PIĘĆ PYTAŃ do red. Lisickiego o przyszłość "Uważam Rze". I jasna odpowiedź: to tygodnik niezależny, będzie nadal niepokorny i uczciwy

wPolityce.pl: Panie redaktorze, wiele osób, także w Internecie, wyraża niepokój o przyszłość "Uważam Rze". Co pan odpowie tym osobom? Czy tygodnik, jego dziennikarze, jego niezależność, są zagrożone?

PAWEŁ LISICKI, redaktor naczelny "UWAŻAM RZE": O niezależności tygodnika decyduje przede wszystkim redaktor naczelny, to on bowiem ponosi pełną odpowiedzialność za zamieszczane w gazecie treści. Drugim znakiem tej niezależności są autorzy "Uważam Rze": chyba nie muszę nikogo przekonywać, że obecność na łamach takich osób jak Rafał Ziemkiewicz, Waldemar Łysiak, Bronisław Wildstein, Piotr Semka, Piotr Gabryel czy Piotr Zaremba oraz bracia Karnowscy i wielu innych gwarantuje niezależność od władzy. Mogę też stwierdzić tyle: od początku kiedy Grzegorz Hajdarowicz kupił "Rzeczpospolitą" i "Uważam Rze" nigdy nie zetknąłem się z żadną próbą nacisków, presji czy perswazji z jego strony jeśli chodzi o publikowane przeze mnie treści. Do tej pory Grzegorz Hajdarowicz respektował w stosunku do "Uważam Rze" zasadę niezależności redakcji. Nie rozumiem, dlaczego miałby teraz nagle ją próbować łamać.

 

Czy "Uważam Rze" dalej będzie dociekliwie, jak dotychczas, pisało o tragedii smoleńskiej? Czy redakcja nie porzuci tego ważnego dla Polaków tematu? Nie stępi pióra?

Jakiekolwiek mówienie o stępieniu pióra i rezygnacji z wyjaśniania kwestii Smoleńska jest nieporozumieniem. Od początku sprawą tą na łamach "Uważam Rze" zajmuje się redaktor Marek Pyza. I będzie się nią dalej zajmował. Nawet jeśli dla "Rzeczpospolitej" sprawa Smoleńska nie będzie istotna, to dla "Uważam Rze" wręcz przeciwnie - teraz po bezprzykładnej histerii i nagonce na ludzi podważających wyniki oficjalnego śledztwa stanie się ona jeszcze ważniejsza. Pomijając wszystko inne: wyjaśnienie tej katastrofy uważam po prostu za obowiązek wobec tragicznie zmarłych.

 

Jak pan ocenia ostatnie wydarzenia związane z publikacją tekstu w "Rzeczpospolitej" o znalezieniu śladów materiałów wybuchowych w Smoleńsku? W tym zwolnienie Cezarego Gmyza?

Oddzieliłbym kwestię publikacji tekstu w "Rzeczpospolitej" od decyzji o zwolnieniu Cezarego Gmyza. Sam tekst w ostatecznym kształcie jaki zobaczyłem we wtorek rano w gazecie oceniam krytycznie. Trzeba pamiętać jaką gazetą jest "Rzeczpospolita", do kogo jest ona skierowana, kim są jej czytelnicy. To przede wszystkim świat biznesu i prawa, ludzie, powiem oględnie, sceptycznie nastawieni do tezy o zamachu w Smoleńsku. Skoro tak, to podając informację czołówkową na pierwszej stronie gazety w tak ważnej sprawie trzeba zachować nadzwyczajną ostrożność.

 

Tak nie było?

Zarówno tytuł jak i ton tekstu wskazywały na to, że mamy do czynienia nie z prawdopodobieństwem, ale z niepodważalnym ustaleniem. Nigdzie nie pojawił się znak zapytania, a po przeczytaniu tekstu można było odnieść wrażenie, że informację o trotylu potwierdził redakcji Andrzej Seremet. Wielka szkoda. Tym samym istotnie nowe ustalenie, że jest prawdopodobne, że w Smoleńsku znaleziono ślady materiału wybuchowego zostało przyćmione nieszczęsnym odniesieniem do trotylu i nitrogliceryny.
Co do decyzji o zwolnieniu Cezarego Gmyza mogę powiedzieć tyle: gdyby mnie ktoś o to pytał to stanowczo bym ją odradzał. Cezary Gmyz to dobry dziennikarz śledczy, który jednak wymaga współpracy z dobrymi i ostrożnymi redaktorami.

 

Jak pan ocenia te wszystkie ataki na red. Gmyza i Rz, ich styl, formę?

Sam atak na wolne media i na Cezarego Gmyza jest nie do przyjęcia. Szczególnie, że przeprowadziły go media zasłużone w propagowaniu smoleńskich kłamstw o rzekomych naciskach św. pamięci prezydenta, o kłótni generała Błasika z kapitanem Protasiukiem itd, itp. Kwestia wolności słowa i wolnych mediów to nasz stały temat, na pewno zajmiemy się tym też przy okazji ostatniej nagonki. A forma ataków jest wręcz obrzydliwa, kiedy to niektórzy wręcz domagają się czystek. Naprawdę, zamiast dziennikarstwem lepiej żeby zajęli się rzeźnictwem, tam mogliby swobodnie dorzynać watahy nie tylko symbolicznie.