Teatrzyk „Przegniły batonik” przedstawia instruktaż praktyczny „Jak rozpoznać leminga”

Prowadzący: Osiołek Porfirion (gościnnie)

Obiekty:

Pan X – leming

Pan Y – nieleming

Scena jest przystosowana do eksperymentów naukowych. Dwa głębokie fotele, na nich panowie X i Y popodłączani do aparatury. Przed nimi duży ekran. Z boku panel kontrolny z komputerem, pokrętłami i dźwigienkami. Na proscenium Osiołek Porfirion.

Porfirion: Szanowni państwo, odpowiadając na wiele próśb, kierowanych do naszego teatrzyku pocztą tradycyjną oraz elektroniczną, postanowiliśmy wreszcie państwu, czym różni się leming od nieleminga. Pragnę zapewnić, iż podczas niniejszego eksperymentu zachowujemy wszelkie standardy naukowe. Jak państwo widzą, oba obiekty są podłączone do aparatury, badającej fale mózgowe, ciśnienie i tętno. Monitorów, pokazujących fale mózgowe, państwo na razie nie widzą, bo wówczas mogliby państwo od razu stwierdzić, który z obiektów jest lemingiem. Jego wykres pozostaje bowiem przez większość czasu idealnie płaski. (podchodzi do panelu kontrolnego) Zacznijmy zatem od pierwszego testu, który pokaże, do jakiej kategorii należy który z obiektów. Uwaga.

Porfirion naciska przycisk. Na ekranie pojawia się Jarosław Kaczyński. Pan Y nie reaguje. Pan X zaczyna się czerwienić, następnie toczy pianę, wykresy ciśnienia i tętna skaczą, świecą się lampki alarmowe, brzęczą ostregawcze brzęczyki.

Porfirion: A teraz – voilà!

 

Porfirion odkrywa płachtę, którą przysłonięte są monitory z wykresem fal mózgowych. Monitor oznaczony „Y” pokazuje falujący wykres. Monitor „X” – płaską linię.

Porfirion: Jak państwo widzą, mamy do czynienia z wyuczonym odruchem warunkowym, analogicznym do odruchu Pawłowa. A teraz kolejny eksperyment. Obiekty skomentują wyświetloną wypowiedź.

 

Na monitorze wyświetla się zdanie: „Zamierzam ustawić w całej Polsce kilkaset nowych fotoradarów. Precz z mordercami drogowymi!”.

Pan Y (spokojnie): Chodzi jedynie o wyciągnięcie od nas pieniędzy. Same fotoradary niczego nie załatwią, a ograniczenia prędkości bywają często absurdalne.

Pan X (zapalczywie): Bardzo dobrze, rząd mądrze wyda uzyskane pieniądze, a poza tym trzeba jeździć zgodnie z przepisami!

Osiołek: A teraz – uwaga!

 

Pod wyświetlonym zdaniem pojawia się wyjaśnienie: „powiedział Jarosław Kaczyński”.

Pan Y: Nieważne, kto to zapowiada i kto wprowadzi. I tak chodzi o to samo.

Pan X (pieniąc się): To skandal! Żerowanie na kierowcach! Chcą wszystkich kontrolować! Zamordyzm! (pan X dostaje drgawek, brzęczą brzęczyki, migają czerwone lampki itd.)

Porfirion (wyjmuje z kieszeni strzykawkę, robi zastrzyk panu X): Proszę wybaczyć, musimy przerwać nasz eksperyment przed czasem. Jak państwo widzą, jeden z obiektów nie nadaje się do użycia. Przy wyjściu, w ramach rekompensaty, otrzymają państwo praktyczne zestawy identyfikacyjne. Każdy zestaw zawiera zdjęcia, które należy okazać obiektowi i uważnie obserwować jego reakcję. Do widzenia.

 

Pan X uspokaja się i zasypia. Bileterki rozdają zestwy identyfikacyjne, zawierające fotografie m.in. Antoniego Macierewicza, Jarosława Kaczyńskiego, Donalda Tuska, Ewy Kopacz, Rafała Ziemkiewicza, Jacka Żakowskiego i Łukasza Warzechy.

Sanitariusze wywożą Pana X.