Islam i Prezydent Barack Hussein Obama

Czy wybór Obamy na prezydenta USA jest, jak powiedział słynny konserwatywny aktor i reżyser Clint Eastwood, największym przekrętem  w amerykańskiej polityce?

Dziwnym zrządzeniem losu entuzjastycznie podgrzewana przez Zachód, Arabska Wiosna, przyniosła oziębienie, a nawet groźne przymrozki w stosunkach między islamem, a światem zachodnim.

Ubiegając się o prezydenturę w 2008 r., senator Obama podkreślił, że kiedy on zostanie wybrany prezydentem USA, to stworzy to nową jakościowo sytuację dlatego, że może on jest chrześcijaninem, ale wychowywał się w świecie islamskim (Indonezja) i dlatego dobrze rozumie jego naturę i problemy.

Niedawno przyznał, że poranne islamskie nawoływanie na modlitwę z wieży minaretu, to coś najpiękniejszego, co w życiu słyszał.  Wiadomo, że jego ojciec z Kenii, był muzułmaninem i drugie imię „Hussein” otrzymał po islamskim dziadku.  Również drugi mąż matki Obamy, Lolo Soetero, który następnie go  zaadoptował, zarejestrował go w indonezyjskiej szkole jako muzułmanina. Może tyle tymczasem w skrócie o islamskich doświadczeniach młodego Obamy (szerzej przy innej okazji).

Do wyborów zostało nieco ponad miesiąc, dzisiaj pierwsza debata prezydencka.  W oczekiwaniu na debatę, szybko spójrzmy na dokonania prezydenta Obamy na szachownicy islamsko-amerykańskiej.

Obama obejmując  w styczniu 2009 r. urząd prezydenta USA, odziedziczył po ustępującym republikańskim prezydencie G.W. Bushu dwie wojny (Afganistan i Irak) z całym dorobkiem inwentarza przechodzącej kryzys amerykańskiej ekonomii.  W trakcie swojej kampanii prezydenckiej zapowiadał szybkie wycofanie żołnierzy amerykańskich z okupowanych krajów, natychmiastowe zlikwidowanie ośrodka GITMO (Guantanamo na Kubie) w którym przetrzymywano islamskich terrorystów. Jednocześnie w kategoriach poetyckich zapowiadał rozpoczęcie nowych działań dla uczynienia świata bardziej sprawiedliwym i pokojowym.

Rzeczywiście kiedy obejmował władzę, w Iraku było ok. 150 tys. amerykańskich żołnierzy, dziś jest już ich tylko... 150–ciu. Zapowiedziane wycofanie z Afganistanu (najdłuższa wojna Ameryki – 11 lat!), ma nastąpić w 2014 roku, choć możemy zaobserwować komplikacje i na tym teatrze działań.

W pół roku po objęciu władzy Obama otrzymał niesamowitą szansę, w Iranie dziesiątki tysięcy głównie młodych ludzi wyszło na ulicę zaprotestować przeciwko kolejnym sfałszowanym przez szyickich fundamentalistów wyborach.  Protestanci wprost zwracali się o pomoc do Obamy, policja zaczęła pacyfikować demonstrantów, padały ofiary. Obama jednak milczał, następnie ograniczył się do nawoływania do dialogu bitych z bijącymi...

W tym samym roku Obama wygłosił  na uniwersytecie w Kairze ważne przemówienie ogłaszając nowe wielkie otwarcie, co spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem. Podkreślił tam, że narzucanie systemu jednemu państwu przez inne, nie może mieć miejsca (ale zrobił to później sam, np. w Libii).

W grudniu 2010 roku 26 letni Tunezyjczyk w proteście przeciwko korupcji i bezrobociu przyłożył do siebie zapałkę, która sukcesywnie spowodowała rewolucyjny pożar w wielu krajach Bliskiego Wschodu. Zapłonął stary porządek w Tunezji, Egipcie, Bahrajnie, Libii, Jemenie, a nawet w Syrii.

Tym razem Obama poparł najpierw egipskich generałów usuwających prezydenta Hosni Mubaraka (słynna decyzja Obamy: Mubarak musi odejść!), następnie popierając demonstrantów i wymuszając wolne wybory, które wygrali islamscy fundamentaliści Bracia Muzułmańscy. Tym ruchem Obama usunął tradycyjnego sojusznika USA i Izraela, dopuszczając do władzy islamistów, czyli postąpił przeciwnie niż podczas protestów w Iranie, osiągając jednak taki sam rezultat. Islamiści (szyici w Iranie, sunnici w Egipcie) są u władzy. Rezultatem tej polityki było obalenie: Bena Ali w Tunezji, Ali Saleha w Jemenie, Hosni Mubaraka w Egipcie i Muammara Khadaffiego w Libii. Czyli Obama usuwa zaprzyjaźnione z  Ameryką reżymy, powodując dojście do władzy islamistów, którzy korzystając ze zdobytej świeżo wolności podpalają amerykańskie placówki dyplomatyczne...

A może polityka Obamy jest bardziej dalekowzroczna i jednak prowadzi do nowego lepszego świata? Ameryka została zaatakowana 11 września 2001 przez Al-Kaidę Osamy bin Ladena, świat islamski zobaczył, że amerykańskie imperium można uderzyć w samo serce.  Może więc Obama stara się zmienić ten świat islamski od środka?

Czy raczej to fundamentaliści islamscy zmieniają strategię i chcą użyć taktycznie demokracji do swoich celów, tak w swoich krajach (wypędzając najpierw zainstalowanych kolaborantów Ameryki, przy jej pomocy) jak i w zachodnich krajach swojego osiedlenia? Ta metoda z wykorzystaniem demokracji została zapoczątkowana np. w 2005 roku w Egipcie, gdzie przedtem krwawi Bracia Muzułmańscy, spokojnie zajęli swoje  miejsca w ławach egipskiego parlamentu (najpierw tylko 20% miejsc). Najlepiej oczyścić swoje własne podwórko, w porównaniu z walką z zachodem gdzieś np. w Afganistanie. Tym bardziej, że Ameryka ciągle dotuje np. Egipt na ok. $2 mld rocznie. Ten scenariusz wydaje mi się bardziej prawdopodobny...

Nie jest tajemnicą, że fundamentaliści islamscy dążą do zjednoczenia i zbudowania jednego silnego kalifatu rządzącego się prawem shariji. Były rzecznik Braci, Kamal al-Helbawy, otwarcie nawołuje do wyeliminowania granic państwowych nakreślonych  przecież przez zachodnich imperialistów i utworzenia... Stanów Zjednoczonych Islamu.

Czy i w jakim stopniu polityka obecnego prezydenta USA, Baracka Husseina Obamy, pomoże islamistom w stopniowej realizacji ich celów i powstania globalnego islamskiego imperium? No i kto padnie jego ofiarą?