Nie żyje prof. Krzysztof Michalski

Nie żyje prof. Krzysztof Michalski - filozof, myśliciel religijny, tłumacz, współzałożyciel wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Zmarł w niedzielę. Miał 65 lat. Był uczniem prof. Leszka Kołakowskiego, uczestniczył w spotkaniach w Castel Gandolfo, gdzie intelektualiści spotykali się z papieżem Janem Pawłem II.

Informację podała "Res Publica Nowa", której profesor Michalski był członkiem redakcji.

Jaki cel może mieć dla myśliciela dialog z cieniami przeszłości, refleksja nad dziejami myśli? Znalezienie wśród gmatwaniny prowadzących na manowce ścieżek jednej prostej, wiodącej wprost ku prawdzie?

- pytał w jednej z ostatnich książek "Zrozumieć przemijanie".

Nie jesteśmy w stanie posiąść prawdy, uczynić rzeczywistości całkowicie zrozumiałą lub choćby z zasady zrozumiałą

- pisał.

Śmierć prof. Michalskiego jest istotną stratą dla życia intelektualnego w Polsce, ponieważ był on jednym z tych, którzy wyznaczali drogi polskiego myślenia. To on wprowadził w polski obieg intelektualny myśl Heideggera i hermeneutyki Gadamera. Zrobił ogromnie dużo dla zrozumienia tradycji filozofii niemieckiej

- powiedział PAP filozof Zbigniew Mikołejko, profesor w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN.

Wśród najważniejszych publikacji zmarłego myśliciela Mikołejko wymienił "Heidegger i filozofia współczesna" oraz "Płomień wieczności", która poświęcona jest analizie filozofii Fryderyka Nietzschego.

Istotna jest też jego działalność jako dyrektora Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. To miejsca integrowało Wschód z Zachodem w jego najgłębszych podstawach. Niwelowało między nimi intelektualne bariery. Warto pamiętać, że przez ten Instytut przeszło wielu wybitnych intelektualistów

- zauważył Mikołejko. Podkreślił też, że prof. Michalski był fascynujący jako wykładowca. "Mówiło się o nim, że jest olśniewający. Nie był konwencjonalnym, uniwersyteckim uczonym, ale mistrzem" - dodał.

Krzysztof Michalski (ur. 1948 r.) należał go uczniów profesora Leszka Kołakowskiego i Jana Patocki, czeskiego fenomenologa. Był autorem prac na temat współczesnej filozofii niemieckiej, m.in. myśli Edmunda Husserla, Martina Heideggera i Hansa-Georga Gadamera.

Do najważniejszych publikacji Michalskiego należą: "Heidegger i filozofia współczesna" (1978), "Logika i czas. Próba analizy Husserlowskiej teorii sensu" (1988), "Płomień wieczności. Eseje o myślach Fryderyka Nietzschego" (2007). Był także redaktorem naczelnym pisma "Transit. Europaeische Revue".

Michalski wykładał filozofię na Uniwersytecie w Bostonie i Uniwersytecie Warszawskim. Był współzałożycielem i rektorem wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Kierował także pracami Katedry im. Erazma z Rotterdamu UW.

Prof. Michalski był redaktorem szeregu prac zbiorowych (m.in. ze spotkań czołowych filozofów i intelektualistów europejskich z Janem Pawłem II w Castel Gandolfo). Był przyjacielem ks. Tischnera.

Był autorem wielu artykułów w prestiżowych czasopismach naukowych amerykańskich, niemieckich.

Był także tłumaczem prac Heideggera i Gadamera (Martina Heideggera "Budować, mieszkać, myśleć. Eseje wybrane", Hansa-Georga Gadamera "Rozum, słowo, dzieje. Szkice wybrane"). Był stypendystą m.in. Fundacji im. Aleksandra von Humboldta i Fundacji Thyssena. Otrzymał Krzyż Oficerski Zasłużonych dla Rzeczypospolitej Polskiej (2003) oraz Krzyż Oficerski, L'Orde National du Merite (2007).