"Jak się przebierzemy za koguty i będziemy mówić, że jesteśmy kogutami, to może nas zauważą, może spełnią nasze żądania! To jedyne wyjście!"

Mała wioska, na uboczu

 

Za starą stodołą przy lesie zebranie wiejskiej rady psów. Na spotkaniu stawiły się wszystkie psy strzegące gospodarstw.

Po środku polany stoi wielki owczarek niemiecki. Przemawia.

- Niestety, dotychczasowe nasze zabiegi okazały się być nieskuteczne. Nasza walka o większe porcje jedzenia nie przyniosła do tej pory rezultatów - mówił - Jednak nasza walka nie ustanie. Nie może być tak, by ludzie nie zauważali naszych potrzeb, by nas nie szanowali, by nas dyskryminowano! -

Wśród zebranych co rusz słychać było szczekanie, warczenie oraz okrzyki wsparcia dla głównego, wiejskiego psa.

- Na razie nic nie skutkuje. Ostatnia nasza taktyka - gryzienie naszych właścicieli, obgryzanie wartościowych przedmiotów, a nawet ataki na ich dzieci - nic nie zmieniła. Nadal dostajemy zbyt mało, nadal nie traktują nas odpowiednio... - tłumaczył pies. Zaznaczał, że czas na zmianę taktyki.

Wśród psów poruszenie i narada. Każdy chce wiedzieć, jak teraz mają się zachowywać psy reprezentujące gospodarstwa we wsi. Czworonogi zebrały się wokół głównego psa. Ten po wysłuchaniu psich doradców wyjaśnia nową taktykę.

- W każdym gospodarstwie ma dojść do zmiany psa wartującego. Obecnie na to stanowisko ma przyjść duży, groźnie wyglądający osobnik. Przed rankiem ma się przygotować, przebrać za... koguta, piać o wschodzie słońca i cały dzień grzebać łapą w ziemi. Ma być kogutem! - tłumaczy dowódca zebrania.

Wśród psów szok i głośne parskanie. Psy oburzone. Słychać pomruk i sprzeciw. Prowadzący spotkanie pies wskoczył na starą studnie i zaczął przemawiać.

- Słuchajcie! To nasza ostatnia szansa, nic nie skutkuje, nie mamy innego wyjścia! Jak się przebierzemy za koguty i będziemy mówić, że jesteśmy kogutami, to może nas zauważą, może uda nam się przykuć ich uwagę, może spełnią nasze żądania!!! Słuchajcie mnie, to jedyne wyjście! - krzyczy pies do zebranych.

Po krótkiej naradzie i tłumaczeniu każdemu zebranemu psu, pies prowadzący przekonał zebranych.

Udało się podjąć wspólną decyzję o realizacji opisanej strategii.

Następnego dnia rano wieś budziła się jak zwykle. Mieszkańców budził odgłos piania kogutów, jak co dzień. Tym razem jednak brzmiał jakoś inaczej...

Mieszkańcy zdziwieni podchodzili do okien i wyglądali na podwórko. Ich oczom ukazywał się zaskakujący widok - dumnie wyglądające psy, ubrane w kurze pióra, pogdakując cicho, chodziły po obejściu, grzebały łapą w ziemi, piały raz na jakiś czas.

Widok zszokował mieszkańców, którzy bez porannej toalety wybiegali na podwórko i oglądali co się dzieje.

Następnie po wsi przeszedł skowyt wściekłości i smutku...

Szybko zwołano Radę Wiejską. Stawili się wszyscy mieszkańcy. Prowadzący zebranie poinformował, że każde gospodarstwo we wsi zgłosiło bardzo smutną wiadomość.

Okazało się, że w nocy stado wilków mieszkające w nieodległym lesie zagryzło wszystkie krowy i cielaki we wsi. Nikt nic nie widział, nikt niczego nie słyszał.

- Co robiły nasze psy!? - to pytanie zadawali sobie wszyscy mieszkańcy miejscowości. Jednak odpowiedzi nie umiał udzielić nikt.

Ten dzień był ważnym wydarzeniem dla wsi. Rada Wiejska ustaliła, że od tego dnia będą wyznaczane warty nocne. Zgłaszać miały się kolejno rodziny. Uznano, że nie można lekceważyć zagrożenia płynącego z zewnątrz.

Mieszkańcy podjęli również decyzję o uśpieniu wszystkich dotychczasowych psów we wsi. Uznano, że zamiast trzymać na podwórkach psy udające koguty, należy znaleźć nowych stróżów, oddanych służbie, wiernych i wypełniających polecenia swych panów.

Mieszkańcy uznali, że psy prowadzące swoje zaskakujące gierki nie są nikomu potrzebne...

 

PODOBIEŃSTWO DO WSZELKICH OSÓB I WYDARZEŃ PRZYPADKOWE