Poseł Halicki uczy nas co to przyzwoitość. To nieprzyzwoite

Poseł Halicki wystosował do nas apel. Zaraz po tym, jak prokuratura potwierdziła, że pochowane ciało Anny Walentynowicz nie jest jej ciałem, pan poseł z PO zaapelował, żeby nie uprawiać polityki cmentarnej, bo to w jego przekonaniu naprawdę nie uchodzi.

 

Jednak jedyna polityka cmentarna jaka przychodzi mi do głowy to ta, którą na cmentarzu uprawiali Zbycho z Rychem, naradzając się między grobami. Natomiast poseł Halicki jest zwyczajnie bezczelny. Czy bliscy ofiar katastrofy nie mają prawa wiedzieć kogo pochowali?  Czy Polacy nie mają prawa poznać całej prawdy o katastrofie?

Poseł Halicki tłumaczy nam co dziś nie uchodzi. A czy uchodziło wciskać ludziom kit o przekopaniu ziemi w Smoleńsku na metr w głąb, czy uchodziło opowiadać o pracy ręka w rękę polskich i rosyjskich patologów, gdy tych polskich tam nie było tuż po katastrofie, czy uchodziło mówić o przebadanym każdym znalezionym fragmencie ciała?

Poseł Halicki zwyczajnie się boi. Widzi, że bajanie o zdanych egzaminach i sprawnym państwie nie przystaje do trzeszczącej rzeczywistości.

Poseł Halicki twierdzi, że:

osobom, które zginęły w katastrofie przede wszystkim winniśmy święty spokój. One tam, u Pana, potrzebują naszej myśli, wsparcia, solidarności, dobrych uczuć.

Poseł Halicki sam chciałby mieć święty spokój, chciałby, żeby jego partia miała święty spokój, ale kula śniegowa się toczy, coraz więcej faktów, zaniedbać i zwykłych skandali wychodzi na wierzch. Dlatego poseł odwołuje się do wyższej instancji, bo jak trwoga to do Boga.

Poseł Halicki chciałby, żeby Polacy zaśpiewali: „platfusy nic się nie stało, nic się nie stało”. I choć jest chór, który na tę nutę śpiewa całkiem głośno, to jednak coraz głośniej słychać tych, którzy twierdzą, że jednak się stało. Kropla drąży skałę. Kiedyś poznamy całą prawdę.