10 lipca zmarł Ludwik Wagner. "Był skromnym i cichym człowiekiem, służył Polsce"

Ludwika Wagnera poznałem w 1976 r. kiedy jako członek kierownictwa konspiracyjnego Nurtu Niepodległościowego tworzyłem wewnątrz działającego oficjalnie PAX-u tajną strukturę NN. Zamierzaliśmy przejąć władzę w tej organizacji i przekształcić ją w antykomunistyczną i niepodległościową partię. Jednym z tych, którzy wspierali moją akcję był Ludwik. Porozumieliśmy się bardzo szybko. Mieszkałem wówczas od roku w Lesznie, gdy Ludwik był zasiedziałym Wielkopolaninem z Ostrowa Wielkopolskiego. Nasza znajomość umacniała się. Zaprzyjaźniły się nasze rodziny i nasze żony. Zostałem ojcem chrzestnym Filipa, syna Basi i Ludwika.

Moje działania konspiracyjne zostały odkryte przez SB. Wyrzucono naszą grupę z PAX. Jednak bezpiece nie udało się odkryć wszystkich uczestników konspiracji. Jednym z takich nierozpoznanych przez SB był Ludwik.

Kiedy zacząłem działalność jawną w Konfederacji Polski Niepodległej Ludwik Wagner był jednym z pierwszych, który z moich rąk otrzymał legitymację członkowską KPN. Pomagał też mi ofiarnie, gdy jesienią 1980 r. zagrożony aresztowaniem musiałem ukrywać się. W styczniu 1985 r. wraz z grupą byłych Konfederatów utworzyliśmy Polską Partię Niepodległościową. Organizatorem komórki PPN w Ostrowie był Ludwik. Sam jednak nie stanął na czele tej komórki, nie chciał - jak mawiał - błyszczeć. Był skromnym i cichym człowiekiem, ale wytrwałym w tym co robił, niektóry uważali, że nawet upartym.

Ciężkim ciosem dla Niego była śmierć ukochanej żony. Zapanował nad bólem. chciał być nadal czynny w pracy dla Polski. Ostatnim dziełem Ludwika było zorganizowanie Klubu Gazety Polskiej w Ostrowie. Zaprosił mnie z wykładem na inaugurację klubu 23 lutego 2011. Po spotkaniu mówił:

Widzisz, zawsze unikałem zaszczytów, a tu masz, wybrali mnie prezesem klubu.

W 2009 r. w związku ze zbliżającą się 25 rocznicą powstania PPN wraz z Waldemarem Pernachem i Tadeuszem Stańskim podjęliśmy starania, aby uhonorować ludzi działających w kierowanych przez nas strukturach. Złożyliśmy do kancelarii prezydenta RP ponad 100 wniosków o nadanie odznaczeń państwowych dla ludzi nie dostrzeganych przez władze państwowe. Ludzi, którzy za brak akceptacji dla umów okrągłego stołu byli marginalizowani, a ich działalność niepodległościowa w okresie PRL została zlekceważona. Jednym z takich ludzi był Ludwik Wagner.

Do 10 kwietnia 2010 nasze wnioski nie zostały rozpatrzone. Po „Smoleńsku” i objęciu urzędu prezydenta przez Komorowskiego okazało się, że odznaczeń nie będzie. Poinformowałem o tym Ludwika. Odpowiedział:

I bardzo dobrze. Myślisz, że bym od niego przyjął jakiś medal?

Pożegnamy Ludwika Wagnera w piątek 13 lipca 2012.

Msza żałobna będzie odprawiona o godz. 12:00 w Konkatedrze przy ul. Ledóchowskiego w Ostrowie Wielkopolskim.

Śpij kolego w ciemnym grobie
Niech się Polska przyśni Tobie…

Romuald Szeremietiew

Na zdjęciu: Pierwszy z prawej Ludwik Wagner. Czerwiec 1992 r. Kierownictwo PPN ustala z Janem
Olszewskim warunki przystąpienia do tworzonego Ruchu dla Rzeczypospolitej.