Polacy, nie polactwo. "Prawdziwa Polska to to, co pokazuje "nisza", drugi obieg, małe amatorskie kamery"

Jeżeli ktoś upiera się, że Polacy to polactwo, jak to określa Ziemkiewicz, powinien obejrzeć filmy z festiwalu w Ełku. Będą z pewnością lub już są w internecie.

Żadnego polactwa tam nie widziałam. Jeżeli, to postępowanie władz, bezmyślnie okrutnych lub pozbawionych wrażliwości historycznej, społecznej lub po prostu ludzkiej, za to kochających najbrudniejszą nawet forsę. Zawsze, od 65 lat ci sami, hołota, która opanowała nasz kraj. Tylko dlaczego w głównym nurcie medialnym i kulturalnym pokazuje się nam tylko to, co o Polsce da się powiedzieć najobrzydliwszego?

Na Festiwalu w Ełku obejrzeliśmy tę drugą, zapoznaną i przemilczaną, a przecież tak naprawdę ogromną, przytłaczającą niestety milczącą większość Polaków.

I widać było odwrócone proporcje. Prawdziwa Polska to to, co pokazuje "nisza", drugi obieg, małe amatorskie kamery, które potrafią stać filmując prawdziwie Marsz Niepodległości. A to, co pokazuje mainstream, te krzywe gęby, bełkocące bezzębne mordy, nieporadne głuptaki - to celowa antyreklama naszego kraju. Wtedy łatwiej uwierzyć, że to Polacy sami zrobili Jedwabne albo że nie umieją się rządzić. Pewnie, tacy też są, tylko po co głownie o nich?

Antyreklamiarzy wścieka istnienie najmniejszej nawet formy wolnej myśli, wolnej kultury.

Wystarczy poczytać trolle pod informacjami na niezaleznej.pl czy czy wpolityce.pl.

A oto werdykt jury konkursowego:

Werdykt

Jury I Ogólnopolskiego Festiwalu Filmu Niezależnego „OKNO”

w Ełku 14-16 września 2012

Na I Ogólnopolski Festiwal Filmu Niezależnego „OKNO”, zgłoszono 18 filmów, zakwalifikowano do konkursu 8. Nadesłane na Festiwal filmy pokazały, jak ogromne są obszary ukrywanej, nieopisanej rzeczywistości poza polem widzenia dyskursu publicznego. Niezależnie od różnic jakościowych, technicznych i warsztatowych w nadesłanych filmach, każdy z nich pokazuje nieznane fakty historyczne, zapomnianych ludzi i tematy współczesne, nieobecne w mediach głównego nurtu. Twórcy działali w interesie społecznym, najczęściej kręcąc filmy za własne lub zdobywane z trudem środki finansowe.

Grand Prix - film „Pani Weronika i jej chłopcy”, reż. Artur Pilarczyk

- za pokazanie środkami filmowymi ludzi, których Polska opuściła, mimo że oni przy niej trwają. Bohaterka filmu podtrzymuje więź bardzo już starych żołnierzy II RP zamieszkałych na dzisiejszej Białorusi z Macierzą, przeciwdziałając zacieraniu pamięci o prawdziwej Polsce, o którą walczyli. Film ukazuje wzruszającą symbolikę polskości, podtrzymywanej przez odchodzących już żołnierzy podwójnie wyklętych.

Wyróżnienia

1. „Łączniczka Danusia”, reż. Grzegorz Kutermankiewicz

- za bezpretensjonalne i lapidarne ukazanie dramatu bohaterki,  reprezentującej pokolenie ludzi walczących o Polskę w II wojnie światowej i Powstaniu, a których dzisiejsze państwo polskie doprowadziło do nędzy i upodlenia.

2. „Zapomniane męczeństwo”, reż. Jolanta Hajdasz

- za wydobycie z cienia i zapomnienia jednej z kluczowych postaci historii Polski i Kościoła w Polsce w XX wieku, osoby duchownego i hierarchy, współpracującego z Prymasem Stefanem Wyszyńskim i papieżem Janem Pawłem II; życie jego niesie istotne przesłanie dla współczesnych i stanowi wzór właściwej  postawy moralnej w świecie, w którym roi się od fałszywych autorytetów.

Ponadto przyznano dwie nagrody specjalne.

Nagroda specjalna Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy

„Pani Weronika i jej chłopcy”, reż. Artur Pilarczyk

- za filmowe ukazanie świadka żywej wiary.

Nagroda specjalna Obywatelskiej Komisji Etyki Mediów

„Już niedługo”, reż. Krzysztof Siuciak i Piotr Bugajewski

- za pokazanie wyprawy 5 tys. Polaków na Węgry, aby wesprzeć je w sporze z Unią Europejską, całkowicie przemilczanej w mediach głównego nurtu, dzięki czemu film wzbogacił naszą wiedzę o świecie o ważne wydarzenia, które stały się przedmiotem manipulacji.

Jurorzy są wdzięczni wszystkim Twórcom za podjęcie wysiłku ukazania zapoznanej, zapomnianej i reglamentowanej rzeczywistości oraz prawdziwych bohaterów, zasługujących na uznanie i naszą troskliwą uwagę i pamięć.

Festiwal zorganizowany został przez Kongres Mediów Niezależnych we współpracy z Prezydentem Ełku Tomaszem Andrukiewiczem i pod honorowym patronatem biskupa ełckiego Jerzego Mazura.

Jury: Krzysztof Czabański – przewodniczący, Teresa Bochwic, Grzegorz Braun, Mateusz Dzieduszycki, Jerzy Jachowicz, Elżbieta Królikowska-Avis, Anna T. Pietraszek, Ewa Stankiewicz, Jerzy Targalski, Piotr Zarębski

Ełk, 16 września 2012