Głuchota i niemota. "Dziennikarz powinien trwać w kontrze. Taka jego rola"

Z sąsiedniej knajpy dobiegają wrzaski. Ma to być STO LAT. Śpiewają bawiący się weselnicy, którym - jak większość u nas – słoń mocno na ucho nadepnął. Czym bardziej głuchy, tym bardziej się drze. Zupełnie jak z naszymi kolegami.

Ci najbardziej głusi na sprawy społeczne, na ordynarne  kłamstwa polityczne, na jawne zaprzeczanie rzeczywistości - zamiast robić ile można, ile się da - czekają nadal na Godota.

Teraz na zmianę rządu. Pchała wózek pod górę Platforma, a  z nią  nieszczęśni dziennikarze-pomagacze, którzy nie wiadomo dlaczego uznali, że muszą pomagać. Tłumaczyć zaniechania i błędy. Nawet sam główny rzecznik rządu schował się głęboko pod pierzynę nieodpowiedzialności i nic nie robił, i nie robi. Inni wystawiają  na odstrzał ładni panie i panienki, które choć urodziwe niewiele wnoszą klepiąc komunały. Po prostu brak rozmowy. Nazwijmy ją debatą społeczną. A powinna być stała i prezentować wszystkie punkty widzenia - i tych z lewa i z prawa, także centrystów, jeśli tacy w ogóle jeszcze są.

Do tego jednak potrzebni są ludzie ,którzy nie tylko jakieś tam poglądy mają. Muszą to być osobnicy (czytaj osobowości), którzy odważą się jasno przedstawić co myślą, w co wierzą i jakie rozwiązania proponują. Zanim taki jeden z drugim posadzony zostanie w charakterze organizatora audycji, spotkania, dobrze byłoby, aby coś napisał, przedstawił się i ujawnił swoje przemyślenia.

Młodzi adepci sztuki ,których sadza się nam przed oczami dochodzą po pewnym czasie do jako takiej sprawności. Ale jeśli to oportunista i gracz  strzygący uszami na prawo i lewo, to nie pozyska zaufania i nie będzie słuchany. Odbiorca jest już dostatecznie  wyedukowany, opatrzony i osłuchany by natychmiast odróżnić tych, którzy mają coś do powiedzenia od klepiących polityczną mantrę.

DZIENNIKARZ POWINIEN TRWAĆ W KONTRZE. TAKA JEGO ROLA. PR-owcy za pieniądze, wspomniani nieszczęśni  rzecznicy i całe to ujednolicone w granatowo – niebieskich kolorach (co najlepiej wypada w TV ) sejmowe bractwo - ci niech robią co chcą ( bo i tak będą ) ale żurnalistom wara!

Przede wszystkim należy jeździć w teren - bliższy i dalszy. Wydobywajcie, szukajcie propozycji i ludzi, którym jeszcze się chce samorządzić. A Polska jest długa i szeroka. Liczą się inicjatywy każdego z nas. Nawet te najdrobniejsze - pozamiatać wokół, pomalować, by nie rdzewiało. Dzieci nasze, obok nas i tak rosnąć będą szybko. Trzeba  zapewnić im pracę. Na razie wyprzedajemy co się da i przejadamy te pieniądze. Potem wyjdziemy na ulice jak Grecy, czy Hiszpanie.

Może jednak wcześniej dajmy się wypowiedzieć tym, którzy mają propozycje. Oddajmy środki masowego przekazu (obojętnie jak je tam zwał ) przygotowanym i uczciwym ludziom, zabierzmy je partyjnym kacykom, uzurpatorom władzy. Naprawdę już dość! Beznadziejne, nie wypełniające podstawowych obowiązków informacyjnych dzienniki Telewizji Publicznej i Radia z ciężko wystraszonymi  dziennikarzami, lawiną ogłupiających seriali , z wrzaskiem rozrywki na poziomie pijanego głupola - to na co dzień mamy.

Telewizja Publiczna ma trzy główne kanały przekazu. Niech jeden  będzie dla m y ś l ą c y c h, drugi dla „rozrywkowiczów”, a trzeci proszę oddać z powrotem lokalnym społeczeństwom. To ich czas antenowy, bezczelnie zagarnięty przez centralę.

Celebryci z krzywej wieży na Woronicza paplają o misji! Patrzą jednocześnie na słupki oglądalności. W tym roku przekroczyli już zaplanowane wydatki i dalej brną - rzeczywiście na oczach narodu  - w deficyt. Filozofia tych panów jest prosta: jeszcze miesiąc, jeszcze dwa skubnąć ile się da! W prywatnych mediach sprawę załatwiają 2-3 osoby, w publicznych angażuje się do takiej samej pracy 20-30 osób.

I tak to leci. Kosztowny bardzo kabarecik. Bo wystraszona i bezradna władza tak bardzo boi się oddać kontrolowane przez siebie media. I oczywiście nie chodzi o desygnowanie, zapraszanie do programów o małej oglądalności. Chodzi  o tzw  PRIME TIME - wtedy, gdy gapią się” w lufcik” (jak określił to onegdaj WIECH)  miliony.

To można szybko i radykalnie zmienić. Trzeba rządzić a nie udawać uśmiechając się przyjemnie. Akumulator, który się kompletnie rozładował naprawić, naładować go już się nie da. Potrzebny nowy.

Artykuł ukazał się na portalu SDP.PL. Polecamy!