota kontrolował w dużej mierze lewą stronę sceny politycznej, „miał nieoficjalnego, cichego wspólnika w rządzeniu”. Jednak kiedy Aleksander Kwaśniewski i stojąca za nim część postkomunistycznego establishmentu zmusiła Palikota do podporządkowania się to Donald Tusk traci kontrolę po lewej stronie.

Piotr Gociek zauważył, że w nadchodzących eurowyborach istotny będzie układ sił w Europarlamencie, jaki one ukształtują. Jego zdaniem inicjatywa, która pozwoli europejskiej lewicy zwiększyć stan posiadania będzie przez nią bardzo mile widziana.

Możemy obserwować festiwal wyjazdów, przyjazdów, tryumfalnego obściskiwania się, misiowania się Aleksandra Kwaśniewskiego z różnymi przywódcami socjaldemokracji europejskiej. Ciekawe jest w jaki sposób będzie na to reagował Donald Tusk i Platforma Obywatelska, bo do tej pory to oni próbowali sobie zawłaszczyć ten odcinek walki a teraz się okazuje, że w eurowyborach do pozowania na zdjęciach przybywa im bardzo mocny konkurent

– mówił Gociek.

Jednym z tematów dyskusji w poniedziałkowy wieczór w klubie Ronina była też rekonstrukcja rządu. Zapowiadana była szumnie, a sprowadziła się do kosmetyki, przypudrowania tego, że Tomasz Arabski otrzymał posadę ambasadora w Madrycie. Piotr Gociek mówił o nieprzystającej do resortowych realiów nominacji Bartłomieja Sienkiewicza a Joanna Lichocka zastanawiała się jaka grupa interesów wyniosła go na ministerialne stanowisko.

Ministrem spraw wewnętrznych został „jaśnie pan”. Już wzbudził blady strach wśród szeregowych funkcjonariuszy policji, którzy nie wyobrażają sobie budżetowych negocjacji z facetem, który jest skrajnym bufonem a do tego buja w meta-tematach strategiczno-polityczno-rosyjsko-gazowych głównie

– stwierdził Gociek.

Tak naprawdę w służbach specjalnych, w MSW, ale też w najbardziej strategicznych spółkach skarbu państwa, newralgicznych, gdzie jest i duża kasa, i dużo służb, jak Energa na przykład, grupa Schetyny została wyczyszczona i zastąpiona grupą Krzysztofa Kiliana. Być może jest to nadużycie ale wydaje mi się, że coś w tym jest

– dodała Lichocka.

Zastanawiano się tez nad losami Jarosława Gowina w rządzie i Platformie. Zdaniem Lichockiej Gowin nie jest politykiem, który byłby w stanie wykreować nowy polityczny byt, nawet silną frakcję wewnątrz PO.

Cała jego pozycja polityczna jest oparta na kaprysie Donalda Tuska. Jego być albo nie być zależy całkowicie od premiera. Nie ma żadnego silnego zaplecza w Platformie. Tutaj nie ma również żadnej charyzmy, tego czegoś, co ma niestety Palikot, czyli energii do kreacji

– oceniła Lichocka.

Zdaniem publicystki frakcja Gowina służy wyłącznie do pokazania tego, że w Platformie jest jakieś skrzydło konserwatywne, które ma przytrzymywać elektorat przed odpływem do PiS. Na wypadek, gdyby sama nagonka na główną partię opozycyjną okazała się nieskuteczna. Jej zdaniem w momencie, kiedy PO traci kontrolę po lewej stronie sceny politycznej Gowin nie zostanie na pewno wypchnięty z partii. Bo straty na lewej flance trzeba sobie odbić na prawej. To działania obliczone głównie na rozbrojenie PiS-u, który na prawicy z jednej strony ma mieć konkurencję „gowinową” a z drugiej – skrajną, narodową.

Poza tym, jak zauważył Rafał Ziemkiewicz, gdy chodzi o obronę partyjnych interesów i kolegów, jak w przypadku utrzymania immunitetu przez Stefana Niesiołowskiego, który obraził wdowę Zuzannę Kurtykę, w PO nie ma żadnych podziałów. Piotr Gociek w rozgrywce wokół Jarosława Gowina widzi długi scenariusz obliczony na reklamę konserwatywnego skrzydła PO, które być może zostanie jednak samodzielnym bytem politycznym.

Więcej w materiale wideo ze spotkania.

 

 

Relacja: Czarek Czerwiński i Bernard