Pierwsza recenzja szokującego filmu DROGÓWKA o polskiej policji i kondycji III RP

Gliniarze w filmie twórcy „Róży” są skorumpowani, chleją i chodzą do burdeli. W swoim towarzystwie zachowują się jak odrażające prymitywy, których nie widzieliśmy nawet w najostrzejszych scenach „Pitbulla”. „Drogówka” z jednej strony gra schematami, ale daje nam thriller z prawdziwego zdarzenia. TYLKO NA WNAS.PL RECENZJA NOWEGO FILMU TWÓRCY "RÓŻY".

Nie wiem jaka będzie kampania promocyjne „Drogówki” pod koniec stycznia, gdy film wejdzie na ekrany polskich kin. Dziś bijące rekordy popularności filmiki reklamujące nowy film Wojtka Smarzowskiego mogą sugerować, że jest to jakaś forma czarnej komedii. Jeżeli twórcom chodziło o nabranie widza, który idzie na film stylu Martina McDonagha, to żart się im udał. „Drogówce” jest o wiele bliżej do „Domu złego” niż do „Wesela”. Smarzowski po raz kolejny prezentuje nam gęste, brudne, dosłownie sprawiające ból i przeszywające realizmem kino. Wszystko bez jakiegokolwiek Coenowskiego mrugnięcia, czy Lynchowskiego nawiasu. U Smarzowskiego jest tylko ból, cierpienie i makabra współczesnej Polski. Smarzowski już w „Weselu” obnażył najgorsze ludzkie cechy. W „Domu złym” doprowadził je do granicy wytrzymałości. „Róża” wprowadziła pojęcie goyowskich „demonów wojny” na nowe tory. A jaka jest „Drogówka”?

Weźcie najbardziej zdegenerowanych typów z „Pitbulla” Patryka Vegi i pomnóżcie przez dwa. Dodajecie do tego program „Uwaga pirat” i otrzymacie jedynie fragment nowego dzieła Smarzowskiego. Pisałem kilka dni temu o tym, że dzięki amerykańskiemu filmowi „Bogowie ulicy” obraz policji narzucony przez Sidneya Lumeta w „Serpico” został złamany. Policja została w końcu doceniona, i pokazana w pozytywnym świetle. „Drogówka” jest skrajną przeciwnością amerykańskiego filmu. Jednak to nie policja jest największym czarnym bohaterem „Drogówki”. I to jest chyba najbardziej u Smarzowskiego przerażające.

Czytaj dalej recenzję filmu "Drogówka" Wojciecha Smarzowskiego. TYLKO NA WNAS.PL tekst Łukasza Adamskiego